საზოგადოება
ახალშენი - სამოჯახიანი სოფელი
ურავლის ხეობაში ცენტრალური გზიდან ხელმარჯვნივ უნდა გადაუხვიოთ და კიდევ ექვსი კილომეტრი გაიაროთ, თუ გინდათ, ზემო ახალშენში მოხვდეთ. გზაზე მხოლოდ ასკილის ბუჩქები და ხელუხლებელი სათიბები გვხვდება. ახალციხის სოფელში ყველა შენობა დანგრეულია, მათ შორის დიატომიტის შახტიც. აქ უწინ 40-მდე ოჯახი ცხოვრობდა, დღეს ახალშენს მხოლოდ სამი კომლი და მათი პრობლემები შემორჩა.
სოფიო ინასარიძე ზემო ახალშენის ერთ-ერთი შემორჩენილი მაცხოვრებელია. მისი მეუღლე დიატომიტის შახტში მძღოლად მუშაობდა, რის გამოც, 40 წლის ასაკში საცხოვრებლად ქალაქიდან სოფელში გადავიდა. ბებიასთან ცხოვრება მხოლოდ ერთმა შვილიშვილმა არჩია.
67 წლის ქალი მეზობელ სოფელ ანდრიაწმინდის სკოლაში ასწავლის. სამსახურში მისასვლელად, პედაგოგი ყოველ დღე 10 კილომეტრს გადის. სახლში დაბრუნებულს კი დაცლილი სოფლის სიჩუმე ხვდება.
„სოფლის მთავარი პრობლემა მიგრაციაა, არც სკოლაა და არც ბაღი. რომელი ახალგაზრდა გაჩერდება ასეთ პირობებში? მხოლოდ დასასვენებლად მოსწონთ ჩვენი სოფელი, აქ ცხოვრება არავის უნდა“,- ამბობს სოფიო ინასარიძე.
სამი ათეული წლის წინ, ზემო ახალშენში 40-მდე კომლი ცხოვრობდა. ოჯახის ყველა წევრი დიატომიტის შახტში იყო დასაქმებული. ნედლეული, რომელსაც კერამიკაში, პარფიუმერიაში, ღვინის წარმოებასა და ფარმაციაში იყენებდნენ, საბჭოთა კავშირის ქვეყნებში გაჰქონდათ. საწარმო 24 საათის განმავლობაში მუშაობდა. ახალციხიდან სოფელში ავტობუსი დღეში სამჯერ ადიოდა. სამგზავრო ტრანსპორტი ზემო ახალშენში წლებია აღარ უნახავთ. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, შახტიც დაიხურა. მოსახლეობამ დასაქმების ერთადერთი შანსი დაკარგა, რის შემდეგაც სოფლიდან წასვლა გადაწყვიტეს.
„თავს მიტოვებულად ვგრძნობთ. გაზი ჩვენ არ გვაქვს, სასმელ წყალზეც პრობლემებია. საქონელს ვუვლი, ყველი ამომყავს და ბაზარში ვყიდი, ქალაქში წასასვლელად ფეხით სამი კილომეტრის გავლა მიწევს, ასე დავდივარ კვირაში სამჯერ“,- ამბობს ამალია გიორგაძე.
სოფელში შემორჩენილი სამი ოჯახის პრობლემები ამით არ სრულდება.
„სახლში ყველაფერი გასაკეთებელი მაქვს, იატაკი გამოსაცვლელია, სახურავი გადასახურია, მაგრამ იმის გამო რომ სახლი ჩემს სახელზე არაა გაფორმებული ვერაფერს ვაკეთებ “,- გვეუბნება რეზო ინასარიძე.
ალბათობა იმისა, რომ ერთ დღეს ზემო ახალშენი ნასოფლარად გადაიქცეს, დიდია. ადგილობრივი ხელისუფლება ამბობს, რომ სამოჯახიან დასახლებას საჭიროებისამებრ ეხმარებიან. სოფელს მაღალმთიანის სტატუსი აქვს.
„შარშან გაკეთდა სასმელი წყლის სისტემა, საქონლის სარწყულებელი“, - გვითხრეს ახალციხის მუნიციპალიტეტის მერიის პრესსამსახურში.
ზემო ახალშენი იურიდიულად სოფელ ანდრიაწმინდის შემადგენლობაშია. დაცლილი სოფლის ციცაბო გზას 3 ოჯახის ექვსი წევრი ყოველ დღე სტუმრის მოლოდინით გასცქერის. მათი სურვილია, ახალშენი მოსახლეობისგან არასოდეს დაიცალოს.
სოფიო ინასარიძე ზემო ახალშენის ერთ-ერთი შემორჩენილი მაცხოვრებელია. მისი მეუღლე დიატომიტის შახტში მძღოლად მუშაობდა, რის გამოც, 40 წლის ასაკში საცხოვრებლად ქალაქიდან სოფელში გადავიდა. ბებიასთან ცხოვრება მხოლოდ ერთმა შვილიშვილმა არჩია.
67 წლის ქალი მეზობელ სოფელ ანდრიაწმინდის სკოლაში ასწავლის. სამსახურში მისასვლელად, პედაგოგი ყოველ დღე 10 კილომეტრს გადის. სახლში დაბრუნებულს კი დაცლილი სოფლის სიჩუმე ხვდება.
„სოფლის მთავარი პრობლემა მიგრაციაა, არც სკოლაა და არც ბაღი. რომელი ახალგაზრდა გაჩერდება ასეთ პირობებში? მხოლოდ დასასვენებლად მოსწონთ ჩვენი სოფელი, აქ ცხოვრება არავის უნდა“,- ამბობს სოფიო ინასარიძე.
სამი ათეული წლის წინ, ზემო ახალშენში 40-მდე კომლი ცხოვრობდა. ოჯახის ყველა წევრი დიატომიტის შახტში იყო დასაქმებული. ნედლეული, რომელსაც კერამიკაში, პარფიუმერიაში, ღვინის წარმოებასა და ფარმაციაში იყენებდნენ, საბჭოთა კავშირის ქვეყნებში გაჰქონდათ. საწარმო 24 საათის განმავლობაში მუშაობდა. ახალციხიდან სოფელში ავტობუსი დღეში სამჯერ ადიოდა. სამგზავრო ტრანსპორტი ზემო ახალშენში წლებია აღარ უნახავთ. საბჭოთა კავშირის დაშლის შემდეგ, შახტიც დაიხურა. მოსახლეობამ დასაქმების ერთადერთი შანსი დაკარგა, რის შემდეგაც სოფლიდან წასვლა გადაწყვიტეს.
„თავს მიტოვებულად ვგრძნობთ. გაზი ჩვენ არ გვაქვს, სასმელ წყალზეც პრობლემებია. საქონელს ვუვლი, ყველი ამომყავს და ბაზარში ვყიდი, ქალაქში წასასვლელად ფეხით სამი კილომეტრის გავლა მიწევს, ასე დავდივარ კვირაში სამჯერ“,- ამბობს ამალია გიორგაძე.
სოფელში შემორჩენილი სამი ოჯახის პრობლემები ამით არ სრულდება.
„სახლში ყველაფერი გასაკეთებელი მაქვს, იატაკი გამოსაცვლელია, სახურავი გადასახურია, მაგრამ იმის გამო რომ სახლი ჩემს სახელზე არაა გაფორმებული ვერაფერს ვაკეთებ “,- გვეუბნება რეზო ინასარიძე.
ალბათობა იმისა, რომ ერთ დღეს ზემო ახალშენი ნასოფლარად გადაიქცეს, დიდია. ადგილობრივი ხელისუფლება ამბობს, რომ სამოჯახიან დასახლებას საჭიროებისამებრ ეხმარებიან. სოფელს მაღალმთიანის სტატუსი აქვს.
„შარშან გაკეთდა სასმელი წყლის სისტემა, საქონლის სარწყულებელი“, - გვითხრეს ახალციხის მუნიციპალიტეტის მერიის პრესსამსახურში.
ზემო ახალშენი იურიდიულად სოფელ ანდრიაწმინდის შემადგენლობაშია. დაცლილი სოფლის ციცაბო გზას 3 ოჯახის ექვსი წევრი ყოველ დღე სტუმრის მოლოდინით გასცქერის. მათი სურვილია, ახალშენი მოსახლეობისგან არასოდეს დაიცალოს.
ამავე კატეგორიაში
სხვა სიახლეები
კვირის პოპულარული
ამინდის პროგნოზი
აბრეშუმის გზა
პარტნიორი მედიასაშუალებების მასალები
ამინდი
ახალციხე
25
°C
ახალქალაქი
22
°C
ასპინძა
28
°C
ადიგენი
26
°C
ბორჯომი
26
°C
თბილისი
26
°C
აბასთუმანი
22
°C
ბაკურიანი
17
°C
ნინოწმინდა
22
°C
ვალუტა
AMD
1000
6.7924
EUR
1
2.8532
RUB
100
2.8408
TRY
1
0.0822
USD
1
2.6728
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
