Կրթություն
Ինչպես Ածղուրիի դպրոցի աշակերտները փոխեցին գյուղի կյանքը
Ածղուրիի հանրակրթական դպրոցի թատերախումբն ավարտեց թատերաշրջանը վոդևիլի պրեմիերայով և փառատոնում արժանացավ երկու մրցանակի։ Թատերախումբը ստեղծվել է երեք տարի առաջ և դրանից հետո արմատապես փոխել է Ածղուրիի աշակերտների կյանքը։ Ոմանք իրականացրեցին իրենց մանկության երազանքները, ոմանք ուժերը փորձեցին բեմում, իսկ ոմանց համար թատերախումբը ժամանակն արդյունավետ անցկացնելու միջոց էր: Այս նյութում կպատմենք, թե ինչպես է փոխվել Ածղուրի գյուղի երիտասարդների կյանքը՝ աշակերտների և դպրոցի ղեկավարության ներգրավմամբ։
«Մինչ այդ (թատերախմբի ստեղծումը) Ածղուրիում ապրում էինք ստանդարտ ձեւով, ինչպես վայել է գյուղին։ Հետո, կարծես մեկ քայլ արեցինք թատրոնին ավելի մոտ լինելու համար»,- պատմում է Ածղուրիի դպրոցի նախկին աշակերտ, թատերախմբի անդամ Գիգա Պլաճիաշվիլին։ Նա երեք տարի առաջ իր հասակակիցների հետ հայտնվեց թատրոնի բեմում։ Երբ Ախալցիխեի Ածղուրի գյուղում լսեցին, որ դպրոցում թատերախումբ է ստեղծվում, երիտասարդները նախ պետք է պայմանավորվեին իրենց ընտանիքի անդամների հետ։
«Առաջին հարցը, որ ծագեց՝ կլինի՞ արդյոք ֆինանսավորում: Երբ իմացա, որ այն անվճար է աշակերտների համար, ի սկզբանե ներգրավվեցի։ Երբ գյուղում լսեցին, սկզբում մտածեցին, որ ներկայացումները կբեմադրեն դպրոցի ներսում։ Մենք բոլորս այդպես էինք մտածում։ Սկզբում որոշ խոչընդոտներ կային, նույնիսկ ընտանիքներում։ Ասում էին՝ ո՞ւր ես գնում, ի՞նչ ես ուզում։ Իհարկե, բոլորն ի սկզբանե չէին կարող դրական նայել։ Հիմա շատ տաղանդավոր երիտասարդներ են մեծանում, լավ սերունդ է մեծանում գյուղ, որը մեծ արդյունքների կբերի»,- ասում է Մարիամ Ճինճարաձեն։
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ Ածղուրիի դպրոցի տնօրինությունը մասնակցեց հայտարարված մրցույթին և գրավոր փաստագրեց «Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամ» (mac Georgia) կազմակերպության ղեկավարներին, թե ինչու է գյուղի երիտասարդներին անհրաժեշտ թատերախումբը և ինչ կփոխեր գյուղում նրանց գործունեությունը:
«Դպրոցը դիմում էր լրացնում և խնդրում, որ այս կամ այն պատճառներով ուզում եմ, որ ձեր կազմակերպությունը լինի մեր դպրոցում։ Ածղուրիի դպրոցից հարցում է ուղարկվել, քանի որ երեխաները չունեն համապատասխան նյութական վիճակ, գյուղում բավարար հնարավորություններ չկան, որ երեխան ճիշտ զարգանա, նկատի ունեմ տարբեր շրջանակները: Ածղուրիի թատերախմբի ստեղծումը որոշվել է այս դպրոցից կազմակերպությանը հասած նամակով։ Նրանում հաստատված էր, թե որքանով՞ է անհրաժեշտ կազմակերպության մուտքը դպրոց»,- ասում է Մեսխեթիի պետական դրամատիկական թատրոնի դերասան, «Ածղուրի» թատերախմբի ղեկավար Անի Խուբուտիան։ Նա ղեկավարում է երիտասարդությանը ամուսնու՝ դերասան Լեքսո Չեմիայի հետ միասին։
«Ուրախ եմ, որ թատրոնով «թունավորվել» են ու ոմանք մեծ ցանկություն ունեն գնալու այս ճանապարհով։ Նրանց մի մասը ընդունվում է Ախալցիխեի համալսարան, և ասում են՝ միգուցե Մեսխեթի թատրոնում տեղ լինի նրանց համար և ինչ-որ գործի մեջ ներքաշվեն, գուցե նրանք էլ մասնակցեն»,- ասում է Լեքսո Չեմիան։
Տարածաշրջանային կրթական ծրագրի շրջանակում հայտարարված մրցույթին ամբողջ երկրում մասնակցել է ավելի քան 100 դպրոց, որտեղ ընտրվել են յոթը, այդ թվում միայն մեկը Սամցխե-Ջավախեթից՝ Ածղուրիի դպրոցը։
«Մեր նպատակն այն չէ, որ այդ երեխաները անպայման դերասան ու ռեժիսոր դառնան։ Մենք ավելի շատ կենտրոնացած ենք քննադատական և ազատ մտածողության վրա, երեխաները ընտրում են ներկայացում, համեմատում են աշխատանքները միմյանց հետ, սովորում են ճիշտ խոսել և շփվել հանդիսատեսի հետ։ Ցավոք սրտի, դպրոցները չունեն բեմ կամ դահլիճ, ուստի ռեժիսորները ստիպված են սեղանի փորձեր անցկացնել դասարաններում։ Հետո տրանսպորտ ենք վարձում և բեմ ենք բերում, ներկայացման համար։ Ածղուրիի դպրոցի սաները երկու անգամ անընդմեջ նվաճել են գրան-պրին։ Սա մեծ ձեռքբերում է, ոչ մի թատերախումբ երկու անգամ անընդմեջ չի հաղթել»,- մեզ հետ զրույցում ասաց Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամի թատերական ծրագրի համակարգող Կախա Իակոբիձեն։
Սկզբում թե՛ գյուղը, թե՛ աշակերտները թերահավատ էին, սակայն առաջին ներկայացման պրեմիերայից հետո թատերախմբին միանալու ցանկացողների թիվն ավելացավ։
«Գյուղում բոլորս իրար լավ ենք ճանաչում, նրանց բնավորություններին էլ լավ ծանոթ ենք, իսկ երբ տեսա այս մարդկանց բեմում, նրանք բոլորովին այլ էին։ Ես նույնիսկ չէի կարողանում հավատալ, թե ինչպես կարողացան, օրինակ, աղվեսի դերում լինել։ Անսպասելի էր, ես հպարտ ու ուրախ էի ընկերներիս աշխատանքով, և ուզում էի կանգնել նրանց կողքին»,- ասում է Նինի Դվալիշվիլին, ով երկրորդ ներկայացման վրա աշխատելիս միացել է թատերախմբին։
«Սկզբում կարծում էի, որ դերասանությունը շատ հեշտ է, բայց երբ մասնակցեցի, հասկացա, որ շատ դժվար է։ Այս կարծրատիպը փշրվեց իմ մեջ»,- ասում է Միշիկո Ուձիլաուրին, ով բեմի պատճառով հրաժարվել է մանկության հոբբիից՝ ֆուտբոլ խաղալուց։
Թատերախմբի ստեղծումը համընկավ համաճարակի ժամանակաշրջանի հետ, ուստի խոսքի դասերը և ներկայացման վրա աշխատանքը անցկացվեցին առցանց։
«Աշխատասեղանի փորձերը առցանց էին։ Հետո կա՛մ Ածղուրիում էինք հանդիպում, կա՛մ մեր մոտ՝ թատրոնի նախասրահում, ինչ-որ բան էինք ուրվագծում»,- ասում է ռեժիսոր Լեքսո Չեմիան։
Քանի որ Ածղուրիում չունեն համապատասխան տարածք և պայմաններ, թատերախումբը փորձեր է անում Ախալցիխեի տիկնիկային թատրոնում։ Տրանսպորտն ապահովում է «Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամը»։ Դպրոցականներին մեքենան գյուղից Ախալցիխե է բերում ամեն օր երեկոյան ժամը յոթին։
«Ածղուրիում բեմ, լուսավորություն չունենք։ Ախալցիխեի տիկնիկային թատրոնն ունի բազմաթիվ հարմարություններ, որոնք մեզ պետք են ներկայացման մեջ»,- ասում է Միշիկո Ուձիլաուրին:
Ռեժիսորներն առաջին ներկայացման համար ընտրել են «Փոքրիկ իշխանը»։ Նորաստեղծ թիմը գիտակցում էր, որ հնարավոր է, անփորձ երիտասարդները որոշակի կերպարներ բնավորելու հարցում դժվարանան:
«Չեմ սիրում, երբ դպրոցականները մեծահասակների դերեր են խաղում։ Ես միշտ ընտրում եմ նրանց համապատասխան թեմա: Ահա թե ինչու առաջին ներկայացումը էքզյուպերիի «Փոքրիկ Իշխանն» էր»,- բացատրում է ռեժիսոր Լեքսո Չեմիան։
Երիտասարդներն այնքան լավ են հաղթահարել առաջին առաջադրանքը, որ ներկայացումը ճանաչվել է 2022 թվականի թատերական փառատոնի հաղթող։ Բացի այդ, ներկայացումն արժանացել է լավագույն երաժշտական ձևավորման մրցանակին։
«Ամեն ինչ շատ հետաքրքիր կերպ սկսվեց։ Ես ստացա աղվեսի դերը, որն ինձ շատ դուր եկավ, ինձ շատ հարազատ էր։ Երեք ներկայացումներում էլ խաղացել եմ, բոլոր դերերը լրիվ տարբեր տեսակներ են։ Աղվեսը կենդանի է, նույնիսկ քայլելու եղանակն այլ պետք է լիներ։ Հենց սա էր հետաքրքիր՝ տարբեր մարդկանց կոշիկի մեջ մտնելը։ Ինձ համար ամենևին էլ արհեստական չէր, որ երբ ես բեմում էի, պետք է հարմարվեի այս դերին»,- մեզ հետ զրույցում պատմում է Ժանա Մոսիձեն։ Նա արժանացել է երկրորդ որակի լավագույն դերասանուհու մրցանակին։
Ժանայի նման, փառատոնից վերադարձան մի շարք հաղթող դերասանուհիներ։ Համույթի վերջին ներկայացումը «Ուչինմաչինի գլխարկը» վոդևիլն էր, որը թատերական փառատոնում տարվա լավագույն ներկայացման համար ստացավ Գրան-պրի։ Իսկ Վիտալի Արութինովը պարգեւատրվել է տղամարդու լավագույն կատակերգական դերի կատարման համար։
«Ի սկզբանե վախենում էի, ինչպիսին կլինի շփումը բեմի ու մարդկանց հետ։ Ինձ համար դժվար էր, բայց ռեժիսորներն ինձ ընտրեցին Կիկոլիի (պիեսի հերոսի) դերում, որտեղ ես ստացա տղամարդու լավագույն կատակերգական դերի մրցանակը»,- ասում է Վիտալին։
Նրա նման, փառատոնից որպես հաղթող վերադարձավ նաև Գիորգի Գվելեսիանին: Նա 2023 թվականի թատերական փառատոնում առաջադրվել է որպես տղամարդ կատակերգական դերի լավագույն կատարող՝ «Արևոտ գիշեր» ներկայացման մեջ։ Բեմական այս ներկայացումը թատերախմբին բերեց եւս մեկ հաջողություն՝ լավագույն երաժշտական ձեւավորում։
Գյուղացիները դեռ չեն տեսել ներկայացումները, թատերախումբը հիմնականում բացօթյա ներկայացումներ է անցկացրել, մասնակցել փառատոների։ Բազմաթիվ հաղթանակներով նրանք ընտանիքի անդամներին ու համագյուղացիներին ապացուցեցին, որ իրենց նախաձեռնությունը, մեծ տքնաջան աշխատանքից հետո, արժանացավ հաջողության և ճանաչման։
«Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամը» 2012 թվականից իրականացնում է տարածաշրջանային կրթական ծրագիրը, որի շրջանակներում ստեղծվել է Ածղուրիի թատերախումբը։ Այն աջակցում է Վրաստանի փոքր բնակավայրերի դպրոցներին։ Ծրագրի շրջանակներում փորձում են բարձրացնել երիտասարդների քաղաքացիական ներգրավվածության մակարդակը։ Նպաստել տեղական համայնքում կրթական խնդիրների բացահայտմանը` ապագա աջակցության և ուսուցման խթանման համար: Գործընկեր դպրոցների հետ իրականացվում են արտադպրոցական գործողություններ և ճամբարներ, որոնց միջոցով դպրոցականները սովորում են անգլերեն, մաթեմատիկա, ավանդական պար և երաժշտություն, թատերական արվեստ, համակարգչային հմտություններ։ Ածղուրիի հանրակրթական դպրոցը Սամցխե-Ջավախեթիից առաջինն է, որը մասնակցել է նախագծին 11 տարվա ընթացքում:
«Ածղուրիում բացահայտվեց ոչ ֆորմալ կրթության գործունեության բացակայությունը, ինչն անսպասելի չէր, քանի որ գյուղական դպրոցներում գործնականում նույնանման խնդիրներ կան։ Կարծում եմ, որ ծրագիրը որոշակի ոգևորություն և մոտիվացիա բերեց դպրոցին։ Մենք պատրաստել ենք երիտասարդ առաջնորդներ, ովքեր համակարգված կերպով իրականացնում են ոչ ֆորմալ կրթական գործունեություն և նախագծեր: Այս առումով դպրոցը հիմնականում ամրապնդվել է, ինչը, ի վերջո, ազդում է ֆորմալ կրթության վրա: Դպրոցն այլևս կապված չէ դասերի ստանդարտ տեսակների հետ, աշակերտը գիտի, որ դասերի ավարտից հետո նրան ինչ-որ զբաղմունք է սպասում: Երեխաների համար դպրոցական կյանքը հետաքրքիր է դարձել»,- ասում է «Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամի» ծրագրերի ղեկավար Նիկա Զիբզիբաձեն։
«Ածղուրի» թատերախմբի դերասաններն արդեն ուսանող են, ուստի ստիպված են եղել լքել թատերախումբը։ Հին թիմից միայն մեկն է մնացել, տնօրենները կընտրեն նոր անդամների։
«Մեզ՝ ռեժիսորներիս համար ամենադժվարն այն է, որ առաջին ներկայացման ժամանակ դիմորդներ ունեինք, նրանք ավարտեցին դպրոցը, ընդունվեցին համալսարան ու գնացին։ Երկրորդ ներկայացմանը նոր երեխաներ ավելացրինք, մեծ մասը դիմորդներ էին։ Երրորդ ելույթի համար էլ նոր թիմ ստեղծեցինք, հիմա այլ թիմ պետք է ստեղծենք։ Այս գործընթացը միշտ կենդանի է, այն ավարտվում է մեկով և սկսվում է մյուսով: Մենք ընթացքի մեջ ենք»,- ասում է Անի Խուբուտիան, ով Լեքսո Չեմիայի հետ սկսում է թատերախմբի նոր անդամների ընտրությունը։
Դպրոցում դերասանական վարպետություն ձեռք բերած շրջանավարտները, ովքեր այժմ սովորում են համալսարանում, չեն պատրաստվում կտրել կապը թատրոնի հետ։ Նրանցից ոմանք մտածում են իրենց սիրելի գործունեությունը շարունակել ուսանողական կազմում։
«Մինչ այդ (թատերախմբի ստեղծումը) Ածղուրիում ապրում էինք ստանդարտ ձեւով, ինչպես վայել է գյուղին։ Հետո, կարծես մեկ քայլ արեցինք թատրոնին ավելի մոտ լինելու համար»,- պատմում է Ածղուրիի դպրոցի նախկին աշակերտ, թատերախմբի անդամ Գիգա Պլաճիաշվիլին։ Նա երեք տարի առաջ իր հասակակիցների հետ հայտնվեց թատրոնի բեմում։ Երբ Ախալցիխեի Ածղուրի գյուղում լսեցին, որ դպրոցում թատերախումբ է ստեղծվում, երիտասարդները նախ պետք է պայմանավորվեին իրենց ընտանիքի անդամների հետ։
«Առաջին հարցը, որ ծագեց՝ կլինի՞ արդյոք ֆինանսավորում: Երբ իմացա, որ այն անվճար է աշակերտների համար, ի սկզբանե ներգրավվեցի։ Երբ գյուղում լսեցին, սկզբում մտածեցին, որ ներկայացումները կբեմադրեն դպրոցի ներսում։ Մենք բոլորս այդպես էինք մտածում։ Սկզբում որոշ խոչընդոտներ կային, նույնիսկ ընտանիքներում։ Ասում էին՝ ո՞ւր ես գնում, ի՞նչ ես ուզում։ Իհարկե, բոլորն ի սկզբանե չէին կարող դրական նայել։ Հիմա շատ տաղանդավոր երիտասարդներ են մեծանում, լավ սերունդ է մեծանում գյուղ, որը մեծ արդյունքների կբերի»,- ասում է Մարիամ Ճինճարաձեն։
Ամեն ինչ սկսվեց նրանից, որ Ածղուրիի դպրոցի տնօրինությունը մասնակցեց հայտարարված մրցույթին և գրավոր փաստագրեց «Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամ» (mac Georgia) կազմակերպության ղեկավարներին, թե ինչու է գյուղի երիտասարդներին անհրաժեշտ թատերախումբը և ինչ կփոխեր գյուղում նրանց գործունեությունը:
«Դպրոցը դիմում էր լրացնում և խնդրում, որ այս կամ այն պատճառներով ուզում եմ, որ ձեր կազմակերպությունը լինի մեր դպրոցում։ Ածղուրիի դպրոցից հարցում է ուղարկվել, քանի որ երեխաները չունեն համապատասխան նյութական վիճակ, գյուղում բավարար հնարավորություններ չկան, որ երեխան ճիշտ զարգանա, նկատի ունեմ տարբեր շրջանակները: Ածղուրիի թատերախմբի ստեղծումը որոշվել է այս դպրոցից կազմակերպությանը հասած նամակով։ Նրանում հաստատված էր, թե որքանով՞ է անհրաժեշտ կազմակերպության մուտքը դպրոց»,- ասում է Մեսխեթիի պետական դրամատիկական թատրոնի դերասան, «Ածղուրի» թատերախմբի ղեկավար Անի Խուբուտիան։ Նա ղեկավարում է երիտասարդությանը ամուսնու՝ դերասան Լեքսո Չեմիայի հետ միասին։
«Ուրախ եմ, որ թատրոնով «թունավորվել» են ու ոմանք մեծ ցանկություն ունեն գնալու այս ճանապարհով։ Նրանց մի մասը ընդունվում է Ախալցիխեի համալսարան, և ասում են՝ միգուցե Մեսխեթի թատրոնում տեղ լինի նրանց համար և ինչ-որ գործի մեջ ներքաշվեն, գուցե նրանք էլ մասնակցեն»,- ասում է Լեքսո Չեմիան։
Տարածաշրջանային կրթական ծրագրի շրջանակում հայտարարված մրցույթին ամբողջ երկրում մասնակցել է ավելի քան 100 դպրոց, որտեղ ընտրվել են յոթը, այդ թվում միայն մեկը Սամցխե-Ջավախեթից՝ Ածղուրիի դպրոցը։
«Մեր նպատակն այն չէ, որ այդ երեխաները անպայման դերասան ու ռեժիսոր դառնան։ Մենք ավելի շատ կենտրոնացած ենք քննադատական և ազատ մտածողության վրա, երեխաները ընտրում են ներկայացում, համեմատում են աշխատանքները միմյանց հետ, սովորում են ճիշտ խոսել և շփվել հանդիսատեսի հետ։ Ցավոք սրտի, դպրոցները չունեն բեմ կամ դահլիճ, ուստի ռեժիսորները ստիպված են սեղանի փորձեր անցկացնել դասարաններում։ Հետո տրանսպորտ ենք վարձում և բեմ ենք բերում, ներկայացման համար։ Ածղուրիի դպրոցի սաները երկու անգամ անընդմեջ նվաճել են գրան-պրին։ Սա մեծ ձեռքբերում է, ոչ մի թատերախումբ երկու անգամ անընդմեջ չի հաղթել»,- մեզ հետ զրույցում ասաց Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամի թատերական ծրագրի համակարգող Կախա Իակոբիձեն։
Սկզբում թե՛ գյուղը, թե՛ աշակերտները թերահավատ էին, սակայն առաջին ներկայացման պրեմիերայից հետո թատերախմբին միանալու ցանկացողների թիվն ավելացավ։
«Գյուղում բոլորս իրար լավ ենք ճանաչում, նրանց բնավորություններին էլ լավ ծանոթ ենք, իսկ երբ տեսա այս մարդկանց բեմում, նրանք բոլորովին այլ էին։ Ես նույնիսկ չէի կարողանում հավատալ, թե ինչպես կարողացան, օրինակ, աղվեսի դերում լինել։ Անսպասելի էր, ես հպարտ ու ուրախ էի ընկերներիս աշխատանքով, և ուզում էի կանգնել նրանց կողքին»,- ասում է Նինի Դվալիշվիլին, ով երկրորդ ներկայացման վրա աշխատելիս միացել է թատերախմբին։
«Սկզբում կարծում էի, որ դերասանությունը շատ հեշտ է, բայց երբ մասնակցեցի, հասկացա, որ շատ դժվար է։ Այս կարծրատիպը փշրվեց իմ մեջ»,- ասում է Միշիկո Ուձիլաուրին, ով բեմի պատճառով հրաժարվել է մանկության հոբբիից՝ ֆուտբոլ խաղալուց։
Թատերախմբի ստեղծումը համընկավ համաճարակի ժամանակաշրջանի հետ, ուստի խոսքի դասերը և ներկայացման վրա աշխատանքը անցկացվեցին առցանց։
«Աշխատասեղանի փորձերը առցանց էին։ Հետո կա՛մ Ածղուրիում էինք հանդիպում, կա՛մ մեր մոտ՝ թատրոնի նախասրահում, ինչ-որ բան էինք ուրվագծում»,- ասում է ռեժիսոր Լեքսո Չեմիան։
Քանի որ Ածղուրիում չունեն համապատասխան տարածք և պայմաններ, թատերախումբը փորձեր է անում Ախալցիխեի տիկնիկային թատրոնում։ Տրանսպորտն ապահովում է «Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամը»։ Դպրոցականներին մեքենան գյուղից Ախալցիխե է բերում ամեն օր երեկոյան ժամը յոթին։
«Ածղուրիում բեմ, լուսավորություն չունենք։ Ախալցիխեի տիկնիկային թատրոնն ունի բազմաթիվ հարմարություններ, որոնք մեզ պետք են ներկայացման մեջ»,- ասում է Միշիկո Ուձիլաուրին:
Ռեժիսորներն առաջին ներկայացման համար ընտրել են «Փոքրիկ իշխանը»։ Նորաստեղծ թիմը գիտակցում էր, որ հնարավոր է, անփորձ երիտասարդները որոշակի կերպարներ բնավորելու հարցում դժվարանան:
«Չեմ սիրում, երբ դպրոցականները մեծահասակների դերեր են խաղում։ Ես միշտ ընտրում եմ նրանց համապատասխան թեմա: Ահա թե ինչու առաջին ներկայացումը էքզյուպերիի «Փոքրիկ Իշխանն» էր»,- բացատրում է ռեժիսոր Լեքսո Չեմիան։
Երիտասարդներն այնքան լավ են հաղթահարել առաջին առաջադրանքը, որ ներկայացումը ճանաչվել է 2022 թվականի թատերական փառատոնի հաղթող։ Բացի այդ, ներկայացումն արժանացել է լավագույն երաժշտական ձևավորման մրցանակին։
«Ամեն ինչ շատ հետաքրքիր կերպ սկսվեց։ Ես ստացա աղվեսի դերը, որն ինձ շատ դուր եկավ, ինձ շատ հարազատ էր։ Երեք ներկայացումներում էլ խաղացել եմ, բոլոր դերերը լրիվ տարբեր տեսակներ են։ Աղվեսը կենդանի է, նույնիսկ քայլելու եղանակն այլ պետք է լիներ։ Հենց սա էր հետաքրքիր՝ տարբեր մարդկանց կոշիկի մեջ մտնելը։ Ինձ համար ամենևին էլ արհեստական չէր, որ երբ ես բեմում էի, պետք է հարմարվեի այս դերին»,- մեզ հետ զրույցում պատմում է Ժանա Մոսիձեն։ Նա արժանացել է երկրորդ որակի լավագույն դերասանուհու մրցանակին։
Ժանայի նման, փառատոնից վերադարձան մի շարք հաղթող դերասանուհիներ։ Համույթի վերջին ներկայացումը «Ուչինմաչինի գլխարկը» վոդևիլն էր, որը թատերական փառատոնում տարվա լավագույն ներկայացման համար ստացավ Գրան-պրի։ Իսկ Վիտալի Արութինովը պարգեւատրվել է տղամարդու լավագույն կատակերգական դերի կատարման համար։
«Ի սկզբանե վախենում էի, ինչպիսին կլինի շփումը բեմի ու մարդկանց հետ։ Ինձ համար դժվար էր, բայց ռեժիսորներն ինձ ընտրեցին Կիկոլիի (պիեսի հերոսի) դերում, որտեղ ես ստացա տղամարդու լավագույն կատակերգական դերի մրցանակը»,- ասում է Վիտալին։
Նրա նման, փառատոնից որպես հաղթող վերադարձավ նաև Գիորգի Գվելեսիանին: Նա 2023 թվականի թատերական փառատոնում առաջադրվել է որպես տղամարդ կատակերգական դերի լավագույն կատարող՝ «Արևոտ գիշեր» ներկայացման մեջ։ Բեմական այս ներկայացումը թատերախմբին բերեց եւս մեկ հաջողություն՝ լավագույն երաժշտական ձեւավորում։
Գյուղացիները դեռ չեն տեսել ներկայացումները, թատերախումբը հիմնականում բացօթյա ներկայացումներ է անցկացրել, մասնակցել փառատոների։ Բազմաթիվ հաղթանակներով նրանք ընտանիքի անդամներին ու համագյուղացիներին ապացուցեցին, որ իրենց նախաձեռնությունը, մեծ տքնաջան աշխատանքից հետո, արժանացավ հաջողության և ճանաչման։
«Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամը» 2012 թվականից իրականացնում է տարածաշրջանային կրթական ծրագիրը, որի շրջանակներում ստեղծվել է Ածղուրիի թատերախումբը։ Այն աջակցում է Վրաստանի փոքր բնակավայրերի դպրոցներին։ Ծրագրի շրջանակներում փորձում են բարձրացնել երիտասարդների քաղաքացիական ներգրավվածության մակարդակը։ Նպաստել տեղական համայնքում կրթական խնդիրների բացահայտմանը` ապագա աջակցության և ուսուցման խթանման համար: Գործընկեր դպրոցների հետ իրականացվում են արտադպրոցական գործողություններ և ճամբարներ, որոնց միջոցով դպրոցականները սովորում են անգլերեն, մաթեմատիկա, ավանդական պար և երաժշտություն, թատերական արվեստ, համակարգչային հմտություններ։ Ածղուրիի հանրակրթական դպրոցը Սամցխե-Ջավախեթիից առաջինն է, որը մասնակցել է նախագծին 11 տարվա ընթացքում:
«Ածղուրիում բացահայտվեց ոչ ֆորմալ կրթության գործունեության բացակայությունը, ինչն անսպասելի չէր, քանի որ գյուղական դպրոցներում գործնականում նույնանման խնդիրներ կան։ Կարծում եմ, որ ծրագիրը որոշակի ոգևորություն և մոտիվացիա բերեց դպրոցին։ Մենք պատրաստել ենք երիտասարդ առաջնորդներ, ովքեր համակարգված կերպով իրականացնում են ոչ ֆորմալ կրթական գործունեություն և նախագծեր: Այս առումով դպրոցը հիմնականում ամրապնդվել է, ինչը, ի վերջո, ազդում է ֆորմալ կրթության վրա: Դպրոցն այլևս կապված չէ դասերի ստանդարտ տեսակների հետ, աշակերտը գիտի, որ դասերի ավարտից հետո նրան ինչ-որ զբաղմունք է սպասում: Երեխաների համար դպրոցական կյանքը հետաքրքիր է դարձել»,- ասում է «Տարածաշրջանային զարգացման հիմնադրամի» ծրագրերի ղեկավար Նիկա Զիբզիբաձեն։
«Ածղուրի» թատերախմբի դերասաններն արդեն ուսանող են, ուստի ստիպված են եղել լքել թատերախումբը։ Հին թիմից միայն մեկն է մնացել, տնօրենները կընտրեն նոր անդամների։
«Մեզ՝ ռեժիսորներիս համար ամենադժվարն այն է, որ առաջին ներկայացման ժամանակ դիմորդներ ունեինք, նրանք ավարտեցին դպրոցը, ընդունվեցին համալսարան ու գնացին։ Երկրորդ ներկայացմանը նոր երեխաներ ավելացրինք, մեծ մասը դիմորդներ էին։ Երրորդ ելույթի համար էլ նոր թիմ ստեղծեցինք, հիմա այլ թիմ պետք է ստեղծենք։ Այս գործընթացը միշտ կենդանի է, այն ավարտվում է մեկով և սկսվում է մյուսով: Մենք ընթացքի մեջ ենք»,- ասում է Անի Խուբուտիան, ով Լեքսո Չեմիայի հետ սկսում է թատերախմբի նոր անդամների ընտրությունը։
Դպրոցում դերասանական վարպետություն ձեռք բերած շրջանավարտները, ովքեր այժմ սովորում են համալսարանում, չեն պատրաստվում կտրել կապը թատրոնի հետ։ Նրանցից ոմանք մտածում են իրենց սիրելի գործունեությունը շարունակել ուսանողական կազմում։
ამავე კატეგორიაში
კვირის პოპულარული
ამინდის პროგნოზი
აბრეშუმის გზა
პარტნიორი მედიასაშუალებების მასალები
ამინდი
ახალციხე
13
°C
ახალქალაქი
9
°C
ასპინძა
13
°C
ადიგენი
15
°C
ბორჯომი
15
°C
თბილისი
19
°C
აბასთუმანი
12
°C
ბაკურიანი
10
°C
ნინოწმინდა
9
°C
ვალუტა
AMD
1000
6.8440
EUR
1
2.8713
RUB
100
2.9096
TRY
1
0.0822
USD
1
2.6760
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
