საზოგადოება
იმერლებით დასახლებული მესხური სოფელი
სოფელი არცთუ ისე ბევრი მოსახლით, საუკუნის წინ ჩამოსახლებული იმერლებით, არაერთი პრობლემით, მაღალი ძაბვის ანძებით, მზარდი მიგრაციით და ყოველდღიური რუტინით. მუგარეთი ქალაქ ახალციხიდან 12 კილომეტში, ზღვის დონიდან 940 მეტრზე მდებარეობს.
სოფელში შესვლისთანავე უცხო თვალს სიმინდის ყანები, დამჭკნარი ნათესები და გამოკეტილი სახლები ხვდება. მიტოვებულ და ავარიულ შენობებს თითქმის ყოველ ნაბიჯზე გადააწყდებით.
მოსახლეობის საყოველთაო აღწერის მიხედვით, 2014 წელს მუგარეთის მოსახლეობა 331 კაცს შეადგენდა. ადგილობრივები ამბობენ, რომ ბოლო წლებია სოფელი დღითი დღე იცლება. მუგარეთში მძიმე სოციალურ პირობებს გაურბიან.
სოფელში სასმელი წყალი არ აქვთ. ხანშიშესულებს აღარც კი ახსოვთ, ბოლოს როდის მოვიდა მათ ონკანებში წყალი. სოფლის ბოლოდან სათლებით წყლის მოტანა, ბავშვების ყოველდღიური ვალდებულებაა.
თათია და ლიზი წიქარიშვილები დები არიან. ისინი დედას წყლის მოზიდვაში ეხმარებიან.
სოფელს არ აქვს სკოლა და საბავშვო ბაღი. საშუალო განათლების მისაღებად მოსწავლეები მეზობელ სოფლამდე ყოველ დღე, ორ კილომეტრს გადიან. მუგარეთში ახლა ბავშვების ჟრიამული ისმის. მოზარდები არდადეგებზე ქალაქებიდან ბებია-ბაბუას აკითხავენ.
თემში მესაქონლეობას და მიწათმოქმედებას მისდევენ. ახალციხის სხვა სოფლებში ვერ შეხვდებით იმდენ ცხენს და ვირს, რამდენსაც მუგარეთში.
მუგარეთში ზაფხული ის დროა, როცა საქმე ყველას თავზესაყრელად აქვს. ქალები ზამთრისთვის მურაბებსა და კომპოტებს ამზადებენ, კაცები კი თივას მთიდან ეზოებში ეზიდებიან. ხმელი ბალახის შეგროვება დახმარების გარეშე თითქმის შეუძლებელია, ამიტომ ეს სამეზობლო პროცესია.
მუგარეთს ანძების სოფელსაც ეძახიან. ადგილობრივების პროტესტის მიუხედავად, მაღალი ძაბვის ხაზებმა სოფლის განაპირა ტერიტორია და მოსახლეობის მიწის ნაკვეთები დაიკავა.
სოფელში შესვლისთანავე უცხო თვალს სიმინდის ყანები, დამჭკნარი ნათესები და გამოკეტილი სახლები ხვდება. მიტოვებულ და ავარიულ შენობებს თითქმის ყოველ ნაბიჯზე გადააწყდებით.
მოსახლეობის საყოველთაო აღწერის მიხედვით, 2014 წელს მუგარეთის მოსახლეობა 331 კაცს შეადგენდა. ადგილობრივები ამბობენ, რომ ბოლო წლებია სოფელი დღითი დღე იცლება. მუგარეთში მძიმე სოციალურ პირობებს გაურბიან.
სოფელში სასმელი წყალი არ აქვთ. ხანშიშესულებს აღარც კი ახსოვთ, ბოლოს როდის მოვიდა მათ ონკანებში წყალი. სოფლის ბოლოდან სათლებით წყლის მოტანა, ბავშვების ყოველდღიური ვალდებულებაა.
თათია და ლიზი წიქარიშვილები დები არიან. ისინი დედას წყლის მოზიდვაში ეხმარებიან.
სოფელს არ აქვს სკოლა და საბავშვო ბაღი. საშუალო განათლების მისაღებად მოსწავლეები მეზობელ სოფლამდე ყოველ დღე, ორ კილომეტრს გადიან. მუგარეთში ახლა ბავშვების ჟრიამული ისმის. მოზარდები არდადეგებზე ქალაქებიდან ბებია-ბაბუას აკითხავენ.
თემში მესაქონლეობას და მიწათმოქმედებას მისდევენ. ახალციხის სხვა სოფლებში ვერ შეხვდებით იმდენ ცხენს და ვირს, რამდენსაც მუგარეთში.
მუგარეთში ზაფხული ის დროა, როცა საქმე ყველას თავზესაყრელად აქვს. ქალები ზამთრისთვის მურაბებსა და კომპოტებს ამზადებენ, კაცები კი თივას მთიდან ეზოებში ეზიდებიან. ხმელი ბალახის შეგროვება დახმარების გარეშე თითქმის შეუძლებელია, ამიტომ ეს სამეზობლო პროცესია.
მუგარეთს ანძების სოფელსაც ეძახიან. ადგილობრივების პროტესტის მიუხედავად, მაღალი ძაბვის ხაზებმა სოფლის განაპირა ტერიტორია და მოსახლეობის მიწის ნაკვეთები დაიკავა.
ამავე კატეგორიაში
სხვა სიახლეები
22:42 / 20.04.2024
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
