- Error
Մշակույթ
«Մեսխեթը բաց չթողեց» ,- Լելա Նառոզաուլի
« Ով է ինձ նման ուրախացել 74 տարի, ո՞վ, սա Լելա Խեվսուրիան է, Արխոթցին Մեսխեթում»
Լելա Նառոզաուլիի սիրած գործիքը «Փանդուրան» է: Ուսումնարանում սովորել է նվագել նաև « սալամուրի», և հիմա երեխաներին է սովորեցնում:Նա նվագում է գրեթե բոլոր նմանատիպ գործիքներով:
Խեվսուրեցի կինը ծնվելէ 1945 թվականին գյուղ Ախմոտում: Մարտի 8-ին կլինի 74 տարեկան և կես դարից ավել է, ինչ ապրում է Մեսխեթում:
« Ինգուշեթիայի սահմանի պատճառով մեր գյուծ տեղափոխեցին այլազգիներին և դրանից հետո մեր գյուղը գրեթե դատարկվել է: Մեզ տեղափոխեցին Կախեթ»,- պատմում է Լելա Նառոզաուլին:
Նա ռուսական դպրոց է ավարտել և կրթությունը որոշել է շարունակել երաժշտական ուղղությամբ: Տանից թաքուն փախել և իր ուսուցչուհի՝ հորեղբորկնոջ մոտ է գնացել, ով խորհուրդ է տվել կրթությունը շարունակել Թբիլիսիում: Սակայն Լելան այդ ժամանակ մայրաքաղաքի մասին ոչինչ չգիտեր: Այդ ժամանակ տրասպորտ գտնելն էլ բավական դժվար էր: Չնայած այս դժվարություններին Լելան ավարտել է Սերգո Զաքարիաձեի անվան խմբային-օրկեստրային-դիրիժորային ֆակուլտետը: Որից հետո Լելան եկավ Մեսխեթ:
Իր ազգային երաժշտական տաղանդով և երգերի իմացությամբ զարմացնում էր բոլորին:Ասում է, որ երաժշտական շնորհով առանձնանում էին նաև իր ընտանիքի անդամները:
Երաժշտական կրթության և տաղանդից բացի, Լելա Նառոզաուլին լավ գիտի նաև բրդերի պատրաստում:
« 100 տարեկան ծնողներ եմ ունեցել: 115 ամյա պապիկ և 105 տարեկան տատիկ: Հենց այս մարդիք սովորեցրին այս ձեռագործը: Ամեն ինչ մանկուց գիտեի: Հիմա ծերացել եմ և կարծես ոչինչ չեմ անում: Բայց ծերությանս չեմ նվիրվում և ուզում եմ կրկին զբաղվել իմ գործով»,- ասում է նա:
Նա մեսխ երեխաներին երգել և նվագել սովորեցնում է մինչ օրս:
«74 –ամյա, այս ծեր Ախոտելցիս փորձում եմ, որ մեսխ երեխաներին վրաց հոգի, ժողովրդական արվեստի հանդեպ սեր փոխանցեմ: Շնորհակալ եմ Աստծուց, որ լավ լսողության երեխաներ են գալիս և որ ամենակարևորն է, սովորելու ցանկություն ունեն»:
6-ամյա Գրիգոլ Փարցախաշվիլին նրա մոտ դասընթացների հաճախում է հայրիկի խորհրդով: Երաժշտության ուղղությամբ ուզում է շարունակել իր գործունեությունը և ցանկանում է ապագայում նմանվել իր դասախոսին և նվագել տարբեր գործիքներով: Գրիգոլի հետ դասընթացների հաճախում են նաև այլ երեխաներ:
Դասախոսության, գործիքներով նվագելու և երաժշտությունից բացի, Լելա Նառոզաուլին 1977 թվականից վրաց ուղղափառ եկեղեցու անդամ է: Ռաբաթի Սուրբ Մարինեի անվան եկեղեցում առաջին ընթերցողներից մեկն էր: Այնտեղ նաև երգում էր:
Լելա Նառոզաուլին մինչ օրս Իվլիտաի եկեղեցական դպրոցում ժողովրդական երգեր է սովորեցնում: Ինչպես նաև իր գիտելիքները փոխանցում է Գուրկելի և Ծինուբանի երիտասարդներին:
« 5 եպիսկոպոս եմ մեծացրել, որոնք այժմ Սաֆարայի վանքում են, հարգում եմ նրանց և միշտ օրհնություն խնդրում»,- երջանկությամբ հիշում է Լելան:
Ախալցիխեից բացի, Բորջոմի քաղաքապետարանի գյուղ Դվիրում 15 տարի սովորեցնում էր երաժշտություն և «Մեսխեթի» անսամբլի անդամ էր:
« Երբեք չեմ դադարել, դպրոցներում էի սովորեցնում, գյուղերում դասընթացներ էի վարում, ուր ընկել էի առաջին բաժանման ժամանակ: Այդ ժամանակ Նիկոլոզ Բեգիշվիլին էր ղեկավարը, ով գնել էր 40 տարբեր գործիքներ, որ երիտասարդներին փոխանցեի իմ գիտելիքները: Նվագախումբ ստեղծեցի, դիպլոմայինս այնտեղ եմ պաշտպանել: Բոլոր կոմպոզիտորների միությունը ժամանել էր Մեսխեթի, քանի որ «Թբիլիսո»-ն էի նվագախմբել: Առանց գործիքի և երաժշտության իմ կյանքը չեմ պատկերացնում: Կյանքիս աղբյուրն է: Ես ել եմ զարմանում թե ինչպես եմ շոյում այքան գործիքներ: Միշտ ինձ հետ են իմ գործիքները: Ես նրանց չեմ թողնում, նրանք էլ ինձ չեն դավաճանում: Նրանք գրավում են երեխաներին, սրանով եմ շնչում»,- ասում է Լելա Նառոզաուլին:
2016 թվականին Լելա Նառոզաուլին արժանացել է Ախալցխայի պատվավոր քաղաքացու կոչմանը:
Լելա Նառոզաուլիի սիրած գործիքը «Փանդուրան» է: Ուսումնարանում սովորել է նվագել նաև « սալամուրի», և հիմա երեխաներին է սովորեցնում:Նա նվագում է գրեթե բոլոր նմանատիպ գործիքներով:
Խեվսուրեցի կինը ծնվելէ 1945 թվականին գյուղ Ախմոտում: Մարտի 8-ին կլինի 74 տարեկան և կես դարից ավել է, ինչ ապրում է Մեսխեթում:
« Ինգուշեթիայի սահմանի պատճառով մեր գյուծ տեղափոխեցին այլազգիներին և դրանից հետո մեր գյուղը գրեթե դատարկվել է: Մեզ տեղափոխեցին Կախեթ»,- պատմում է Լելա Նառոզաուլին:
Նա ռուսական դպրոց է ավարտել և կրթությունը որոշել է շարունակել երաժշտական ուղղությամբ: Տանից թաքուն փախել և իր ուսուցչուհի՝ հորեղբորկնոջ մոտ է գնացել, ով խորհուրդ է տվել կրթությունը շարունակել Թբիլիսիում: Սակայն Լելան այդ ժամանակ մայրաքաղաքի մասին ոչինչ չգիտեր: Այդ ժամանակ տրասպորտ գտնելն էլ բավական դժվար էր: Չնայած այս դժվարություններին Լելան ավարտել է Սերգո Զաքարիաձեի անվան խմբային-օրկեստրային-դիրիժորային ֆակուլտետը: Որից հետո Լելան եկավ Մեսխեթ:
Իր ազգային երաժշտական տաղանդով և երգերի իմացությամբ զարմացնում էր բոլորին:Ասում է, որ երաժշտական շնորհով առանձնանում էին նաև իր ընտանիքի անդամները:
Երաժշտական կրթության և տաղանդից բացի, Լելա Նառոզաուլին լավ գիտի նաև բրդերի պատրաստում:
« 100 տարեկան ծնողներ եմ ունեցել: 115 ամյա պապիկ և 105 տարեկան տատիկ: Հենց այս մարդիք սովորեցրին այս ձեռագործը: Ամեն ինչ մանկուց գիտեի: Հիմա ծերացել եմ և կարծես ոչինչ չեմ անում: Բայց ծերությանս չեմ նվիրվում և ուզում եմ կրկին զբաղվել իմ գործով»,- ասում է նա:
Նա մեսխ երեխաներին երգել և նվագել սովորեցնում է մինչ օրս:
«74 –ամյա, այս ծեր Ախոտելցիս փորձում եմ, որ մեսխ երեխաներին վրաց հոգի, ժողովրդական արվեստի հանդեպ սեր փոխանցեմ: Շնորհակալ եմ Աստծուց, որ լավ լսողության երեխաներ են գալիս և որ ամենակարևորն է, սովորելու ցանկություն ունեն»:
6-ամյա Գրիգոլ Փարցախաշվիլին նրա մոտ դասընթացների հաճախում է հայրիկի խորհրդով: Երաժշտության ուղղությամբ ուզում է շարունակել իր գործունեությունը և ցանկանում է ապագայում նմանվել իր դասախոսին և նվագել տարբեր գործիքներով: Գրիգոլի հետ դասընթացների հաճախում են նաև այլ երեխաներ:
Դասախոսության, գործիքներով նվագելու և երաժշտությունից բացի, Լելա Նառոզաուլին 1977 թվականից վրաց ուղղափառ եկեղեցու անդամ է: Ռաբաթի Սուրբ Մարինեի անվան եկեղեցում առաջին ընթերցողներից մեկն էր: Այնտեղ նաև երգում էր:
Լելա Նառոզաուլին մինչ օրս Իվլիտաի եկեղեցական դպրոցում ժողովրդական երգեր է սովորեցնում: Ինչպես նաև իր գիտելիքները փոխանցում է Գուրկելի և Ծինուբանի երիտասարդներին:
« 5 եպիսկոպոս եմ մեծացրել, որոնք այժմ Սաֆարայի վանքում են, հարգում եմ նրանց և միշտ օրհնություն խնդրում»,- երջանկությամբ հիշում է Լելան:
Ախալցիխեից բացի, Բորջոմի քաղաքապետարանի գյուղ Դվիրում 15 տարի սովորեցնում էր երաժշտություն և «Մեսխեթի» անսամբլի անդամ էր:
« Երբեք չեմ դադարել, դպրոցներում էի սովորեցնում, գյուղերում դասընթացներ էի վարում, ուր ընկել էի առաջին բաժանման ժամանակ: Այդ ժամանակ Նիկոլոզ Բեգիշվիլին էր ղեկավարը, ով գնել էր 40 տարբեր գործիքներ, որ երիտասարդներին փոխանցեի իմ գիտելիքները: Նվագախումբ ստեղծեցի, դիպլոմայինս այնտեղ եմ պաշտպանել: Բոլոր կոմպոզիտորների միությունը ժամանել էր Մեսխեթի, քանի որ «Թբիլիսո»-ն էի նվագախմբել: Առանց գործիքի և երաժշտության իմ կյանքը չեմ պատկերացնում: Կյանքիս աղբյուրն է: Ես ել եմ զարմանում թե ինչպես եմ շոյում այքան գործիքներ: Միշտ ինձ հետ են իմ գործիքները: Ես նրանց չեմ թողնում, նրանք էլ ինձ չեն դավաճանում: Նրանք գրավում են երեխաներին, սրանով եմ շնչում»,- ասում է Լելա Նառոզաուլին:
2016 թվականին Լելա Նառոզաուլին արժանացել է Ախալցխայի պատվավոր քաղաքացու կոչմանը:
Նույն թեմայով
Հաղորդումներ
Հայտնի..
Հարցազրույց
Օրվա արտահայտություն
Նյութեր գործընկեր լրատվամիջոցներից
Բնակչության կարծիքով
Եղանակի տեսություն
Փոխարժեք
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
Օրացույց
Տարածաշրջան
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
