Վրաստանում վերադարձած միգրանտներին աջակցելու համար կառավարությունը նախատեսում է 2024-2028 թվականներին ծախսել 10 մլն լարի:

«Վերադարձած միգրանտների ռեինտեգրման պետական ծրագիրը բաղկացած է հետևյալ բաղադրիչներից.
Բժշկական օգնություն և/կամ դեղերի ֆինանսավորում, ժամանակավոր բնակարանի ապահովում, մասնագիտական պատրաստություն-վերապատրաստում և որակավորման բարձրացման աջակցություն, սոցիալական նախաձեռնությունների ֆինանսավորում կամ տնտեսական գործակալի սուբսիդավորում, մեկանգամյա դրամական օգնության տրամադրում և վերադարձած միգրանտների երեխաների համար սպորտային/ստեղծագործական/ուսուցողական դասընթացների ֆինանսավորում:

Ինչպես հայտարարել է տնտեսագետ և սոցիոլոգ Պաատա Արոշիձեն, սա բավարար չէ և պետությունը պետք է այլ ուղղություններով էլ աշխատի։

«Սա ցույց է տալիս, որ պետությունը հետաքրքրված է միգրանտների հայրենիք վերադառնալու հարցով, բայց կա նաև մեկ այլ կողմ՝ պետք է հաշվի առնենք արտագաղթած բնակչության տարիքային կատեգորիան. նրանց մեծ մասը Վրաստանի աշխատուժից դուրս է։ Նրանց համար վերադառնալը կարևոր է, բայց եթե մարդը գնացել է 3-5 տարուց ավելի երկար ժամանակով, կասկածում եմ, որ նա կհամաձայնի այս ամենին և կվերադառնա։ Մինչ այժմ Վրաստանը չի կարող առաջարկել միգրանտներին այնպիսի աշխատավարձ, ինչպիսին նրանք ունեն արտասահմանում», - հայտարարեց Արոշիձեն։

Նրա խոսքով, աշխարհում տեղի ունեցող իրավիճակը նպաստում է միգրացիայի բացասական ուղղությամբ աճին։

«Սա ամբողջ աշխարհի խնդիրն է, բայց մեզ հետաքրքրում է մեր միգրանտների ճակատագիրը։ Այստեղ մի քանի խնդիր է ի հայտ գալիս, բացի տնտեսական-ֆինանսականից: Որքանով է արտասահման գնացած մարդը հարմարվում տեղական սովորույթներին, մշակույթին, լեզվին։ Ինչպես է անդրադառնում այսպես կոչված բաժանված ընտանիքների խնդիրը երկու կողմերի վրա՝ այստեղ մնացածի և գնացածի վրա, քանի որ ֆիզիկական շփումը շատ կարևոր է, իսկ այս դեպքում նրանք ունեն միայն հեռավոր հարաբերություններ; ժողովրդագրական խնդիրներ, հենց այս առումով պետք է պետությունը աշխատի, որպեսզի բոլոր այս գործոնները հասցվեն նվազագույնի, քանի որ միայն ֆինանսները չեն, հոգեբանական-էմոցիոնալ վիճակն էլ շատ կարևոր է», - նշեց սոցիոլոգը։