Տնտեսություն
Առանց հաճախորդի մնացած Ախալցիխեի շուկան
Կիրակին Ախալցիխեում այլ կերպ կոչվում է նաեւ շուկայի օր: Գյուղացիները բերքը բերում են քաղաք վաճառքի: Աշխատած գումարով փորձում են ձեռք բերել տան սպառված պաշարներն ու լրացնել առաջացած պակասը: Եթե ապրանքը լավ գնով է վաճառվում, կարող են նաև քաղցրավենիք գնել երեխաների համար: Դրա համար ցուրտ կամ շոգ եղանակային պայմաններում մարդիկ ժամերով կանգնում են բաց երկնքի տակ և սպասում հաճախորդներին:
Կիրակի օրերը գյուղից Ախալցիխեի շուկա հաճախող բնակիչները ամեն անգամ հանդիպում են փոփոխված գների: Չնայած թանկացած ապրանքին, իրենց բերքը վաճառում են նույն գնով, որպեսզի ստիպված չլինեն ապրանքը հետ տանել և սպասել մինչև հաջորդ կիրակի: Ֆերմերների տնտեսական իրավիճակը համաճարակն էլ ավելի բարդացրեց: Մեսխեթում կարծում են, որ կա միայն մեկ լուծում՝ պետությունը պետք է սահմանափակի արտասահմանից այն ապրանքի ներկրումը, որոնք աճեցվում են Վրաստանում: Ներմուծված ապրանքատեսակները տեղացիներին թույլ չեն տալիս վաճառել բերքը:
Վալեում բնակվող Ռամազ Խիթարիշվիլիի ամենշաբաթյա ռեժիմը, Ախալցիխեի ագրարային շուկայում կաղամբ, կարտոֆիլ և բազուկ վաճառելն է: Հողամասերում աճեցնում է մինչև 10 տոննա կաղամբ, մինչև հինգ տոննա կարտոֆիլ և բազուկ: Ասում է, որ համաճարակի հետևանքով ստեղծված իրավիճակի արդյունքում գյուղացու արտադրանքը էժանացել է, իսկ ներմուծվող արտադրանքն ընդհակառակը՝ թանկացել: Իրավիճակն ավելի է բարդացնում այն փաստը, որ բնակչության մի մասը կորցրել է աշխատանքը և, համապատասխանաբար, եկամուտը:
«Մարդիկ շատ են դժվարանում, հաճախ 5-10 թեթրիով եմ վաճառում ամեն ինչ, քանի որ ավելին վճարելու հնարավորություն չունեն: Դժվար է ընթանում նաև վաճառքը: Տոնաներով բերք է փչացել, ոչ գնող կա, ոչ էլ ուտող, ի՞նչ անեմ»,- մտահոգված է Ռամազ Խիթարիշվիլին:
Տնտեսական ճգնաժամի պատճառով նա այլեւս չի կարող վճարել բանկում վերցրած վարկը: Ռամազն ասում է, որ պետությունը պետք է օգնի ֆերմերներին, այլապես գյուղերում փակ տների թիվն էլ ավելի կշատանա:
«Խորհրդարանում միայն աղմուկ-աղաղակ է, վիճաբանում են միմյանց հետ: Ինչպե՞ս կարող են նրանք ինչ-որ բանում օգնել գյուղացիներին, բայց չէ որ նրանք մտան խորհրդարան ՝ մեր շահերը պաշտպանելու համար», - ասում է Ռամազ Խիթարիշվիլին:
64-ամյա Նիկոլոզ Գաբելաշվիլին գրեթե ամեն օր Վալեից հասնում է Ախալցիխեի ագրարային շուկա՝ իր արտադրանքը վաճառելու համար: Ամեն տարի տոննաներով բերք է հավաքում, բայց արդեն երկրորդ տարին է, ինչ չի կարող վաճառել: Նա ասում է, որ համաճարակի պատճառով բնակչության մի մասը մնացել են գործազուրկ կամ կորցրել են իրենց եկամուտը, ինչի պատճառով շուկայում գնորդների քանակը կրճատվեց:
«Կաղամբը փտում է, մենք ոչինչ չենք կարող վաճառել: Ամեն ինչ թանկացավ ՝ հացը, ձեթը, շաքարը, ալյուրը: Եկամուտը նվազում է: Վախենում ենք յուրաքանչյուր օրվա լուսաբացից: Մարդիկ կոպեկներ են հաշվում ապրանքը գնելուց», - ասում է Նիկոլոզ Գաբելաշվիլին:
Եթե ցանկանում եք գնել պաստեղ, չուրչխել, օղի կամ ընկույզ, ապա շուկայի ելքի մոտ պետք է այցելեք 76-ամյա հյուրընկալ տատիկին: Նա նույնպես ամեն կիրակի գնում է շուկա: Տարեց ամուսիններին թոշակը չի հերիքում թանկացած ապրանքներ և դեղեր գնելու համար: Այս պատճառով, նրանք ստիպված են իրենց այգում աճեցված բերքը վաճառել և եկամուտի փոքր աղբյուր հնարել:
«Նախորդ տարվա համեմատ ամեն ինչի գինը կրկնապատկվել է, ես դեռ ոչ մի բանի գին չեմ բարձրացրել: Կյանքն այնքան է թանկացել, որ մարդիկ այլեւս ոչինչ չեն կարող գնել»:
Ադիգենի գյուղ Խարջամից ամեն կիրակի, կնոջ հետ միասին, Ախալցիխեի շուկայում կարող եք տեսնել Մամուկա Մաղլակելիձեին: Յոթ երեխաների ծնողներն օգտվում են պետական աջակցությունից, բայց հաճախ գումարը չի հերիքում երեխաների համար անհրաժեշտ դեղամիջոցներ գնելու համար: Յոթից 5 երեխաներն ունեն գենետիկական հիվանդություններ: Մաղլակելիձեները չունեն իրենց սեփական հողամասը, այդ իսկ պատճառով վարձաակալում են և ստացած եկամուտը կիսում հողամասի տիրոջ հետ: Մնացած բերքը վաճառում են Ախալցիխեի շուկայում և աշխատած գումարով, բազմազավակ ընտանիքին ապահովում ամենօրյա սնունդով:
«Ընտանիքում շատ ենք, ամեն ինչ թանկացել է և տարրական պրոդուքտ անգամ գնել չենք կարող: Պետության օգնությունը ոչ մի հարցում չի հերիքում: Կյանքն օրեցօր վատանում է»,- կյանքի դժվարություններից խոսում է Մամուկա Մաղլակելիձեն:
Ազգային ժողովրդավարական ինստիտուտի (NDI) կողմից անցկացված հարցման համաձայն, բնակչության 38% -ն ասում է, որ գործազուրկ են, 29% -ը աշխատում են կես դրույքով, իսկ 14% -ը ինքնազբաղ են: Հարցումն անցկացվել է 2020 թվականի դեկտեմբերի 17-ից 24-ը:
Հրապարակվել է Վրաստանի Բաց հասարակության հիմնադրամների և Վրացական ռազմավարության ու զարգացման կենտրոնի (GCSD) ֆինանսական աջակցությամբ:Հեղինակի / հեղինակների կողմից տեղեկատվական նյութում հայտնված կարծիքը չի կարող արտացոլել հիմնադրամի և կենտրոնի դիրքորոշումը: Ըստ այդմ, «Բաց հասարակության հիմնադրամը» և «Վրացական ռազմավարության և զարգացման կենտրոնը» պատասխանատու չեն նյութի բովանդակության համար:
Կիրակի օրերը գյուղից Ախալցիխեի շուկա հաճախող բնակիչները ամեն անգամ հանդիպում են փոփոխված գների: Չնայած թանկացած ապրանքին, իրենց բերքը վաճառում են նույն գնով, որպեսզի ստիպված չլինեն ապրանքը հետ տանել և սպասել մինչև հաջորդ կիրակի: Ֆերմերների տնտեսական իրավիճակը համաճարակն էլ ավելի բարդացրեց: Մեսխեթում կարծում են, որ կա միայն մեկ լուծում՝ պետությունը պետք է սահմանափակի արտասահմանից այն ապրանքի ներկրումը, որոնք աճեցվում են Վրաստանում: Ներմուծված ապրանքատեսակները տեղացիներին թույլ չեն տալիս վաճառել բերքը:
Վալեում բնակվող Ռամազ Խիթարիշվիլիի ամենշաբաթյա ռեժիմը, Ախալցիխեի ագրարային շուկայում կաղամբ, կարտոֆիլ և բազուկ վաճառելն է: Հողամասերում աճեցնում է մինչև 10 տոննա կաղամբ, մինչև հինգ տոննա կարտոֆիլ և բազուկ: Ասում է, որ համաճարակի հետևանքով ստեղծված իրավիճակի արդյունքում գյուղացու արտադրանքը էժանացել է, իսկ ներմուծվող արտադրանքն ընդհակառակը՝ թանկացել: Իրավիճակն ավելի է բարդացնում այն փաստը, որ բնակչության մի մասը կորցրել է աշխատանքը և, համապատասխանաբար, եկամուտը:«Մարդիկ շատ են դժվարանում, հաճախ 5-10 թեթրիով եմ վաճառում ամեն ինչ, քանի որ ավելին վճարելու հնարավորություն չունեն: Դժվար է ընթանում նաև վաճառքը: Տոնաներով բերք է փչացել, ոչ գնող կա, ոչ էլ ուտող, ի՞նչ անեմ»,- մտահոգված է Ռամազ Խիթարիշվիլին:
Տնտեսական ճգնաժամի պատճառով նա այլեւս չի կարող վճարել բանկում վերցրած վարկը: Ռամազն ասում է, որ պետությունը պետք է օգնի ֆերմերներին, այլապես գյուղերում փակ տների թիվն էլ ավելի կշատանա:«Խորհրդարանում միայն աղմուկ-աղաղակ է, վիճաբանում են միմյանց հետ: Ինչպե՞ս կարող են նրանք ինչ-որ բանում օգնել գյուղացիներին, բայց չէ որ նրանք մտան խորհրդարան ՝ մեր շահերը պաշտպանելու համար», - ասում է Ռամազ Խիթարիշվիլին:
64-ամյա Նիկոլոզ Գաբելաշվիլին գրեթե ամեն օր Վալեից հասնում է Ախալցիխեի ագրարային շուկա՝ իր արտադրանքը վաճառելու համար: Ամեն տարի տոննաներով բերք է հավաքում, բայց արդեն երկրորդ տարին է, ինչ չի կարող վաճառել: Նա ասում է, որ համաճարակի պատճառով բնակչության մի մասը մնացել են գործազուրկ կամ կորցրել են իրենց եկամուտը, ինչի պատճառով շուկայում գնորդների քանակը կրճատվեց:«Կաղամբը փտում է, մենք ոչինչ չենք կարող վաճառել: Ամեն ինչ թանկացավ ՝ հացը, ձեթը, շաքարը, ալյուրը: Եկամուտը նվազում է: Վախենում ենք յուրաքանչյուր օրվա լուսաբացից: Մարդիկ կոպեկներ են հաշվում ապրանքը գնելուց», - ասում է Նիկոլոզ Գաբելաշվիլին:
Եթե ցանկանում եք գնել պաստեղ, չուրչխել, օղի կամ ընկույզ, ապա շուկայի ելքի մոտ պետք է այցելեք 76-ամյա հյուրընկալ տատիկին: Նա նույնպես ամեն կիրակի գնում է շուկա: Տարեց ամուսիններին թոշակը չի հերիքում թանկացած ապրանքներ և դեղեր գնելու համար: Այս պատճառով, նրանք ստիպված են իրենց այգում աճեցված բերքը վաճառել և եկամուտի փոքր աղբյուր հնարել: «Նախորդ տարվա համեմատ ամեն ինչի գինը կրկնապատկվել է, ես դեռ ոչ մի բանի գին չեմ բարձրացրել: Կյանքն այնքան է թանկացել, որ մարդիկ այլեւս ոչինչ չեն կարող գնել»:Ադիգենի գյուղ Խարջամից ամեն կիրակի, կնոջ հետ միասին, Ախալցիխեի շուկայում կարող եք տեսնել Մամուկա Մաղլակելիձեին: Յոթ երեխաների ծնողներն օգտվում են պետական աջակցությունից, բայց հաճախ գումարը չի հերիքում երեխաների համար անհրաժեշտ դեղամիջոցներ գնելու համար: Յոթից 5 երեխաներն ունեն գենետիկական հիվանդություններ: Մաղլակելիձեները չունեն իրենց սեփական հողամասը, այդ իսկ պատճառով վարձաակալում են և ստացած եկամուտը կիսում հողամասի տիրոջ հետ: Մնացած բերքը վաճառում են Ախալցիխեի շուկայում և աշխատած գումարով, բազմազավակ ընտանիքին ապահովում ամենօրյա սնունդով:«Ընտանիքում շատ ենք, ամեն ինչ թանկացել է և տարրական պրոդուքտ անգամ գնել չենք կարող: Պետության օգնությունը ոչ մի հարցում չի հերիքում: Կյանքն օրեցօր վատանում է»,- կյանքի դժվարություններից խոսում է Մամուկա Մաղլակելիձեն:
Ազգային ժողովրդավարական ինստիտուտի (NDI) կողմից անցկացված հարցման համաձայն, բնակչության 38% -ն ասում է, որ գործազուրկ են, 29% -ը աշխատում են կես դրույքով, իսկ 14% -ը ինքնազբաղ են: Հարցումն անցկացվել է 2020 թվականի դեկտեմբերի 17-ից 24-ը:Հրապարակվել է Վրաստանի Բաց հասարակության հիմնադրամների և Վրացական ռազմավարության ու զարգացման կենտրոնի (GCSD) ֆինանսական աջակցությամբ:Հեղինակի / հեղինակների կողմից տեղեկատվական նյութում հայտնված կարծիքը չի կարող արտացոլել հիմնադրամի և կենտրոնի դիրքորոշումը: Ըստ այդմ, «Բաց հասարակության հիմնադրամը» և «Վրացական ռազմավարության և զարգացման կենտրոնը» պատասխանատու չեն նյութի բովանդակության համար:
ამავე კატეგორიაში
კვირის პოპულარული
ამინდის პროგნოზი
აბრეშუმის გზა
პარტნიორი მედიასაშუალებების მასალები
ამინდი
ახალციხე
10
°C
ახალქალაქი
7
°C
ასპინძა
9
°C
ადიგენი
17
°C
ბორჯომი
11
°C
თბილისი
14
°C
აბასთუმანი
9
°C
ბაკურიანი
6
°C
ნინოწმინდა
7
°C
ვალუტა
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
