Հասարակություն
Պարի սիրահարները
Սպիտակ, փայլուն վերնաշապիկները երեխաների մաշկի վրա շարժվում են ռիթմիկ կերպով:
Շակիրայի երգի ներքո, լսվում է պարուսույցի ծափահարությունը և երբեմն բացականչությունները՝ «Ուղղիր ուսերը», «ժպտա» . . Չորսից յոթ տարեկան երեխաները պարապում են մեծ հայելու դիմաց և հաճախ զույգեր են կազմում: Սա «Սիխարուլի» (Երջանկություն) պարային համույթի փոկրիկների խումբն է: Օրվա ընթացքում դահլիճում փոխվում է երաժշտությունը, պարողները-ըստ հասակի, սիրողական և մասնագիտական խմբերը, բայց անփոփոխ միայն մեկ բան կա – բոլորը պարի սիրահարներ են:
7 տարեկան Բարբարեն արդեն 7 մեդալակիր է: Համաշխարհային մրցաշարերում կրկնակի առաջին տեղը զբաղեցրած երեխան դահլիճ առաջին անգամ մտել է 3 տարեկան հասակում: Երբ պարում է, աչքերը շողում են հատկապես Չա-չա-չա պարի ռիթմը լսելուց:
«Պարը մեծ երջանկություն է պարգևում: Առաջին բանը, որ անում են դահլիճ մտնելուց հետո, պարապմունքն է»,- ասում է Բարբարե Բերիձեն:
Նեղ սենյակում պարապում են ձողի հետ: Ձգումներ խումբը միասնաբար չի կարող անել, չեն տեղավորվում: Դահլիճը բազմիցս ձևափոխել են, սակայն տարածքը երբեք չի հերիքում: Ոչ մեծ տարածքում բեմադրված պարերով շատերն են հետաքրքրվում և շատ հաջողությունների են հասել: Ժամանակակից պարերին ստուդիայում տիրապերում են շուրջ 50 երեխա, դեռահաս և չափահասներ:
Ախալցիխեում նմանատիպ պարերը կապվում են Էլդար Գելաշվիլիի հետ: 38 տարիների ընթացքում նա բազմաթիվ պարողների է մեծացրել: Նաթիա Փռցքիալաձեն նրանցից մեկն է:
«Ինձ համար պարը ամեն ինչ է»,- ասում է Նաթիան, ով արդեն մի քանի տասնյակ տարիներ Էլդարի հետ պարեր է սովորեցնում:
Ախալցիխեում երաժշտական տասնամյա կրթությունից հետո, Նաթիան ուզեց դառնալ երգի ուսուցչուհի: Մի քանի տարի երաժշտական դպրոցում աշխատեց անգամ, բայց հետագայում հասկացավ, որ մասնագիտության ընտրությունում սխալվել է: Թբիլիսիում զբաղվում էր պարերով, միաժամանակ «Սիխարուլի» ստուդիայում աշխատում էր որպես օգնական: Նրանից հետո, երբ վերադարձավ հայրական քաղաք և պարուսույցի հետ գլխավորեց պարային համույթի ղեկավարությունը, նրանց հաջողության պատմությունը վերսկսվեց:
«Այս գավաթները մեծ տանջանքներով ենք հաղթել, ինչպես արտասահմանում, այնպհես էլ Վրաստանում: Ամենա նշանակավոր պարգևատրումը «Բաթումի 2018»-ի գրան պրին էր, որը համաշխարհային մրցաշարում հաղթեցին համույթի անդամները»,- պատմում է Նաթիան:
«Էլ ավելի շատ հաջողված պարողներ» սա ստուդիայի նպատակն է: Անձամբ Նաթիան չի դադարում զարգանալ: Պարբերաբար հաճախում է Վրաստանում անցկացվող մաստերկլասերին: Չի բացակայում լատինաամերիկյան պարերի դասընթացներին: Հույս ունի, որ մոտ ապագայում կստանա միջազգային մրցավարական կարգավիճակ:
Տասը գավաթ, 33 մեդալ, 100-ից ավելի դիպլոմներ- սա մեկ պարողի ձեռք բերած հաղթանակներն են:
Բայա Դեվաձեն երբեք չի հոգնում պարելուց: Շուտով ավարտում է դպրոցը, բայց չի կարող պատկերացնել անգամ, որ իր կյանքում երբևիցե «երջանկությունն» էլ կարող է ավարտվել:
«Սա նման սպորտ է, եթե սկսում ես, պետք է գնաս մինչև վերջ: Երբեմն ամբողջովին տրվում էի պարին, իսկ հետո, պարը իմ կյանքի մի մասը դարձավ: Մեծ ցանկություն ունեմ, որ դառնամ հայտնի պարուհի»,- ասում է Բայա Դեվաձեն:
Բայան հաջողակ է: Նա զույգ ունի, չնայած ստուդիայում բոլոր աղջիկները զույգ չունեն:
Սիմոն Ամբարյանը այն 8 տղաների թվում է, ովքեր չեն վախեցել տարբեր կարծրատիպերից և «տղային վայել» զբաղմունքներից պարը ավելի բարձր են դասել: Բազմաթիվ հաղթանակներ և հաջողություններ ձեռք բերած պարողը դեռ շատ ակնկալիքներ ունի:
«Շատ եմ ուզում ապագայում լավ պարել, շատ մեդալներ ստանալ և հասնել բարձունքների»,- ասում է Սիմոնը:
Գավաթները հավաքում են ստուդիայում: Վերևում փակցնում են այն երկրի դրոշը, որտեղ պարգևատրվում են հրաշալի պարխային ներկայացման համար: Պահարանում նեղվածք է:
«Երջանկության» անդամները վստահ են, որ հաջողության տեսակետից լայնություն ձեռք կբերեն, իսկ նեղությունը կմնա միայն ստուդիայի դռների ներսում:
Շակիրայի երգի ներքո, լսվում է պարուսույցի ծափահարությունը և երբեմն բացականչությունները՝ «Ուղղիր ուսերը», «ժպտա» . . Չորսից յոթ տարեկան երեխաները պարապում են մեծ հայելու դիմաց և հաճախ զույգեր են կազմում: Սա «Սիխարուլի» (Երջանկություն) պարային համույթի փոկրիկների խումբն է: Օրվա ընթացքում դահլիճում փոխվում է երաժշտությունը, պարողները-ըստ հասակի, սիրողական և մասնագիտական խմբերը, բայց անփոփոխ միայն մեկ բան կա – բոլորը պարի սիրահարներ են:
7 տարեկան Բարբարեն արդեն 7 մեդալակիր է: Համաշխարհային մրցաշարերում կրկնակի առաջին տեղը զբաղեցրած երեխան դահլիճ առաջին անգամ մտել է 3 տարեկան հասակում: Երբ պարում է, աչքերը շողում են հատկապես Չա-չա-չա պարի ռիթմը լսելուց:
«Պարը մեծ երջանկություն է պարգևում: Առաջին բանը, որ անում են դահլիճ մտնելուց հետո, պարապմունքն է»,- ասում է Բարբարե Բերիձեն:
Նեղ սենյակում պարապում են ձողի հետ: Ձգումներ խումբը միասնաբար չի կարող անել, չեն տեղավորվում: Դահլիճը բազմիցս ձևափոխել են, սակայն տարածքը երբեք չի հերիքում: Ոչ մեծ տարածքում բեմադրված պարերով շատերն են հետաքրքրվում և շատ հաջողությունների են հասել: Ժամանակակից պարերին ստուդիայում տիրապերում են շուրջ 50 երեխա, դեռահաս և չափահասներ:
Ախալցիխեում նմանատիպ պարերը կապվում են Էլդար Գելաշվիլիի հետ: 38 տարիների ընթացքում նա բազմաթիվ պարողների է մեծացրել: Նաթիա Փռցքիալաձեն նրանցից մեկն է:
«Ինձ համար պարը ամեն ինչ է»,- ասում է Նաթիան, ով արդեն մի քանի տասնյակ տարիներ Էլդարի հետ պարեր է սովորեցնում:
Ախալցիխեում երաժշտական տասնամյա կրթությունից հետո, Նաթիան ուզեց դառնալ երգի ուսուցչուհի: Մի քանի տարի երաժշտական դպրոցում աշխատեց անգամ, բայց հետագայում հասկացավ, որ մասնագիտության ընտրությունում սխալվել է: Թբիլիսիում զբաղվում էր պարերով, միաժամանակ «Սիխարուլի» ստուդիայում աշխատում էր որպես օգնական: Նրանից հետո, երբ վերադարձավ հայրական քաղաք և պարուսույցի հետ գլխավորեց պարային համույթի ղեկավարությունը, նրանց հաջողության պատմությունը վերսկսվեց:
«Այս գավաթները մեծ տանջանքներով ենք հաղթել, ինչպես արտասահմանում, այնպհես էլ Վրաստանում: Ամենա նշանակավոր պարգևատրումը «Բաթումի 2018»-ի գրան պրին էր, որը համաշխարհային մրցաշարում հաղթեցին համույթի անդամները»,- պատմում է Նաթիան:
«Էլ ավելի շատ հաջողված պարողներ» սա ստուդիայի նպատակն է: Անձամբ Նաթիան չի դադարում զարգանալ: Պարբերաբար հաճախում է Վրաստանում անցկացվող մաստերկլասերին: Չի բացակայում լատինաամերիկյան պարերի դասընթացներին: Հույս ունի, որ մոտ ապագայում կստանա միջազգային մրցավարական կարգավիճակ:
Տասը գավաթ, 33 մեդալ, 100-ից ավելի դիպլոմներ- սա մեկ պարողի ձեռք բերած հաղթանակներն են:
Բայա Դեվաձեն երբեք չի հոգնում պարելուց: Շուտով ավարտում է դպրոցը, բայց չի կարող պատկերացնել անգամ, որ իր կյանքում երբևիցե «երջանկությունն» էլ կարող է ավարտվել:
«Սա նման սպորտ է, եթե սկսում ես, պետք է գնաս մինչև վերջ: Երբեմն ամբողջովին տրվում էի պարին, իսկ հետո, պարը իմ կյանքի մի մասը դարձավ: Մեծ ցանկություն ունեմ, որ դառնամ հայտնի պարուհի»,- ասում է Բայա Դեվաձեն:
Բայան հաջողակ է: Նա զույգ ունի, չնայած ստուդիայում բոլոր աղջիկները զույգ չունեն:
Սիմոն Ամբարյանը այն 8 տղաների թվում է, ովքեր չեն վախեցել տարբեր կարծրատիպերից և «տղային վայել» զբաղմունքներից պարը ավելի բարձր են դասել: Բազմաթիվ հաղթանակներ և հաջողություններ ձեռք բերած պարողը դեռ շատ ակնկալիքներ ունի:
«Շատ եմ ուզում ապագայում լավ պարել, շատ մեդալներ ստանալ և հասնել բարձունքների»,- ասում է Սիմոնը:
Գավաթները հավաքում են ստուդիայում: Վերևում փակցնում են այն երկրի դրոշը, որտեղ պարգևատրվում են հրաշալի պարխային ներկայացման համար: Պահարանում նեղվածք է:
«Երջանկության» անդամները վստահ են, որ հաջողության տեսակետից լայնություն ձեռք կբերեն, իսկ նեղությունը կմնա միայն ստուդիայի դռների ներսում:
ამავე კატეგორიაში
კვირის პოპულარული
ამინდის პროგნოზი
აბრეშუმის გზა
ხალხის აზრით
პარტნიორი მედიასაშუალებების მასალები
ამინდი
ახალციხე
9
°C
ახალქალაქი
7
°C
ასპინძა
7
°C
ადიგენი
15
°C
ბორჯომი
10
°C
თბილისი
16
°C
აბასთუმანი
6
°C
ბაკურიანი
5
°C
ნინოწმინდა
7
°C
ვალუტა
AMD
1000
7.1187
EUR
1
3.1202
RUB
100
3.4423
TRY
1
0.0696
USD
1
2.7315
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
