Հասարակություն
Տատիկները, ծնողի հոգսով
Փակ դպրոցների և մանկապարտեզների պատճառով, ծնողները կանգնեցին մեկ այլ խոչընդոտի առջև. Ով կվերահսկի երեխաներին, մինչ նրանք աշխատում էին: Երեխաների դաստիարակության պատասխանատվությունը կրում էին տատիկները:
Սանդրոն սիրում է խաղալ խնձորներով: Մուլտֆիլմեր դիտել և տարօրինակ կոնստրուկցիաներ հավաքել: Երկուսուկես տարեկան տղայի հետաքրքրությունները առավելապես հայտնի են նրա տատիկին: Գալինա Մաղրաձեն 70 տարեկան է: Երկու թոռներից հետո նա թոռների երեխաներին է մեծացնում:
Կորոնավիրուսը գլխիվայր շրջեց ընտանիքի ծրագրերը: Սանդրոին մանկապարտեզ ըննդունել էին անցյալ տարվա սեպտեմբերին, մինչ Գալինա տատիկը պատրաստվում էր դաստիարակել իր կրտսեր թոռանը ՝ նորածին Մաքսիմեին: Մանկապարտեզը փակվելուց հետո Սանդրոյի մասին հոգ տանելը կրկին մնաց մեծ տատի ուսերին:
«Առավոտյան ժամը 10-ին բերում են, ամբողջ օրը ինձ մոտ է, ուտում ենք, խաղում, անպայման զբոսնում, պարապում ենք: Երեկոյան, աշխատանքից հետո ծնողները գալիս և երեխային տուն են տանում: Մնում եմ մենակ, երբ տանում են, շատ եմ կարոտում»:
Նախքան Սանդրոյի գալը, Գալինան պետք է հասցնի պատրաստել կերակուր, կարգի բերել տունն ու ավարտել բոլոր գործերը:
«Երբ երեխային բերում են, անգամ մեկ րոպեով մենակ թողնել չեմ կարող: Շատ չարաճճի է, միանգամից վազում է դեպի փողոց»:
Սանդրոն 7 ամսեկան էր, երբ նրա մայրը՝ Սոփոն վերադարձավ աշխատանքի և երեխային թողեց տատիկի մոտ: Հոգնում է, բայց ասում, որ սիրում է այս գործը: Գալինա Մաղրաձեն սիրում է շփվել թոռնիկների հետ, սա է պատճառը, որ մի ժամանակ աշխատում էր որպես դայակ:
«Մեծացրել եմ 16 երեխա, ոմանք ինձ մոտ էին մեկ ամսեկան հասակից: Որոշ ընտանիքներում մեծացրել եմ երկու երեխա: Հիմա իմ երեխաներին եմ խնամում: Ծնողները աշխատելուց գոհ էին մնում, ես ել իմ գործից»:
Գալինա Մաղրաձեի տանը մնացինք մոտ մեկ ժամ: Այս ընթացքում Սանդրոն վազվզում էր, խառնում իրերը, խաղում, ջուր թափում, ամսաթերթերի թերթերը պատառոտում:
«Ի՞նչ է սա»- իր համար ցանկացած անծանոթ առարկայի մասին հարցնում է տատիկին, նա էլ հանգիստ պատասխանում է:
«Եթե ոչ աղջկաս, ապա ու՞մ եմ օգնելու: Երիտասարդները աշխատում են, ինչ անեն: Ես շատ եմ սիրում երեխաներին, նրանց հետ զբաղվում եմ»:
Եթե կորոնավիրուսը կրկին չխանգարի ծրագրերը, ընտանիքը մտադիր է Սանդրոյին վերադարձնել մանկապարտեզ: 70-ամյա Գալինան հոգ կտանի իր երկրորդ թոռան մասին: Սոֆին կգնա աշխատանքի, և հինգ ամիս Մաքսիմեն կմնա իր մեծ տատիկի մոտ:
«Եթե մանկապարտեզները կրկին փակեն և Սանդրոն մնա տանը, երկուսին էլ կխնամեմ, ինչ անեմ: Կարևորն այն է, որ Սանդրոն ինձ վստահի: Երկրորդ թոռնուհուս՝ Սոֆիի քրոջը միշտ ասում եմ, որ շուտ ամուսնանա, քանի կարող եմ, նրա երեխաներին ել կխնամեմ»:
Ախալցխեում, նույն թաղամասում է բնակվում նաև Ջուլիետա Ինասարիձեն, ով ունի չորս թոռներ: Երկուսը աշակերտներ են, մեկը՝ մանկապարտեզ է հաճախում, իսկ կրտսերը՝ 8 ամեսկան է: Համաճարակի պատճառով, հիմա տատիկը և թոռները միասին էլ ավելի երկար ժամանակ են անցկացնում:
«Հաճախ կարդում եմ գրականումթյուն, պատմում եմ պատմություններ: Հաճախ եմ զբաղեցնում այնպիսի խաղերով, որտեղ հաղթող է ճանաչվում»:
Համաճարակից առաջ Ինասարիձեների ընտանիքում ժամանակն այլ կերպ էր բաժանվում: Այն օրերին, երբ ծնողներն աշխատում էին, երեխաներին խնամում էր տատիկը:
«Մինչ համաճարակը, երբ նրանց ծնողները աշխատում էին, առավոտվանից գործերս դասավորում էի: Երեխաների համար հագուստ էի պատրաստում, կերակրում և տանում դպրոց կամ մանկապարտեզ»:
Մինչ կորոնավիրուսի համաճարակը կփոխեր Ինասարիձների առօրյան, Ջուլիետա տատիկը ժամանակը տրամադրում էին տնային գործերին: Երբ թոռները տուն էին վերադառնում, հիմնականում հանում էր դուրս, զբոսնելու բնության գրկվում կամ մարզադաշտում մարզվելու համար:
«Թոշակառու եմ, հետևաբար համարվում եմ ռիսկ-խմբի ներկայացուցիչ: Նախկինում հաճախ էի դուրս գալիս հարևաններիս կամ բարեկամներիս հետ: Իսկ հիմա հարևաններիս հետ շփվում եմ պատշգամբից, իսկ բարեկամներիս՝ հեռախոսով»,- ասում է Ջուլիետա Ինասարիձեն:
Երբ խոսքը վերաբերում է թոռների դաստիարակությանը, տատիկն ու պապիկը իրենց սեփական ցանկություններն ու հետաքրքրությունները համարում են երկրորդական: Երեխաները փոքրիկ գիտնականներ են, որոնց համար աշխարհը ընկալելու գործընթացն առավել հետաքրքիր է և այս գործընթացում նրանց հաճախ առաջնորդում են տատիկ-պապիկները:
Սանդրոն սիրում է խաղալ խնձորներով: Մուլտֆիլմեր դիտել և տարօրինակ կոնստրուկցիաներ հավաքել: Երկուսուկես տարեկան տղայի հետաքրքրությունները առավելապես հայտնի են նրա տատիկին: Գալինա Մաղրաձեն 70 տարեկան է: Երկու թոռներից հետո նա թոռների երեխաներին է մեծացնում:
Կորոնավիրուսը գլխիվայր շրջեց ընտանիքի ծրագրերը: Սանդրոին մանկապարտեզ ըննդունել էին անցյալ տարվա սեպտեմբերին, մինչ Գալինա տատիկը պատրաստվում էր դաստիարակել իր կրտսեր թոռանը ՝ նորածին Մաքսիմեին: Մանկապարտեզը փակվելուց հետո Սանդրոյի մասին հոգ տանելը կրկին մնաց մեծ տատի ուսերին:
«Առավոտյան ժամը 10-ին բերում են, ամբողջ օրը ինձ մոտ է, ուտում ենք, խաղում, անպայման զբոսնում, պարապում ենք: Երեկոյան, աշխատանքից հետո ծնողները գալիս և երեխային տուն են տանում: Մնում եմ մենակ, երբ տանում են, շատ եմ կարոտում»:
Նախքան Սանդրոյի գալը, Գալինան պետք է հասցնի պատրաստել կերակուր, կարգի բերել տունն ու ավարտել բոլոր գործերը:
«Երբ երեխային բերում են, անգամ մեկ րոպեով մենակ թողնել չեմ կարող: Շատ չարաճճի է, միանգամից վազում է դեպի փողոց»:
Սանդրոն 7 ամսեկան էր, երբ նրա մայրը՝ Սոփոն վերադարձավ աշխատանքի և երեխային թողեց տատիկի մոտ: Հոգնում է, բայց ասում, որ սիրում է այս գործը: Գալինա Մաղրաձեն սիրում է շփվել թոռնիկների հետ, սա է պատճառը, որ մի ժամանակ աշխատում էր որպես դայակ:
«Մեծացրել եմ 16 երեխա, ոմանք ինձ մոտ էին մեկ ամսեկան հասակից: Որոշ ընտանիքներում մեծացրել եմ երկու երեխա: Հիմա իմ երեխաներին եմ խնամում: Ծնողները աշխատելուց գոհ էին մնում, ես ել իմ գործից»:
Գալինա Մաղրաձեի տանը մնացինք մոտ մեկ ժամ: Այս ընթացքում Սանդրոն վազվզում էր, խառնում իրերը, խաղում, ջուր թափում, ամսաթերթերի թերթերը պատառոտում:
«Ի՞նչ է սա»- իր համար ցանկացած անծանոթ առարկայի մասին հարցնում է տատիկին, նա էլ հանգիստ պատասխանում է:
«Եթե ոչ աղջկաս, ապա ու՞մ եմ օգնելու: Երիտասարդները աշխատում են, ինչ անեն: Ես շատ եմ սիրում երեխաներին, նրանց հետ զբաղվում եմ»:
Եթե կորոնավիրուսը կրկին չխանգարի ծրագրերը, ընտանիքը մտադիր է Սանդրոյին վերադարձնել մանկապարտեզ: 70-ամյա Գալինան հոգ կտանի իր երկրորդ թոռան մասին: Սոֆին կգնա աշխատանքի, և հինգ ամիս Մաքսիմեն կմնա իր մեծ տատիկի մոտ:
«Եթե մանկապարտեզները կրկին փակեն և Սանդրոն մնա տանը, երկուսին էլ կխնամեմ, ինչ անեմ: Կարևորն այն է, որ Սանդրոն ինձ վստահի: Երկրորդ թոռնուհուս՝ Սոֆիի քրոջը միշտ ասում եմ, որ շուտ ամուսնանա, քանի կարող եմ, նրա երեխաներին ել կխնամեմ»:
Ախալցխեում, նույն թաղամասում է բնակվում նաև Ջուլիետա Ինասարիձեն, ով ունի չորս թոռներ: Երկուսը աշակերտներ են, մեկը՝ մանկապարտեզ է հաճախում, իսկ կրտսերը՝ 8 ամեսկան է: Համաճարակի պատճառով, հիմա տատիկը և թոռները միասին էլ ավելի երկար ժամանակ են անցկացնում:
«Հաճախ կարդում եմ գրականումթյուն, պատմում եմ պատմություններ: Հաճախ եմ զբաղեցնում այնպիսի խաղերով, որտեղ հաղթող է ճանաչվում»:
Համաճարակից առաջ Ինասարիձեների ընտանիքում ժամանակն այլ կերպ էր բաժանվում: Այն օրերին, երբ ծնողներն աշխատում էին, երեխաներին խնամում էր տատիկը:
«Մինչ համաճարակը, երբ նրանց ծնողները աշխատում էին, առավոտվանից գործերս դասավորում էի: Երեխաների համար հագուստ էի պատրաստում, կերակրում և տանում դպրոց կամ մանկապարտեզ»:
Մինչ կորոնավիրուսի համաճարակը կփոխեր Ինասարիձների առօրյան, Ջուլիետա տատիկը ժամանակը տրամադրում էին տնային գործերին: Երբ թոռները տուն էին վերադառնում, հիմնականում հանում էր դուրս, զբոսնելու բնության գրկվում կամ մարզադաշտում մարզվելու համար:
«Թոշակառու եմ, հետևաբար համարվում եմ ռիսկ-խմբի ներկայացուցիչ: Նախկինում հաճախ էի դուրս գալիս հարևաններիս կամ բարեկամներիս հետ: Իսկ հիմա հարևաններիս հետ շփվում եմ պատշգամբից, իսկ բարեկամներիս՝ հեռախոսով»,- ասում է Ջուլիետա Ինասարիձեն:
Երբ խոսքը վերաբերում է թոռների դաստիարակությանը, տատիկն ու պապիկը իրենց սեփական ցանկություններն ու հետաքրքրությունները համարում են երկրորդական: Երեխաները փոքրիկ գիտնականներ են, որոնց համար աշխարհը ընկալելու գործընթացն առավել հետաքրքիր է և այս գործընթացում նրանց հաճախ առաջնորդում են տատիկ-պապիկները:
ამავე კატეგორიაში
კვირის პოპულარული
აბრეშუმის გზა
პარტნიორი მედიასაშუალებების მასალები
ამინდი
ახალციხე
10
°C
ახალქალაქი
7
°C
ასპინძა
9
°C
ადიგენი
17
°C
ბორჯომი
11
°C
თბილისი
14
°C
აბასთუმანი
9
°C
ბაკურიანი
6
°C
ნინოწმინდა
7
°C
ვალუტა
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
