Փետրվարի 11-ը նշվում է որպես գիտնական կանանց և աղջիկների միջազգային օր:

Ամսաթիվը ստեղծվել է 2011 թվականին `միասնական ազգերի որոշմամբ:
Այս օրը նշելու նպատակը գիտության եւ կրթության մեջ կանանց հավասարության խթանումը եւ գիտության մեջ սեռի տարբերության վերացումն է: Միավորված ազգերի կազմակերպությունը գտնում է, որ գիտությունը երիտասարդ կանանց համար պետք է դառնա ավելի մատչելի:

Անա Խուցիշվիլին Փբիլիսիի պետական համալսարանի ուսանող է: Երիտասարդ աղջիկը գիտության ոլորտում ուզում է հետաքրքրություն ստեղծել իր հասակակիցների մոտ:Նա իր եղբոր հետ հանրային դասախոսություններ է անցկացնում և խոսում նրանց հետ նոր գաղափարների իրականացման ուղիների մասին:

«Ուզում եմ որքան հնարավոր է շատ ուսանողներ ներգրավել այս գործում:Միշտ փորձում էի ստեղծել այնպիսի բան, որը ոչ միայն մեր պետությանը, այլև ամբողջ աշխարհին պետք կգար: Դեռ մտահղացումներ են գալիս, հետո փորձում ես իրականացնել այն»,- պատմում է Անան:



Գիտությամբ հետաքրքրվել է մանկուց: Առաջին և գլխավոր հաղթանակը համարվում է 2015 թվականին եղբոր և մորաքրոջ տղայի հետ միասին ստեղծած ծրագիրը: 2016 թ.-ին տեղի ունեցավ Երիտասարդ գիտնականների եւ գյուտարարների «IYIPO 2016» օլիմպիադան:Անայի ծրագիրը նախ Վրաստանում, և հետո աշխարհում առաջին տեղը գրավեց:

23 ամյա Ջուլիետան մագիստրոսի առաջին կւորսի ուսանողուհի է: Ազգությամբ հայ աղջիկը շարունակում է ոււսումնասիրել վրաց լեզվաբանությունը: Կարծում է, որ 10 տարի անց գիտնական կլինի,համալսարանի լեկտոր, հնարավոր է նաև արտասահմանում: Գյուղացի աղջիկը չի բացառում, որ վրաց-հայկական հարաբերություններում Առկա հարցերին կարող է տալ քննադատական պատասխան իր իսկ ուսումնասիրությունների միջոցով:

«Երբ լսեցի այս մասնագիտության մասին, թե ինչ կսովորեի, հավանեցի և հասկացա, որ սա հենց այն է, ինչ ուզում եմ: Այստեղ կարող եմ օգտագործել բոլոր իմ հմտությունները: Ուզում եմ լավ գիտնական դառնալ և աշխատել բոլոր այն հարցերի վրա, որոնք իսկապես կարևոր են: Իմ հնարավորությունները ուզում եմ փորձել այնտեղ, որտեղ շատ խնդիրներ կան»,- ասում է նա:

Գիտնականի կոչումը Նաթելա Մելիքիձեն ստացավ 4 տարի առաջ:

«Միայն դասախոսությամբ ամեն ինչ չի ավարտվում: Սա միայն մեկ փուլն է, սրանից հետո սկսում ես ավելի խորը փնտրել, որը տևում է մի ամբողջ կյանք: Ասպինձայի քաղաքապետարանում պատրաստվում եմ ուսումնասիրել բոլոր ազգանունները: Բավականին ծավալուն ուսումնասիրություն է հարկավոր»,- իր ապագա ծրագրերի մասին խոսում է Նաթելա Մելիքիձեն:



Պատմության գիտության դոկտոր Թինա Իվելաշվիլին Ախալցիխե եկել է 1992 թվականին: Որից հետո Սամցխե-Ջավախքի պետական համալսարանում պատմություն է դասավանդում: Դոկտորական որակը ստացել է 43 տարեկան հասակում: Ասպիրանտուրան Թբիլիսիում՝ իսկ դոկտորանտուրան Մոսկվայում է անցել:

«1984 թվականին ատենախոսական դասընթաց անցկացրի Սամցխե-Ջավախքում հարսանեական ավանդություների մասին:Իսկ 1991 թվականին նույն թեման, Վրաստանում: Պատմության ոլորտում միակն եմ, ով ստացել է 2 ՝ պատմաբանի, ինչպես նաև ազգագրագետի բարձրագույն որակները»,- ասում է Թինա Իվելաշվիլին:

Նա ասում է, որ այժմ գիտության նկատմամբ հետաքրքրությունը քիչ է: Պատճառը աջակցության պակասն է և աշխատավայրերի խնդիրը:



«Գիտնականները նախկինում ավելի շատ աջակցություն ունեին – արշավախմբեր էին անցկացվում, կամ այլ միջոցառումներ, ֆինանսավորվում էին պետության կողմից: Հիմա աշխատելու խնդիր էլ կա, լավ աշխատավարձի և այլն: Դոկտորանտներ այսօր էլ կարող ենք ընդունել համալսարան, բայց աշխատանք առաջարկել չենք կարող, քանի որ աշխատատեղեր չկան»,- ասում է Թինա իվելաշվիլին, որ 30 տարուց ավել է ինչ ուսումնասիրում է Աամցխե-Ջավախքի ավանդույթները, ճաշատեսակները և մշակութային ժառանգությունները: