Ախալցխայի Կոստավա փողոցի 36-րդ տան մոխրագույն պատի վրա տեղադրված է սպիտակ հուշատախտակ: Հնագուն ամրոցներ, տաճարներ եւ քարանձավներ,որտեղ վրացիները ապաստան էին գտնում թշնամու ներխուժման ժամանակ, տեսարժան վայրեր, որոնք կորցրել են իրենց բնօրինակները – սա այն թեմաներն են, որոնց մասին Միխեիլ Իաձեն նկարներ էր ստեղծում: Ինքնուսույց նկարչի գլխավոր նպատակը «Ընձենավորի» մասին աշխատանքներ ստեղծելն էր: Շոթա Ռուսթավելիի բանաստեղծություններից դուրս է գրել աֆորիզմներ եւ դրանք դարձրել արվեստի ստեղծագործություններ: Աշխատանքների մեծ մասը ստեղծել է 1966 թվականին, Շոթա Ռուսթավելիի 800-ամյակի վերաբերյալ:



«Հայրենիքը և «Ընձենավորը» սիրում էր: Երկրի հայրենասեր էր և հիմանկանում ստեղծում էր աշխատանքներ այդ թեմաների շուրջ»,- ասում է նրա որդին՝ Զուրաբը:

Ըստ հարազատների՝ նկարչությունը նրա հոբին էր: Առաջին նկարը ստեղծել է 25 տարեկան հասակում `Գորիի մանկավարժական ինստիտուտում: Նրա ամենահայտնի նկարներից մեկը պահվում է հենց այտեղ:



Չնայած նկարների քանակին, նկարչությունը նրան միայն հնարավորություն էր տալիս հանգստանալ: Աթլետիկ կառուցվածքի Միխեիլ Իաձեն մասնագիտությամբ մարմնամարզիկ էր:

Ղրել գյուղի բնակիչը 1925 թվականից մինչև 1985 թվականը ապրում էր Ախալցիխեի Կոստավա փողոցում:



Միխեիլ Իաձեի նման, մանկուց նկարչությամբ հետաքրքրված էր նաև հայ արվեստագետ՝ Վահրամ Գայֆեճյանը: Աշակերտների հետ տանը պարապում էր գեղանկարչություն, արվեստի պատմություն և այլն:



2012 թվականին Ախալցիխեի քաղաքապետարանի որոշմամբ, Վահրամ Գայֆեճյանի հիշատակին նվիրված հուշատախտակը փակցվեց նրա տան առաջապատին:



Վահրամ Գայֆեճյանի ստեղծագործությունների առաջին ցուցադրությունը կազմակերպվել էր 1907 թվականին, Մոսկվայում: