Կնոջ մասին, ով անցյալը տեղավորել է մեկ սենյակում

Լուրեր

27.10.2020

1940 թվականին Ստալինի կողմից ստորագրված վկայական, Գերմանիայից բերված ռազմական հեռախոս, պայուսակ, որը թվագրվում է 1896 թ, ածուխե արդուկ, Ծղալթբիլայի առաջին սև ու սպիտակ հեռւոստացույցը – այս և դեռ շատ տարբեր ու հետաքրքրիր իրեր կարող եք տեսնել Լիդիա Պողոսյանի տանը:

Ծղալթբիլայում ապրող 67-այմա կինը հնագույն և ավանդական իրեր սկսել է հավաքել 8 տարի առաջ: Մեկ սենյակում հավաքած յուրաքանչյուր առարկան ունի իր պատմությունը: Լիդիա Պողոսյանը հույզերով պատմում է այն ժամանակների մասին, երբ ընտանիքներում սուրճն աղում էին, և հագուստը արդուկում էին ածուխե արդուկով:

Լիդիայի իրերում պահվում է նաև տանկից հանած հեռախոս: Կոլեկցիոները հավաստացնում է, որ ռազմական նշանակության հեռախոսը բերել են Գերմանիայից: Իսկ Ծղալթբիլա հասել է այն ժամանակ, ռազմական անձին ուղարկել էին Ախալցիխե: Գեներալը մահացել է Ռուսաստանում, բայց մահից փոքր առաջ, Լիդիայի հավաքածուին ավելացավ նաև երկրորդ համաշխարհային պատերազմից բերած ևս մեկ իր:

Իրերի շարքում նշանակավոր տեղ է զբաղեցնում 1954 թվականին թողարկած հեռուստացույցը, որը առաջին տեխնիկան էր աշխարհում: 1923 թվականին ծնված Մելիք պապիկը այն Լիդիային փոխանցել է նրանից հետո, երբ լսել է փախցնելու մասին:

Պողոսյանների ընտանիքը ունի նաև հավաստագիր, որը ստորագրվել է Խորհրդային Միության առաջնորդի կողմից 1940 թվականին գյուղատնտեսության ոլորտում Միության ցուցահանդեսին մասնակցելու համար: Վկայագիրը պատկանում է Ծինուբան գյուղի բնակիչ՝ Մկրտիչ Օգանեսյանին:

Այստեղ է նաև գրամեքենան, որը Լիդիայի համար նույնքան նշանակավոր է, որքան հիմա նրա օրագիրն է, որը ցույց է տալիս բոլոր հյուրերին և խնդրում գրել տպավորությունների մասին:

Մի սենյակում կարելի է գտնել շատ իրեր, որոնք օգտագործվել են գյուղատնտեսության մեջ նույնիսկ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ: Սայլի աչքը, մուրճը, մաղը ՝ փոքր պատը շատ պատմություններ է պահում:

Լույս չկար, գազ չկար, սա 90-ականների ժամակաշրջանն ու պատմության անջնջելի մասն են: Նկարներում կարող եք տեսնել այն իրերը, որոնք բոլոր ընտանիքներում եղել են նախկինում, իսկ Լիդիան պահում է նույնիսկ այսօր:

Հենց Լիդիա Պողոսյանը սկսեց հավաքել իրեր, անմիջապես հայտնվեցին նրանք, ովքեր ցանկություն հայտնեցին օգնել նրան: Գյուղացիները, հարազատներն ու ընկերները նրան տրամադրել են իրեր, որոնք կապված են նախկինում տեղի ունեցող իրադարձությունների հետ: Հետևաբար, այս ավանդական իրերն ընտանիքում մեծ տեղ և պատմություն ունեն:

Ծղալթբիլայի բնակիչ՝ Լիդիա Պողոսյանը գյուղում ապրում է ավելի քան չորս տասնամյակ: Իր մասին պատմում է, որ սիրում է ձեռագործը: Հյուրընկալում է մարդկանց ու հավաքում հետաքրքիր իրեր: Հույս ունի, որ թանգարան դարձրած տանը դեռ շատ պատմություններ և առարկաներ է կուտակելու:

Հրապարակվել է Վրաստանի Բաց հասարակության հիմնադրամների և Վրացական ռազմավարության ու զարգացման կենտրոնի (GCSD) ֆինանսական աջակցությամբ:Հեղինակի / հեղինակների կողմից տեղեկատվական նյութում հայտնված կարծիքը չի կարող արտացոլել հիմնադրամի և կենտրոնի դիրքորոշումը: Ըստ այդմ, «Բաց հասարակության հիմնադրամը» և «Վրացական ռազմավարության և զարգացման կենտրոնը» պատասխանատու չեն նյութի բովանդակության համար: