ერთადერთი სომეხი ვარ, ვინც საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენას ხელი მოაწერა - მელს ბდოიანი

საზოგადოება

09.04.2021

საქართველო - სომხეთის საზღვართან ახლოს, ნინოწმინდაში ცხოვრობს 73 წლის მელს ბდოიანი, რომელიც სიამაყით იხსენებს 30 წლის წინანდელ ისტორიულ ფაქტს. ის ერთ-ერთია იმ 250 დეპუტატს შორის, ვინც საქართველოს დამოუკიდებლობის აქტს ზვიად გამსახურდიასთან ერთად ხელი მოაწერა. რას მიიჩნევს მთავარ შეცდომად, როგორ აფასებს საქართველოს სხვადასხვა ხელისუფლების მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებებს და რაზე სწყდება გული პოლიტიკოსსა და იურისტს ჯავახეთიდან.

,,ერთადერთი სომეხი ვარ, ვინც საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენას ხელი მოაწერა“ - ამ სიტყვების ავტორი 25 აპრილს 74 წლის გახდება. ამბობს, რომ ისტორიული დოკუმენტის ხელმომწერი და ქვეყნის დამოუკიდებლობის ერთ-ერთი ფუძემდებელია. მელს ბდოიანი 1990-91 წწ. საქართველოს რეპუბლიკის უზენაესი საბჭოს წევრი, ხოლო 1995-99 წწ, ნინოწმინდის საარჩევნო ოლქიდან, მე-4 მოწვევის პარლამენტარი იყო. დაჯილდოებულია I, II, III ხარისხის მედლებით „უმწიკვლო სამსახურისთვის“ და „ხანძრის დროს თავდადებისთვის“.

,,ეს ისტორიული ფაქტია, მე ისტორიულ დოკუმენტს მოვაწერე ხელი, როგორც დამოუკიდებელი საქართველოს დამოუკიდებელმა დეპუტატმა და ვამაყობ ამით. როგორ გგონიათ, იმ დროს არ იყო ზეწოლა, ძალადობა და ა.შ. ,,კაგებეს“ სისტემაც ზემოქმედებდა, ძალიან რთული დრო იყო, მაგრამ ჩვენ ღირსეულად გავიარეთ ის პერიოდი და ზვიად გამსახურდიასთან ერთად შევადგინეთ საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენის აქტი“, - იხსენებს მელს ბდოიანი.

ქვეყნის დამოუკიდებლობას ხელი მას შემდეგ მოეწერა, როცა ქვეყნის სათავეში "მრგვალი მაგიდა - თავისუფალი საქართველო" მოვიდა. ბდოიანის თქმით, 1989 წლის 9 აპრილის ტრაგედია შეიქმნა იმპულსი იმისა, რომ ქვეყნის სათავეში ეროვნულ-განმანთავისუფლებელი მოძრაობა მოსულიყო.

,,მანამდე ჩვენ 9 აპრილის ტრაგედია გადავიტანეთ, რა დროსაც საბჭოთა ჯარისკაცებმა 20-ზე მეტი პერსპექტიული ახალგაზრდა, დამოუკიდებლობის მოთხოვნის გამო ნიჩბებით დახოცეს“, - ამბობს მელს ბდოიანი.

უზენაესი საბჭოს წევრი ნინოწმინდიდან იხსენებს იმ დღეს, როდესაც მორიგი სესია გაიმართა და დეპუტატებმა ერთადერთი საკითხი განიხილეს - საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენა.

,,ყველას გვიხაროდა.. მე როგორც დამოუკიდებელი საქართველოს დეპუტატმა და სომხური მოსახლეობის არჩეულმა წარმომადგენელმა, ხელი მოვაწერე საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენას. ისტორიული დოკუმენტია და მიხარია, რომ ვესწრები დოკუმენტის შედგენის 30 წლისთავს“, - აცხადებს ბდოიანი.

,,თუ აქტს დააკვირდებით, დაბლა პირველ რიგში, ბოლოდან მეშვიდეა ჩემი ხელმოწერა“ - ამბობს მელსი და ერთადერთ სწორ გადაწყვეტილებას უწოდებს 1991 წლის 31 მარტს განხორციელებულ მოვლენას.
,,რაც მოხდა ეს იყო სწორი, მაგრამ ამ ოცდაათი წლის განმავლობაში, როგორ მართავდნენ ხელისუფლებები ქვეყანას, ის პრობლემები, რომელიც შექმნეს და დღემდე გრძელდება - ეს უკვე მეორე საკითხია. დამოუკიდებლობის აღდგენა აუცილებელი იყო, რადგან ქართველ ერსა და საქართველოს მოსახლეობას უნდა ეცხოვრა თავისუფალ საქართველოში“.

მთავარ პრობლემად იმ დაშვებულ შეცდომებს მიიჩნევს, რომლის გამოც ქვეყანამ სამაჩაბლო და აფხაზეთი დაკარგა. იმ წყენას და ტრაგედიას, რის გამოც საქართველოში არაერთი ომი დაიწყო. ფიქრობს, რომ საბჭოთა კავშირის ერთ-ერთი უმდიდრესი ქვეყანა - საქართველო, დღეს რომ გაჭირვებაშია, სწორედ არასწორად გადადმული ნაბიჯების ბრალია.

,,პირველ რიგში სამუშაო ადგილები უნდა შეიქმნას... ქართველი ხალხი გონიერი და შრომისმოყვარეა. ქვეყანამ უნდა დაასაქმოს ხალხი, რომ ხალხმა შეძლოს სახელმწიფოს განვითარება. მოქალაქეები ემიგრაციაში არ უნდა მიდიოდნენ. ქართველებს მუშაობა და ქვეყნის ბიუჯეტში გადასახადის გადახდა უნდათ, მაგრამ ახლა ომი მიდის სავარძელში ჩაჯდომისთვის. პარტიები სკამისთვის იბრძვიან და არა სამშობლოს კეთილდღეობისთვის“ - მიიჩნევს უზენაესი საბჭოს წევრი.

ქართველებისა და საქართველოში მცხოვრები მოქალაქეების შრომისმოყვარეობაზე კიდევ ერთხელ ამახვილებს ყურადღებას და გერმანიაში სამუშაოდ წამსვლელი 100 ათასობით მსურველი მოჰყავს.

,,ხალხი გარბის, ძალიან გაჭირდა ცხოვრება. გლეხის შრომას ფასი აღარ აქვს. მხოლოდ იმპორტირებული პროდუქტი ძვირდება, ასეთ დროს ბაზარი ფასს ვერ არეგულირებს, ამიტომ სახელმწიფო უნდა დაეხმაროს თავის მოქალაქეებს. პენსიონერი ვარ და მედიკამენტები მჭირდება. წამლები კი ისე გაძვირდა, ახლა ორი პენსიაა საჭირო, რომ სრულად ვიყიდო“ - წუხს მელს ბდოიანი.

ჯერ კიდევ 1953 წელს შეიქმნა ახალგაზრდული იატაკქვეშა ორგანიზაცია „გორგასლიანი“. სწორედ აქედან დაიწყო საქართველოს ეროვნულ-განმათავისუფლებელი მოძრაობა. ამ პირველ, მაგრამ ძალიან მნიშვნელოვან ნაბიჯს მოჰყვა ეროვნული მოძრაობის ხანგრძლივი და რთული გზა: ლიდერების დაპატიმრება, ბრძოლა ქართული ენისთვის, 1989 წლის 9 აპრილის ტრაგედია, განხეთქილება ეროვნულ მოძრაობაში და ბოლოს - 1990 წლის 28 ოქტომბრის პირველი მრავალპარტიული, დემოკრატიული არჩევნები. საქართველოს ეროვნული მოძრაობა 1991 წლის 9 აპრილს საქართველოს დამოუკიდებლობის აღდგენით და საბჭოთა კავშირიდან გასვლით დასრულდა.