აბრეშუმის გზა
თავისუფალი მედია
ვინმე იტყვის, რომ ქვეყანაში მედია თავისუფალიაო, ვისაც რა უნდა იმას საუბრობსო. სინამდვილეში ეს ასე არ არის.
მედია რომ თავისუფალი იყოს, ევროკავშირი 12 პუნქტიან გეგმას და მედიის გათავისუფლებას არ მოგვთხოვდა და კანდიდატის სტატუსიც გვექნებოდა.
საქმე ისაა, რომ საქართველოში ტელევიზიების რეიტინგები საზოგადოებაში გამოკითხვებით დგინდება და შემდეგ ესა თუ ის ტელევიზია გამოკითხვების შედეგებს “აპიარებს.”
სინამდვილეში ტელევიზიის რეიტინგი დგინდება საფონდო ბირჟაზე მისი აქციების ფასით. რაც უფრო მაღალია ტელეკომპანიის რეიტინგი, მით მეტი მოთხოვნაა ასეთი კომპანიის აქციებზე და შესაბამისად ბირჟაზე მისი ერთი აქციის ფასიც მაღალია.
საქართველოში სახელმწიფოსგან დამოუკიდებელი საფონდო ბირჟა არა გვაქვს. შესაბამისად არც მედია გვაქვს თავისუფალი და ვერც სასამართლო ვერ გვექნება დამოუკიდებელი.
დამოუკიდებელ ბირჟაზე ნებისმიერი კომპანიის აქციების შეძენა უნდა შეეძლოთ საქართველოს მოქალაქეებს და ისინი კომპანიების, მათ შორის მედია კომპანიების მოგებიდან დივიდენდებსაც უნდა იღებდნენ.
ეს ნიშნავს, რომ რომელ ტელეკომპანიასაც ექნება შინაარსობრივად დახვეწილი და ტექნოლოგიურად გამართული პროგრამები, ანუ რომელი კომპანიაც შეძლებს ნიჭიერი ადამიანებისგან გუნდის შეკვრას, რაც ნიჭიერი ადამიანებისთვის შესაძლებლობების გახსნაც იქნებოდა და შესაბამისად საზოგადოებას შესთავაზებდნენ ბევრად დახვეწილ სატელევიზიო გადაცემებს, ადამიანები სწორედ ასეთ ინსტიტუციებში განათავსებდნენ საკუთარ მცირე ინვესტიციებს. რითაც დადგინდებოდა ტელევიზიების სამართლიანი რეიტინგიც. მედია ბაზარზე კი შეიქმნებოდა სამართლიანი თამაშის წესები.
ამით უხარისხო და მდარე გადაცემები შეიკვეცებოდა და საზოგადოებას ექნებოდა ხარისხიანი, სამართლიანი, კონკურენტუნარიანი, ობიექტური, საინტერესო, საკმარი და თავისუფალი მედია გარემო.
თავისუფალი მედია კი ლაკმუსი იქნებოდა დამოუკიდებელი სასამართლოს და ასევე, სახელისუფლებო შტოებს შორის ბალანსის შექმნისა. ამის შემდეგ მივიღებდით საბაზრო ეკონომიკას, სადაც ადამიანები შრომის ღირსეულ ანაზღაურებას მიიღებდნენ ყველა სფეროში. სწორედ ამისთვის არის საჭირო ლიბერალური წესრიგი ქვეყანაში.
ასეთი წესრიგი ეხება რადიო კომპანიასაც, ბეჭდურ მედიასაც, რკინიგზასაც და ჩაის ინდუსტრიის განვითარებასაც. საქართველოს მოქალაქეები უნდა იყვნენ მათი აქციონერები.
თუ ვინმე გეტყვით, რომ სახელმწიფოსგან დამოუკიდებელი ბირჟების გარეშე მედიის თავისუფლებას ან სასამართლოს დამოუკიდებლობას მივაღწევთო, იცოდეთ, რომ ეს კრემლის ჭინთვებია.
ზურაბ მაღრაძე
აბრეშუმის გზის ასოციაციის
მმართველი პარტნიორი
მედია რომ თავისუფალი იყოს, ევროკავშირი 12 პუნქტიან გეგმას და მედიის გათავისუფლებას არ მოგვთხოვდა და კანდიდატის სტატუსიც გვექნებოდა.
საქმე ისაა, რომ საქართველოში ტელევიზიების რეიტინგები საზოგადოებაში გამოკითხვებით დგინდება და შემდეგ ესა თუ ის ტელევიზია გამოკითხვების შედეგებს “აპიარებს.”
სინამდვილეში ტელევიზიის რეიტინგი დგინდება საფონდო ბირჟაზე მისი აქციების ფასით. რაც უფრო მაღალია ტელეკომპანიის რეიტინგი, მით მეტი მოთხოვნაა ასეთი კომპანიის აქციებზე და შესაბამისად ბირჟაზე მისი ერთი აქციის ფასიც მაღალია.
საქართველოში სახელმწიფოსგან დამოუკიდებელი საფონდო ბირჟა არა გვაქვს. შესაბამისად არც მედია გვაქვს თავისუფალი და ვერც სასამართლო ვერ გვექნება დამოუკიდებელი.
დამოუკიდებელ ბირჟაზე ნებისმიერი კომპანიის აქციების შეძენა უნდა შეეძლოთ საქართველოს მოქალაქეებს და ისინი კომპანიების, მათ შორის მედია კომპანიების მოგებიდან დივიდენდებსაც უნდა იღებდნენ.
ეს ნიშნავს, რომ რომელ ტელეკომპანიასაც ექნება შინაარსობრივად დახვეწილი და ტექნოლოგიურად გამართული პროგრამები, ანუ რომელი კომპანიაც შეძლებს ნიჭიერი ადამიანებისგან გუნდის შეკვრას, რაც ნიჭიერი ადამიანებისთვის შესაძლებლობების გახსნაც იქნებოდა და შესაბამისად საზოგადოებას შესთავაზებდნენ ბევრად დახვეწილ სატელევიზიო გადაცემებს, ადამიანები სწორედ ასეთ ინსტიტუციებში განათავსებდნენ საკუთარ მცირე ინვესტიციებს. რითაც დადგინდებოდა ტელევიზიების სამართლიანი რეიტინგიც. მედია ბაზარზე კი შეიქმნებოდა სამართლიანი თამაშის წესები.
ამით უხარისხო და მდარე გადაცემები შეიკვეცებოდა და საზოგადოებას ექნებოდა ხარისხიანი, სამართლიანი, კონკურენტუნარიანი, ობიექტური, საინტერესო, საკმარი და თავისუფალი მედია გარემო.
თავისუფალი მედია კი ლაკმუსი იქნებოდა დამოუკიდებელი სასამართლოს და ასევე, სახელისუფლებო შტოებს შორის ბალანსის შექმნისა. ამის შემდეგ მივიღებდით საბაზრო ეკონომიკას, სადაც ადამიანები შრომის ღირსეულ ანაზღაურებას მიიღებდნენ ყველა სფეროში. სწორედ ამისთვის არის საჭირო ლიბერალური წესრიგი ქვეყანაში.
ასეთი წესრიგი ეხება რადიო კომპანიასაც, ბეჭდურ მედიასაც, რკინიგზასაც და ჩაის ინდუსტრიის განვითარებასაც. საქართველოს მოქალაქეები უნდა იყვნენ მათი აქციონერები.
თუ ვინმე გეტყვით, რომ სახელმწიფოსგან დამოუკიდებელი ბირჟების გარეშე მედიის თავისუფლებას ან სასამართლოს დამოუკიდებლობას მივაღწევთო, იცოდეთ, რომ ეს კრემლის ჭინთვებია.
ზურაბ მაღრაძე
აბრეშუმის გზის ასოციაციის
მმართველი პარტნიორი
Նույն թեմայով
Հայտնի..
Հարցազրույց
Օրվա արտահայտություն
Նյութեր գործընկեր լրատվամիջոցներից
Եղանակի տեսություն
Փոխարժեք
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
Օրացույց
Տարածաշրջան
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
