კულტურა
ზაზა ასპანიძის პერსონალური გამოფენა
ახალციხელი ზაზა ასპანიძე ბავშვობიდან ხატავს. ფერებსა და მიმართულებას თემის მიხედვით არჩევს. რაბათის უბანში სახელოსნო აქვს, რომლის ფანჯრიდანაც უყურებს ცხოვრებას. მიიჩნევს, რომ მხატვრებისთვის მთავრობას არასდროს სცალია და არც მოიცლის. კოლეგებს კი პერიოდულად შეხვედრებისა და აზრთა გაცვლისკენ მოუწოდებს. Tv9news.ge ზაზა ასპანიძეს თბილისში გამართული პერსონალური გამოფენის დროს შეხვდა.
- ბატონო ზაზა, რა არის მხატვრობაში თქვენი ძირითადი ხაზი?
დავიბადე და გავიზარდე ახალციხეში, სტუდენტობის მერე დავბრუნდი მშობლიურ ქალაქში და მას მერე აქ ვმუშაობ. სამი დღეა წამოვედი დედაქალაქში ჩემი ნახატებით. შორენა ლორთქიფანიძემ (რონდელის ფონდის ანალიტიკოსი) ახალციხეში ყოფნისას ნახა ჩემი ნამუშევრები და გადაწყვიტა, რომ ფართო საზოგადოებისთვისაც გაეცნო.
- შენი ნახატები რითი გამოირჩევა?
აქ წარმოდგენილი ნახატები არის ერთი სერია. ამ შემთხვევაში ერთ საკითხზე ვარ კონცენტრირებული, პანდემიამდე დავიწყე ეს სამუშაო სახელით - ქუჩის სცენები. ანუ ის სცენები, რომელსაც ვხედავ ჩემი სახელოსნოს ფანჯრიდან, ქუჩაში. უმეტეს შემთხვევაში სულ ფეხით ვმოძრაობ. ეს ტიპაჟები, ფეხით ვინც მოძრაობს არის საინტერესო და ღირს დასახატად. სწორედ ეს გახდა ამჯერად საქმიანობის მთავარი თემა. თვითონ კონცეფცია კი ამდაგვარია - აღებული მაქვს კადრი - როგორც წამი ყველასათვის ნაცნობი და უმნიშვნელო. ისე შეჩვეული გვაქვს თვალი, რომ ყურადღებასაც აღარ ვაქცევთ. მე ეს კადრი აღმატებით ხარისხში ავიყვანე ისე, თითქოს ამაზე მნიშვნელოვანი არსად აღარაფერი ხდება. ვფიქრობ, საინტერესო გამოვიდა და როგორც დამთვალიერებლებისგანაც ვისმენ, ამ იდეამ გაამართლა. ეს თემა არ ამომიწურავს, ვფიქრობ, მეორე ნაწილი ამ ზამთარს გავაგრძელო. წესით, ის უფრო დატვირთული იქნება ემოციურადაც და ფერებითაც.
- რომელ ფერებს ანიჭებთ უპირატესობას?
იმდენად თავისუფალია ეს კადრი, რომ მას ვიყენებ როგორ სამუშაო მასალას, რადგან გადამუშავება მერე ხდება. უმეტესობა რეალური პერსონაჟებია.. რაბათელი ბავშვებია წარმოდგენილი, რომლებიც ყოველთვის სახელოსნოს წინ დადიან. იმდენად თავისუფლად ვაკეთებ ამ ყველაფერს, რომ მნახველი როდესაც ნახატს უყურებს, სახელებს პირდაპირ მეუბნება - ეს ხომ არ დახატე, ან ის ხომ არ დახატე? ეს მომენტი მომწონს, როცა თვითონ ხდება დამთვალიერებელი ამ პატარა ამბის მონაწილე, რომელიც წარმოვადგინე.
- რა არის მხატვრების მთავარი გამოწვევა?
ცნობადობა, რომელიც საყოველთაო თემაა. აქამდე მაგ მიმართულებით არ მიფიქრია. ვცდებოდი, რადგან არც სახელზე და არც მარკეტინგზე არ მიმუშავია. უფრო მეტიც, აქ წარმოდგენილი ნახატების უმრავლესობა არაკომერციული სახით არის, ჩარჩოზეც კი არ არის გადაჭიმული, ტილოზე ან მუყაოზეა წარმოდგენილი. ასე არ შეიძლება, ნახატს უნდა მისცე სახე, ამაზე უნდა იმუშაო, რათა სასაქონლე შეხედულება ჰქონდეს. რაც შეეხება რეალიზაციას, არის შემთხვევები, როდესაც ვასხვისებ ჩემ ნამუშევრებს, მაგრამ ეს იმდენად მცირეა, რომ მიხდება პარალელურად სხვა საქმიანობით დაკავება, რათა შემოსავალი მქონდეს იმისთვის, რომ მხატვრობა არ შევწყვიტო. მითუმეტეს რეგიონში, სადაც ნახატები ნაკლებად მოთხოვნადია. მაგალითად, როცა ვინმე დაბადების დღეზე მიდის და საჩუქრის შერჩევა უნდა, ყიდულობს ჭიქებს, ,,ვაზას" ან რამეს ასეთს. ურჩევნია ეს ნივთი მმიუტანოს, ვიდრე ნახატი. რას ვიზამთ, ასეთია ცხოვრება და მას უნდა შევეგუოთ.
- რეალიზებას თუ ახდენთ?
დღეს, მაგალითად რამდენიმე ნახატი გავასხვისე და ერთი გავაჩუქე. ასე ხდება ხოლმე. გააჩნია ნახატის ზომას, ფორმას. საშუალოდ 100 ლარიდან იწყება ფასი. სახელმწიფოს იმდენი პრობლემა აქვს, ჩემნაირებისთვის არ სცალია.. პრინციპში არც ერთ მთავრობას არ ეცალა და არც მოიცლის ალბათ. თხოვნა მექნება მხატვრების მიმართ, შევხვდეთ პერიოდულად და ვილაპარაკოთ. ყველა ჩაკეტილია თავის ნაჭუჭში, თავის პატარა სივრცე აქვს და თავისი წრე ჰყავს. არადა, აუცილებელია შევხვდეთ ხოლმე პერიოდულად. განსაკუთრებით საინტერესოა, როდესაც შენგან განსხვავებული მიმართულებისა და აზროვნების მხატვარს ხვდები. მასთან უბრალო საუბარიც კი ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან გაძლევს იმის საშუალებას, რომ რაღაცეებს სხვანაირად შეხედო. შენ უზიარებ შენსას, ის თავისას და ვამდიდრებთ ერთიმეორეს, ეს კი აუცილებელია.
- ბატონო ზაზა, რა არის მხატვრობაში თქვენი ძირითადი ხაზი?დავიბადე და გავიზარდე ახალციხეში, სტუდენტობის მერე დავბრუნდი მშობლიურ ქალაქში და მას მერე აქ ვმუშაობ. სამი დღეა წამოვედი დედაქალაქში ჩემი ნახატებით. შორენა ლორთქიფანიძემ (რონდელის ფონდის ანალიტიკოსი) ახალციხეში ყოფნისას ნახა ჩემი ნამუშევრები და გადაწყვიტა, რომ ფართო საზოგადოებისთვისაც გაეცნო.
- შენი ნახატები რითი გამოირჩევა?
აქ წარმოდგენილი ნახატები არის ერთი სერია. ამ შემთხვევაში ერთ საკითხზე ვარ კონცენტრირებული, პანდემიამდე დავიწყე ეს სამუშაო სახელით - ქუჩის სცენები. ანუ ის სცენები, რომელსაც ვხედავ ჩემი სახელოსნოს ფანჯრიდან, ქუჩაში. უმეტეს შემთხვევაში სულ ფეხით ვმოძრაობ. ეს ტიპაჟები, ფეხით ვინც მოძრაობს არის საინტერესო და ღირს დასახატად. სწორედ ეს გახდა ამჯერად საქმიანობის მთავარი თემა. თვითონ კონცეფცია კი ამდაგვარია - აღებული მაქვს კადრი - როგორც წამი ყველასათვის ნაცნობი და უმნიშვნელო. ისე შეჩვეული გვაქვს თვალი, რომ ყურადღებასაც აღარ ვაქცევთ. მე ეს კადრი აღმატებით ხარისხში ავიყვანე ისე, თითქოს ამაზე მნიშვნელოვანი არსად აღარაფერი ხდება. ვფიქრობ, საინტერესო გამოვიდა და როგორც დამთვალიერებლებისგანაც ვისმენ, ამ იდეამ გაამართლა. ეს თემა არ ამომიწურავს, ვფიქრობ, მეორე ნაწილი ამ ზამთარს გავაგრძელო. წესით, ის უფრო დატვირთული იქნება ემოციურადაც და ფერებითაც.
- რომელ ფერებს ანიჭებთ უპირატესობას?იმდენად თავისუფალია ეს კადრი, რომ მას ვიყენებ როგორ სამუშაო მასალას, რადგან გადამუშავება მერე ხდება. უმეტესობა რეალური პერსონაჟებია.. რაბათელი ბავშვებია წარმოდგენილი, რომლებიც ყოველთვის სახელოსნოს წინ დადიან. იმდენად თავისუფლად ვაკეთებ ამ ყველაფერს, რომ მნახველი როდესაც ნახატს უყურებს, სახელებს პირდაპირ მეუბნება - ეს ხომ არ დახატე, ან ის ხომ არ დახატე? ეს მომენტი მომწონს, როცა თვითონ ხდება დამთვალიერებელი ამ პატარა ამბის მონაწილე, რომელიც წარმოვადგინე.
- რა არის მხატვრების მთავარი გამოწვევა?
ცნობადობა, რომელიც საყოველთაო თემაა. აქამდე მაგ მიმართულებით არ მიფიქრია. ვცდებოდი, რადგან არც სახელზე და არც მარკეტინგზე არ მიმუშავია. უფრო მეტიც, აქ წარმოდგენილი ნახატების უმრავლესობა არაკომერციული სახით არის, ჩარჩოზეც კი არ არის გადაჭიმული, ტილოზე ან მუყაოზეა წარმოდგენილი. ასე არ შეიძლება, ნახატს უნდა მისცე სახე, ამაზე უნდა იმუშაო, რათა სასაქონლე შეხედულება ჰქონდეს. რაც შეეხება რეალიზაციას, არის შემთხვევები, როდესაც ვასხვისებ ჩემ ნამუშევრებს, მაგრამ ეს იმდენად მცირეა, რომ მიხდება პარალელურად სხვა საქმიანობით დაკავება, რათა შემოსავალი მქონდეს იმისთვის, რომ მხატვრობა არ შევწყვიტო. მითუმეტეს რეგიონში, სადაც ნახატები ნაკლებად მოთხოვნადია. მაგალითად, როცა ვინმე დაბადების დღეზე მიდის და საჩუქრის შერჩევა უნდა, ყიდულობს ჭიქებს, ,,ვაზას" ან რამეს ასეთს. ურჩევნია ეს ნივთი მმიუტანოს, ვიდრე ნახატი. რას ვიზამთ, ასეთია ცხოვრება და მას უნდა შევეგუოთ.
- რეალიზებას თუ ახდენთ?დღეს, მაგალითად რამდენიმე ნახატი გავასხვისე და ერთი გავაჩუქე. ასე ხდება ხოლმე. გააჩნია ნახატის ზომას, ფორმას. საშუალოდ 100 ლარიდან იწყება ფასი. სახელმწიფოს იმდენი პრობლემა აქვს, ჩემნაირებისთვის არ სცალია.. პრინციპში არც ერთ მთავრობას არ ეცალა და არც მოიცლის ალბათ. თხოვნა მექნება მხატვრების მიმართ, შევხვდეთ პერიოდულად და ვილაპარაკოთ. ყველა ჩაკეტილია თავის ნაჭუჭში, თავის პატარა სივრცე აქვს და თავისი წრე ჰყავს. არადა, აუცილებელია შევხვდეთ ხოლმე პერიოდულად. განსაკუთრებით საინტერესოა, როდესაც შენგან განსხვავებული მიმართულებისა და აზროვნების მხატვარს ხვდები. მასთან უბრალო საუბარიც კი ძალიან მნიშვნელოვანია, რადგან გაძლევს იმის საშუალებას, რომ რაღაცეებს სხვანაირად შეხედო. შენ უზიარებ შენსას, ის თავისას და ვამდიდრებთ ერთიმეორეს, ეს კი აუცილებელია.
ამავე კატეგორიაში
სხვა სიახლეები
კვირის პოპულარული
ამინდის პროგნოზი
აბრეშუმის გზა
პარტნიორი მედიასაშუალებების მასალები
ამინდი
ახალციხე
-7
°C
ახალქალაქი
-12
°C
ასპინძა
0
°C
ადიგენი
1
°C
ბორჯომი
-7
°C
თბილისი
-1
°C
აბასთუმანი
-10
°C
ბაკურიანი
-14
°C
ნინოწმინდა
-12
°C
ვალუტა
AMD
1000
7.2341
EUR
1
2.9842
RUB
100
2.7304
TRY
1
0.0814
USD
1
2.8448
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
