2017 წლიდან ფერმერები სასოფლო–სამეურნეო  ბარათებით სარგებლობას ვეღარ შეძლებენ.  სამინისტროს გადაწყვეტილებით, „მცირემიწიან ფერმერთა საგაზაფხულო სამუშაოების ხელშეწყობის პროექტი“ დასრულდა.

სოფლის მაცხოვრებლები ოთხი წლის განმავლობაში ხვნისა და აგრობარათებს აქტიურად გამოიყენებდნენ. პროექტის დასრულებამ ფერმერების უკმაყოფილება გამოიწვია.

რეგიონის მაშტაბით, „მცირემიწიან ფერმერთა საგაზაფხულო სამუშაოების ხელშეწყობის პროექტში“ წელს 46 300–მდე ბენეფიციარი ჩაერთო. ოფიციალური მონაცემებით,  საშემოდგომო ხვნები,  ბარათებით 30 500 ჰექტარზეა ჩატარებული. დასამუშავებელი დარჩა, დაახლოებით, 2 400 ჰექტარი. სოფლის მეურნეობის სამინისტროს რეგიონულ სამმართველოში პროექტის დასრულების კონკრეტულ მიზეზებზე ვერ საუბრობენ.

საშემოდგომო ხვნებისთვის ბარათების გამოყენება ფერმერებს 2 დეკემბრამდე შეეძლოთ. შპს „მექანიზატორმა“ ბარათებით გათვალისწინებული ფართობის დამუშევება ამ ვადაში სრულად ვერ მოასწრო, ამიტომ კომპანიის ტექნიკა დარჩენილ მიწის ნაკვეთებს ამ დრომდე ამუშავებს. ახალციხის გამგეობის გარემოს დაცვისა და აგრარულ საკითხთა განყოფილების უფროსის თქმით, მიწების დროულად დამუშავება ძლიერი ყინვის გამო ვერ მოხერხდა.

„მცირემიწიან ფერმერთა საგაზაფხულო სამუშაოების ხელშეწყობის პროექტი“,  სასოფლო–საკონსულტაციო სამსახურის დირექტორის შეფასებით, ფერმერებისთვის მნიშვნელოვანი იყო. გურამ ჭინჭველაძის ინფორმაცით, ოთხი წლის განმავლობაში გაკორდებული ნაკვეთები დამუშავდა და სახნავ–სათესი  ფართობები გაიზარდა. თუმცა მისივე აზრით, პროექტს სოფლის მეურნეობის სფეროში  რადიკალური ცვლილებები არ მოუხდენია.  „მიუხედავად ამისა, ეს იყო წინ გადადგმული ნაბიჯი და მისი დასრულება ფერმერების ეკონომიურ მდგომარეობაზე  უარყოფითად იმოქმედებს“  – მიაჩნია საკონსულტაციო სამსახურის დირექტორს.

,,მცირე მიწიან ფერმერთა საგაზაფხულო სამუშაოების ხელშეწყობის პროექტის“ ფარგლებში ფერმერებს ხვნის ბარათებით მიწის დამუშავება შეეძლოთ. აგრობარათებზე დარიცხული ქულებით, სოფლის მოსახლეობამ, პირველ წელს სასოფლო–სამეურნეო ინვენტარი შეიძინა, ხოლო მომდევნო წლებში – მხოლოდ სასუქები და სათესლე მასალა. სამწლიანი  პროექტი 2012 წელს დაიწყო.მთავრობის გადაწყვეტილებით, სახელმწიფო ფერმერებს ერთჯერადად მეოთხე წელსაც დაეხმარა.

ავტორები: ირაკლი ბახტურიძე, ნანა ინასარიძე.