Գյուղատնտեսություն
Կյանք՝ գերեզմանատան հարևանությամբ
Ադիգենի մունիցիպալիտետի Խարջամի գյուղում, գերեզմանատան մոտակայքում գտնվող փոքրիկ խրճիթում հինգ տարի շարունակ ապրում է Մաղլակելիձեների յոթ հոգանոց ընտանիքը: Ի սկզբանե քաղաքապետարանն ընտանիքին հատկացրել էր տարածք, բայց հետո խնդրեց ազատել այն, և այժմ նրանք ստիպված են ապրել փոքրիկ տնակում, առանց հեռուստացույցի, ինտերնետի, ջրի և տարրական պայմանների:
Որպեսզի ընտանիքը կարողանար գոյատևել, Խարջամի գյուղում տան հետ մեկտեղ վարձել են հողատարածք, որում ամսական վճարում են 200 լարի: Կարտոֆիլը, սոխը, լոբին և կանաչեղենն այն ապրանքներն են, որոնք ընտանիքն ամեն տարի աճեցնում է: Ստացած բերքը բաժանվում է երեք մասի `տան, ամուսնացած երեխաների և շուկայի միջև: Նինո Ժվանիան և նրա ամուսինը ամեն օր ապրանքը վաճառում են Ախալցիխեում և շուկայից վերցրած գումարով գնում ենձեռք բերում տան համար անհրաժեշտ իրերը: Այն ապրանքի ցանկը, որը գնում է ընտանիքը, թանկացած գների հետ, աստիճանաբար նվազում է:
«Երեխաների համար հագուստ անգամ գնել չենք կարող, կարծում էի, որ ապառիկ կգնեի, բայց ամեն ինչ այնքան թանկ է, որ հետո ինչպես եմ վճարելու: Հիվանդության պատճառով երեխաներս սովորել չեն կարող, խոսել չեն կարող, անգամ կարդալ ու ստորագրել չեն կարող: Աղջկաս համար սիրտս ցավում է, ուզում է սովորել, բայց հագուստ չունենալու պատճառով, դպրոց տանել չեմ կարող»,- ասում է ընտանիքի կին՝ Նինո Ժվանիան:
Մաղլակելիձեների ընտանիքը սոցիալական ծանր պայմանների և սովի պատճառով Զեստափոնիից փախել էին 2012 թվականին: Առանց եկամուտի ապրող ընտանիքը հույս ուներ Վարխանում հող մշակել և սնունդ ունենալ, բայց ապարդյուն: Սամցխե եկած Մամուկա Մաղլակելիձեն տեղացիներից հողամասի հետ միասին վարձել է տուն, որի համար ամեն ամիս ընդհանուր առմամբ վճարում է 200 լարի: Անձրևի ժամանակ ջուրը լցվում է բոլոր սենյակները, և ջերմություն չի պահպանվում: Ընտանիքի 47-ամյա ղեկավարից տան սեփականատերը խնդրել է աշնանը ազատել տարածքը, իսկ նրանք գնալու տեղ չունեն:
«Ուր պետք է գնանք, չգիտեմ: Միգուցե որևէ տեղ փոքրիկ խուց գտնենք, մտնենք ապրենք, այլ ընտրանք չկա, մի քանի անգամ խնդրեցինք գյուղի հոգաբարձուին, որ տարածք հատկացնեին, բայց իմ փոխարեն ուրիշին փոխանցեցին»,- հայտարարում է Մամուկա Մաղլակելիձեն:
Երեխաներն աշխատում են իրենց ծնողների հետ `«ծայրը ծայրին հասցնելու» համար: Նրանք հիմնականում մաքրում են ֆերմաներ և ամսական վաստակում մինչև 100 լարի: Նրանք նաև տանում են անասուններին արածելու, և փող հավաքում ձմռանը վառելափայտ գնելու համար:
«Այս ձմեռը հազիվ «գլորեցինք», տանն ամեն ինչ ծածկվում է ձյունով և ջրով, վառարանն էլ սենյակից սենյակ էինք տեղափոխում: Այս ամենին ավելացավ նաև համաճարակը, ընտանիքում բոլորս վարակված էինք կորոնավիրուսով»,- մտահոգված է Մամուկա Մաղլակելիձեն:
Ընտանիքում ապրում են ծնողներն ու հինգ երեխաները, նրանցից երեքը հաշմանդամներ եմ: Որպեսզի համաճարակի պատճառով առցանց դասընթացներին մասնակցեին, ավագ քույրը փոքրիկների համար վարկով հեռախոս գնեց, սակայն ինտերնետի համար անհրաժեշտ գումարը հաճախ չունեին, ուստի օնլայն դասընթացներին հիմնականում չէին կարող մասնակցել:
Առցանց դասընթացներին մասնակցել չէր կարող, սակայն Մաղլակելիձեների 13-ամյա դուստրը դպրոց էլ հաճախել չի կարող: Մայրը կարծում է, որ պատճառը ընտանիքի սոցիալական պայմաններն են:
«Բոլորից շատ սիրում եմ վրաց լեզվի և պատմության դասերը, բայց դպրոց գնալ չեմ կարող, քանի որ հագուստ չունեմ: Իմ դասարանցիները ինձ հետ ընկերություն չեն անում, ոչ էլ խաղում են»,- ասում է 7-րդ դասարանի աշակերտուհին:
13-ամյա աղջիկն իր ժամանակի մեծ մասն անցկացնում է հաշմանդամ եղբայրների ու քույրերի հետ: Երբ երեխաներն ավարտում են վառելափայտը մանրացնելը, փորելն ու այլ գործերը, նրանք սկսում են խաղալ բակում:
Ըստ տնային տնտեսուհու, նրանց հիմնական եկամուտը հարևանների ցուցաբերած օգնությունն ու հաշմանդամ երեխաների կենսաթոշակը: Երեխաների օգնությունը ստանում են մինչ օրս, բայց այս գումարը չի հերիքում անգամ դեղորայքի համար:
Նինո Ժվանիան երեխաների թոշակով ու կիրակի օրերն աշխատած գումարով հիմնականում դեղորայքի և տան վարձն է վճարում: Դեղորայքային բուժումը անհրաժեշտ է հաշմանդամություն ունեցող երեք երեխաների և հիպերտոնիկ և սրտային հիվանդություններով տառապող ամուսնուն:
Ադիգենիի քաղաքապետարանը քաջատեղյակ է Մաղլակելիձեների ծանր կյանքի մասին: Գյուղապետի ներկայացուցիչը բացատրում է, որ ընտանիքը, բացի սննդի փաթեթներից, սոցիալական օգնություն է ստանում: Ըստ Մանանա Լիպարիշվիլիի, Մաղլակվելիձեները «ապրում են ոչ այնքան վատ պայմաններում», նրանք տուն են վարձել, այդ պատճառով այս փուլում ընտանիքի համար ապրելատեղ գտնելու անհրաժեշտություն չեն տեսնում:
«Բոլոր օգնությունները, որոնք ստանում ենք, տրվում է նաև Մաղլակելիձեների ընտանիքին: Մոտ մեկ ամիս առաջ սննդամթերք՝ ալյուր, բուսական յուղ և այլն փոխանցեցինք»,- ասում է Մանանա Լիպարիշվիլին:
Մաղլակելիձները տեղական ինքնակառավարման մարմիններից խնդրում են փոքրիկ կառույց փոխանցել ՝ վարձավճարը խնայելու համար: Ընտանիքի ղեկավարը հույս ունի, որ այդ դեպքում կինն ու երեխաները կկարողանան ապրել այնպիսի պայմաններում, որտեղ նրանց չի անհանգստացնի ոչ անձրևը, ոչ սողունները:
Հրապարակվել է Վրաստանի Բաց հասարակության հիմնադրամների և Վրացական ռազմավարության ու զարգացման կենտրոնի (GCSD) ֆինանսական աջակցությամբ:Հեղինակի / հեղինակների կողմից տեղեկատվական նյութում հայտնված կարծիքը չի կարող արտացոլել հիմնադրամի և կենտրոնի դիրքորոշումը: Ըստ այդմ, «Բաց հասարակության հիմնադրամը» և «Վրացական ռազմավարության և զարգացման կենտրոնը» պատասխանատու չեն նյութի բովանդակության համար:
Որպեսզի ընտանիքը կարողանար գոյատևել, Խարջամի գյուղում տան հետ մեկտեղ վարձել են հողատարածք, որում ամսական վճարում են 200 լարի: Կարտոֆիլը, սոխը, լոբին և կանաչեղենն այն ապրանքներն են, որոնք ընտանիքն ամեն տարի աճեցնում է: Ստացած բերքը բաժանվում է երեք մասի `տան, ամուսնացած երեխաների և շուկայի միջև: Նինո Ժվանիան և նրա ամուսինը ամեն օր ապրանքը վաճառում են Ախալցիխեում և շուկայից վերցրած գումարով գնում ենձեռք բերում տան համար անհրաժեշտ իրերը: Այն ապրանքի ցանկը, որը գնում է ընտանիքը, թանկացած գների հետ, աստիճանաբար նվազում է:«Երեխաների համար հագուստ անգամ գնել չենք կարող, կարծում էի, որ ապառիկ կգնեի, բայց ամեն ինչ այնքան թանկ է, որ հետո ինչպես եմ վճարելու: Հիվանդության պատճառով երեխաներս սովորել չեն կարող, խոսել չեն կարող, անգամ կարդալ ու ստորագրել չեն կարող: Աղջկաս համար սիրտս ցավում է, ուզում է սովորել, բայց հագուստ չունենալու պատճառով, դպրոց տանել չեմ կարող»,- ասում է ընտանիքի կին՝ Նինո Ժվանիան:
Մաղլակելիձեների ընտանիքը սոցիալական ծանր պայմանների և սովի պատճառով Զեստափոնիից փախել էին 2012 թվականին: Առանց եկամուտի ապրող ընտանիքը հույս ուներ Վարխանում հող մշակել և սնունդ ունենալ, բայց ապարդյուն: Սամցխե եկած Մամուկա Մաղլակելիձեն տեղացիներից հողամասի հետ միասին վարձել է տուն, որի համար ամեն ամիս ընդհանուր առմամբ վճարում է 200 լարի: Անձրևի ժամանակ ջուրը լցվում է բոլոր սենյակները, և ջերմություն չի պահպանվում: Ընտանիքի 47-ամյա ղեկավարից տան սեփականատերը խնդրել է աշնանը ազատել տարածքը, իսկ նրանք գնալու տեղ չունեն:
«Ուր պետք է գնանք, չգիտեմ: Միգուցե որևէ տեղ փոքրիկ խուց գտնենք, մտնենք ապրենք, այլ ընտրանք չկա, մի քանի անգամ խնդրեցինք գյուղի հոգաբարձուին, որ տարածք հատկացնեին, բայց իմ փոխարեն ուրիշին փոխանցեցին»,- հայտարարում է Մամուկա Մաղլակելիձեն:
Երեխաներն աշխատում են իրենց ծնողների հետ `«ծայրը ծայրին հասցնելու» համար: Նրանք հիմնականում մաքրում են ֆերմաներ և ամսական վաստակում մինչև 100 լարի: Նրանք նաև տանում են անասուններին արածելու, և փող հավաքում ձմռանը վառելափայտ գնելու համար:
«Այս ձմեռը հազիվ «գլորեցինք», տանն ամեն ինչ ծածկվում է ձյունով և ջրով, վառարանն էլ սենյակից սենյակ էինք տեղափոխում: Այս ամենին ավելացավ նաև համաճարակը, ընտանիքում բոլորս վարակված էինք կորոնավիրուսով»,- մտահոգված է Մամուկա Մաղլակելիձեն:Ընտանիքում ապրում են ծնողներն ու հինգ երեխաները, նրանցից երեքը հաշմանդամներ եմ: Որպեսզի համաճարակի պատճառով առցանց դասընթացներին մասնակցեին, ավագ քույրը փոքրիկների համար վարկով հեռախոս գնեց, սակայն ինտերնետի համար անհրաժեշտ գումարը հաճախ չունեին, ուստի օնլայն դասընթացներին հիմնականում չէին կարող մասնակցել:
Առցանց դասընթացներին մասնակցել չէր կարող, սակայն Մաղլակելիձեների 13-ամյա դուստրը դպրոց էլ հաճախել չի կարող: Մայրը կարծում է, որ պատճառը ընտանիքի սոցիալական պայմաններն են:
«Բոլորից շատ սիրում եմ վրաց լեզվի և պատմության դասերը, բայց դպրոց գնալ չեմ կարող, քանի որ հագուստ չունեմ: Իմ դասարանցիները ինձ հետ ընկերություն չեն անում, ոչ էլ խաղում են»,- ասում է 7-րդ դասարանի աշակերտուհին:
13-ամյա աղջիկն իր ժամանակի մեծ մասն անցկացնում է հաշմանդամ եղբայրների ու քույրերի հետ: Երբ երեխաներն ավարտում են վառելափայտը մանրացնելը, փորելն ու այլ գործերը, նրանք սկսում են խաղալ բակում:
Ըստ տնային տնտեսուհու, նրանց հիմնական եկամուտը հարևանների ցուցաբերած օգնությունն ու հաշմանդամ երեխաների կենսաթոշակը: Երեխաների օգնությունը ստանում են մինչ օրս, բայց այս գումարը չի հերիքում անգամ դեղորայքի համար:
Նինո Ժվանիան երեխաների թոշակով ու կիրակի օրերն աշխատած գումարով հիմնականում դեղորայքի և տան վարձն է վճարում: Դեղորայքային բուժումը անհրաժեշտ է հաշմանդամություն ունեցող երեք երեխաների և հիպերտոնիկ և սրտային հիվանդություններով տառապող ամուսնուն:
Ադիգենիի քաղաքապետարանը քաջատեղյակ է Մաղլակելիձեների ծանր կյանքի մասին: Գյուղապետի ներկայացուցիչը բացատրում է, որ ընտանիքը, բացի սննդի փաթեթներից, սոցիալական օգնություն է ստանում: Ըստ Մանանա Լիպարիշվիլիի, Մաղլակվելիձեները «ապրում են ոչ այնքան վատ պայմաններում», նրանք տուն են վարձել, այդ պատճառով այս փուլում ընտանիքի համար ապրելատեղ գտնելու անհրաժեշտություն չեն տեսնում:«Բոլոր օգնությունները, որոնք ստանում ենք, տրվում է նաև Մաղլակելիձեների ընտանիքին: Մոտ մեկ ամիս առաջ սննդամթերք՝ ալյուր, բուսական յուղ և այլն փոխանցեցինք»,- ասում է Մանանա Լիպարիշվիլին:
Մաղլակելիձները տեղական ինքնակառավարման մարմիններից խնդրում են փոքրիկ կառույց փոխանցել ՝ վարձավճարը խնայելու համար: Ընտանիքի ղեկավարը հույս ունի, որ այդ դեպքում կինն ու երեխաները կկարողանան ապրել այնպիսի պայմաններում, որտեղ նրանց չի անհանգստացնի ոչ անձրևը, ոչ սողունները:
Հրապարակվել է Վրաստանի Բաց հասարակության հիմնադրամների և Վրացական ռազմավարության ու զարգացման կենտրոնի (GCSD) ֆինանսական աջակցությամբ:Հեղինակի / հեղինակների կողմից տեղեկատվական նյութում հայտնված կարծիքը չի կարող արտացոլել հիմնադրամի և կենտրոնի դիրքորոշումը: Ըստ այդմ, «Բաց հասարակության հիմնադրամը» և «Վրացական ռազմավարության և զարգացման կենտրոնը» պատասխանատու չեն նյութի բովանդակության համար:
ამავე კატეგორიაში
სხვა სიახლეები
11:29 / 12.06.2024
კვირის პოპულარული
ამინდის პროგნოზი
პარტნიორი მედიასაშუალებების მასალები
საინფორმაციო გამოშვება
რეგიონი
ამინდი
ახალციხე
10
°C
ახალქალაქი
7
°C
ასპინძა
9
°C
ადიგენი
17
°C
ბორჯომი
11
°C
თბილისი
14
°C
აბასთუმანი
9
°C
ბაკურიანი
6
°C
ნინოწმინდა
7
°C
ვალუტა
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
