Գյուղատնտեսություն
Ճանապարհ կա, գազ կա, ջուր կա, բայց մարդ չկա. Աբաթխևցիներ
«Մեկ լիտր ջուրն արժե 1,20 թեթրի, իսկ կաթը՝ մեկ լարի։ Ինչ է սա? Անարդարություն»,- Ախալցիխեի Աբաթխևի գյուղում բողոքում են ապրանքների գնի դեմ։ Սերոժ Մկրտչյանը թոշակառու է, հիմնականում զբաղվում է անասնապահությամբ։ Նա ասում է, որ Վրաստանում ամեն ինչ թանկանում է, բացի գյուղացու աճեցրած բերքից ու կաթնամթերքից։ 69-ամյա տղամարդը պատմում է, թե ինչպես է իր ընտանիքը պայքարում ապրելու համար: Պատանեկության տարիներին նա մեկնել է Ռուսաստան՝ սեզոնային աշխատանքի, իսկ այժմ իր ամբողջ ժամանակը տրամադրում է հողագործությանը։
«40 տարի գնացել են Ռուսաստան: Հիմա փոքր տղա չեմ, ուր գնամ: Իմ ընտանիքից ոչ ոք չկա Ռուսաստանում, որդիներիցս մեկը ներքևում խոտ է հավաքում, մյուսն՝ առանձին ապրում»:
Սերոժ Մկրտչյանի նման, Ռուսաստանում սեզոնային աշխատաքի էր մեկնում նաև Վիկտոր Գրիգորյանը, ով այժմ գյուղատնտեսությամբ է զբաղվում։ Ծնունդով Աբաթխևից է, նա ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչ էր դպրոցում, չնայած դրան, այնուամենայնիվ, ստիպված էր գնալ «Խոպան»։ Պատմում է, որ տղամարդիկ գնում են սեզոնային աշխատանքի, երբ հասնում են թոշակի տարիքին, վերադառնում են հայրենի գյուղ, իսկ Ռուսաստանում նրանց փոխարինում են իրենց երեխաները։
«Փողը չէր հերիքում և երբ արձակուրդներ էին, գնում էի Ռուսաստան 9 տարի շարունակ: Աշխատավարձ էի ստանում 100 ռուբլի, հիմա չգիտեմ, թե որքան են վճարում ուսուցիչներին: Իսկ այնտեղ ամենաքիչը աշխատավարձը 2 000 ռուբլի է»:
Հասմիկ Գրիգորյան, 66 տարեկան, Աբաթխևի բնակիչ
Համագյուղացիների նման, երիտասարդ տարիքում Ռուսաստան աշխատանքի է գնացել նաև Մկրտիչ Սիմոնյանը, սակայն այդպես էլ չի վերադարձել հայրենի գյուղ ու մնացել է այնտեղ։ Այժմ նա 76 տարեկան է և եկել է Ծինուբան, իր զարմիկներին այցելելու։
«52 տարի է Ռուսաստանում եմ ապրում: Խորհրդային Միության ժամանակ գնացի ու մնացի, ինչ անենք: Սկզբում Ուզբեկստանում էի, այնտեղ մնացի, աշխատում էի 18 տարի: Այդտեղից էլ տեղափոխվեցի Լենինգրադ, ապրում էի, աշխատում»:
Նրանք, ովքեր չեն գնացել կամ չեն կարողացել լքել գյուղը, իրենց ընտանիքը պահում են գյուղատնտեսությամբ։ Խնդիրը միայն բերքի իրացումն ու ցածր գինը չէ։ Աբաթխևի երեխաներին դպրոց են ուղարկում Ծինուբանի, իսկ մանկապարտեզ՝ Ծղալթբիլա: Գյուղում ամբուլատորիա և մշակույթի կենտրոն չկա։
Չնայած բազմաթիվ խնդիրներին՝ այս տարի գյուղում կիրականացվի միայն մեկ ծրագիր: Ախալցիխեի քաղաքապետարանից հայտնում են, որ ներքին ճանապարհի վերականգնումը կիրականացվի «Գյուղի աջակցության ծրագրի» շրջանակներում։
«Այս տարի նախատեսվում է Աբատխևի գյուղի ներքին ճանապարհի վերականգնումը։ Նախագիծն ընտրվել է բնակչության կողմից, ընդհանուր ժողովներում, ձայների մեծամասնությամբ»,-գրել է մամուլի ծառայությունը հակիրճ մեկնաբանության մեջ։
Գյուղացիները, ովքեր ոչ թոշակ ունեն, ոչ էլ ընտանիքի անդամներ, ովքեր Ռուսաստանում սեզոնային աշխատող են, կարտոֆիլ են հավաքում և օրավարձ ստանում։ Աբաթխևցիներից շատերի համար սա եկամտի և ապրուստի միակ աղբյուրն է։ Պաշտոնական տվյալներով՝ մինչև 150 տեղացիներ գյուղից հեռացել են, փրկվելով աղքատությունից, սակայն բնակիչներն ասում են, որ այժմ այդ թիվը շատ ավելին է։
«40 տարի գնացել են Ռուսաստան: Հիմա փոքր տղա չեմ, ուր գնամ: Իմ ընտանիքից ոչ ոք չկա Ռուսաստանում, որդիներիցս մեկը ներքևում խոտ է հավաքում, մյուսն՝ առանձին ապրում»:
Սերոժ Մկրտչյանի նման, Ռուսաստանում սեզոնային աշխատաքի էր մեկնում նաև Վիկտոր Գրիգորյանը, ով այժմ գյուղատնտեսությամբ է զբաղվում։ Ծնունդով Աբաթխևից է, նա ֆիզկուլտուրայի ուսուցիչ էր դպրոցում, չնայած դրան, այնուամենայնիվ, ստիպված էր գնալ «Խոպան»։ Պատմում է, որ տղամարդիկ գնում են սեզոնային աշխատանքի, երբ հասնում են թոշակի տարիքին, վերադառնում են հայրենի գյուղ, իսկ Ռուսաստանում նրանց փոխարինում են իրենց երեխաները։
«Փողը չէր հերիքում և երբ արձակուրդներ էին, գնում էի Ռուսաստան 9 տարի շարունակ: Աշխատավարձ էի ստանում 100 ռուբլի, հիմա չգիտեմ, թե որքան են վճարում ուսուցիչներին: Իսկ այնտեղ ամենաքիչը աշխատավարձը 2 000 ռուբլի է»:
Հասմիկ Գրիգորյան, 66 տարեկան, Աբաթխևի բնակիչՀամագյուղացիների նման, երիտասարդ տարիքում Ռուսաստան աշխատանքի է գնացել նաև Մկրտիչ Սիմոնյանը, սակայն այդպես էլ չի վերադարձել հայրենի գյուղ ու մնացել է այնտեղ։ Այժմ նա 76 տարեկան է և եկել է Ծինուբան, իր զարմիկներին այցելելու։
«52 տարի է Ռուսաստանում եմ ապրում: Խորհրդային Միության ժամանակ գնացի ու մնացի, ինչ անենք: Սկզբում Ուզբեկստանում էի, այնտեղ մնացի, աշխատում էի 18 տարի: Այդտեղից էլ տեղափոխվեցի Լենինգրադ, ապրում էի, աշխատում»:
Նրանք, ովքեր չեն գնացել կամ չեն կարողացել լքել գյուղը, իրենց ընտանիքը պահում են գյուղատնտեսությամբ։ Խնդիրը միայն բերքի իրացումն ու ցածր գինը չէ։ Աբաթխևի երեխաներին դպրոց են ուղարկում Ծինուբանի, իսկ մանկապարտեզ՝ Ծղալթբիլա: Գյուղում ամբուլատորիա և մշակույթի կենտրոն չկա։
Չնայած բազմաթիվ խնդիրներին՝ այս տարի գյուղում կիրականացվի միայն մեկ ծրագիր: Ախալցիխեի քաղաքապետարանից հայտնում են, որ ներքին ճանապարհի վերականգնումը կիրականացվի «Գյուղի աջակցության ծրագրի» շրջանակներում։
«Այս տարի նախատեսվում է Աբատխևի գյուղի ներքին ճանապարհի վերականգնումը։ Նախագիծն ընտրվել է բնակչության կողմից, ընդհանուր ժողովներում, ձայների մեծամասնությամբ»,-գրել է մամուլի ծառայությունը հակիրճ մեկնաբանության մեջ։
Գյուղացիները, ովքեր ոչ թոշակ ունեն, ոչ էլ ընտանիքի անդամներ, ովքեր Ռուսաստանում սեզոնային աշխատող են, կարտոֆիլ են հավաքում և օրավարձ ստանում։ Աբաթխևցիներից շատերի համար սա եկամտի և ապրուստի միակ աղբյուրն է։ Պաշտոնական տվյալներով՝ մինչև 150 տեղացիներ գյուղից հեռացել են, փրկվելով աղքատությունից, սակայն բնակիչներն ասում են, որ այժմ այդ թիվը շատ ավելին է։
Նույն թեմայով
Հաղորդումներ
Հայտնի..
Հարցազրույց
Օրվա արտահայտություն
Նյութեր գործընկեր լրատվամիջոցներից
Բնակչության կարծիքով
Եղանակի տեսություն
Եղանակը
Թբիլիսի
14
°C
Բորջոմի
11
°C
Ադիգենի
17
°C
Ախալցիխե
10
°C
Ասպինձա
9
°C
Ախալքալաք
7
°C
Նինոծմինդա
7
°C
Աբասթուման
9
°C
Բակուրիան
6
°C
Փոխարժեք
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
Օրացույց
Տարածաշրջան
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
