Հասարակություն
4000 լարի հայրենիք վերադարձողների համար
Հայրենիքից և ընտանիքից հեռու գտնվելը ցավալի իրականություն է արտագաղթի դիմող անձանց համար: Չնայած սրան, իրենց հարազատների համար ապահով կյանք ստեղծելու համար նրանք այնուամենայնիվ մեկնում տարբեր երկրներ: Կորոնավիրուսը լրացուցիչ խնդիրներ ստեղծեց իրենց զոհաբերող մարդկանց համար: Արդեն երկրորդ անգամ, համաճարակի նոր ալիքի պատճառով, նրանց մի մասը կրկին մնաց առանց աշխատանքի:
Մաիա Գիգոլաշվիլին տաս տարի է, ինչ գտնվում է արտերկրում: Նա ասում է, երկար տարիների ընթացքում, նա և իր ընտանիքը այսքան դժվար ժամանակաշրջան չեն հիշում: Կորոնապանդեմիայի պատճառով կինն արդեն մի քանի ամիս է, ինչ չի աշխատում: Թուրքիայում կարանտին հայտարարելուց հետո բոլոր ռեստորանները փակվեցին: Էմիգրանտները, ովքեր աշխատում էին սննդի կետերում, մնացին առանց աշխատանքի:
«Այն գումարը, որը հավաքել էի ամբողջ տարվա ընթացքում, հերիքում է միայն բնակարանի վարձը վճարելու համար: Բավական բարդ է էմիգրանտի համար, օտար երկրում ապրելը, բայց հատկապես բարդ հանդիսացավ հիմա, երբ ամեն ինչ փակված է: Բոլորը կորցրել են աշխատանքները: Դժվարանում եմ վճարել կոմունալ պարտավորություններս, բոլոր այստեղ գտնվող Վրաստանի քաղաքացիները վարձով են ապրում: Վարձը, սնունդը, կոմունալ վճարումները – այս ամենը կապված է մեծ գումարների հետ: Ծանր իրավիճակում ենք, ընտանիքներիս գումար ուղարկել չենք կարող: Գլխավոր խնդիրն այն է, որ ոչ էլ Վրաստան կարող ենք վերադառնալ, քանի որ փաստաթղթերս հանձնել եմ, իսկ համաճարակի պատճառով պատասխանները մինչ այժմ պատրաստ չեն, իսկ երկիրը լքելու իրավունք չունեմ»,- ասում է Մաիա Գիգոլաշվիլին:
Դժվար իրավիճակում է գտնվում նաեւ Մաիա Զեդգինիձեն, ով 4 տարի առաջ Ախալցիխեից մեկնել էր Իսրայել: Բավական ծանրաբեռնված գրաֆիկն այժմ արմատապես փոխվել է: Երկրում սահմանված սահմանափակումների պատճառով, հյուրանոցը, որտեղ աշխատում էր կինը, փակվեց: Նա ելք գտնել չի կարող:
«Բավական բարդ վիճակ էր երկրում: Համաճարակ հայտարարելուց հետո փակվեցին հյուրանոցների, սննդի կետերն ու մարզադահլիճները: Էմիգրանտներից շատերը մնացին գործազուրկ: Հայտնվեցինք շատ ծանր իրավիճակում, քանի որ աշխատավարձ չունենք: Մեզ համար այստեղ ոչ մի օգնություն չկա: Չգիտենք, որքան կշարունակվի այս դրությունը, վատ իրավիճակում ենք»,- նշում է Մաիա Զեդգինիձեն:
Եթե կորոնավիրուսային ժամանակաշրջանում այլ երկրներում գտնվող վրացի էմիգրանտներին օտար երկիրը չի օգնում, ապա Վրաստանի կառավարությունը հայտարարում է որոշակի աջակցություն հայրենիք վերադարձող միգրանտների համար: Մասնավորապես, 19 աշակերտ արդեն ապահովվել է համակարգչով, որպեսզի դպրոցական հասակի միգրանտները անխափան ներգրավվեն հեռավար ուսուցման գործընթացում:
Բացի այդ, կառավարությունը մինչև 4000 լարի դրամաշնորհներ է հատկացրել արտագաղթից վերադարձող Վրաստանի քաղաքացիներին `եկամուտի աղբյուր ունենալու և գործ գտնելու հարցում աջակցության համար: 125 վերադարձած միգրանտներն ընտրվել են հատուկ հանձնաժողովի կողմից `նախապես սահմանված չափանիշներով:
Նրանք նաև ստացան սարքավորումներ և գործիքներ: Միգրանտներն իրենք են ընտրել գույքագրումը, որն անհրաժեշտ է իրենց գործունեությունը սկսելու կամ ընդլայնելու համար:
«Վերաինտեգրման աջակցության պետական ծրագիրը, բացի եկամուտի նախագծերը ֆինանսավորելուց, ապահովում է մասնագիտական կրթություն, բժշկական օգնություն և ժամանակավոր բնակարանային ապահովում», - ասված է գործակալության հայտարարության մեջ:
Վրաստան վերադարձող միգրանտների վերաինտեգրման աջակցությունն Վրաստանի կառավարությունն իրականացնում է 2015 թվականից: «Փախստականների, էկո-միգրանտների և կենսապահովման աղբյուրներով ապահովման գործակալությունը» 2020 թվականից իրականացնում է ծրագիրը, որի նպատակն է Վրաստանի քաղաքացիների վերաինտեգրումը հասարակության մեջ: Վերաինտեգրման ծրագրից օգտվող խումբը այն անձինք են, ովքեր.
• մեկ տարուց ավելի անօրինական կերպով գտնվել են արտերկրում, կամ դիմել են արտերկրում ապաստան ստանալու խնդրանքով կամ ապաստան են ստացել.
• Հայրենիք վերադառնալուց հետո մեկ տարվա ընթացքում նրանք դիմել են գործակալությանը ՝ «Վրաստան վերադարձած միգրանտների վերաինտեգրման աջակցության» պետական ծրագրում ընդգրկելու համար:
Պետության այս առաջարկը անբարենպաստ է էմիգրանտներից շատերի համար: Արտերկրում աշխատողներն ասում են, որ այս նախագծերը չեն ապահովի նրանց ապագան: Այդ պատճառով նախընտրում են մնալ արտերկրում և ծանր ֆիզիկական աշխատանքի միջոցով աջակցել Վրաստանում ապրող իրենց ընտանիքներին: Նրանցից մեկը Էկա Ծիկլաուրին է, ով հինգ տարի է ՝ ինչ հայրենիքում չէ: Արտագաղթողը վերջին մեկ տարվա ընթացքում չի կարողացել գումար ուղարկել իր ընտանիքին: Կորոնապանդեմիան սկսվելուն հետո նա գործազուրկ է:
«Վախենում եմ վերադառնալ Վրասրան, որ գամ, գիտեմ, որ կմնամ առանց աշխատանքի: Ինչով կերակեմ երեխաներիս, ինձ էլ հաճելի չէ հայրենիքից հեռու գտնվելը, ուղակի Վրաստանում 1000 լարիանոց աշխատավարձ ունենալը բարդ է: Բոլոր արտագաղթողները վախենում են գնալ Վրաստան: Պետության կողմից այս առաջարկը շատ քիչ է, ինչպե՞ս ապրենք 4000 լարիով:Ոչ ոքի գումարը չեմ ուզում, նախընտրում եմ ինքս աշխատել և ունենալ լավ աշխատավարձ, ուզում եմ ունենալ եկամուտ, որ կարողանամ ապահովել իմ ընտանիքի բարեկեցությունը»,- ասում է Էկա Ծիկլաուրին:
Բոլոր երկրներում, որտեղ Վրաստանի քաղաքացիները հաճախ անօրինական են մնում և աշխատում, տնտեսական իրավիճակը բարդ է: Համաճարակի և կորցրած աշխատանքի պատճառով արտագաղթածների ընտանիքներից շատերը վերջին մեկ տարվա ընթացքում Վրաստանում գումար չեն ստացել: Չնայած սրան, արտերկիր մեկնած քաղաքացիները չեն շտապում վերադառնալ հայրենիք և հույս ունեն, որ գարնանը համաճարակային իրավիճակը կբարելավվի, և նրանք կվերսկսեն աշխատանքը: Նրանք, հայրենիքից հեռու ընտանիքների եկամուտի հիմնական աղբյուրներն են:
Հրապարակվել է Վրաստանի Բաց հասարակության հիմնադրամների և Վրացական ռազմավարության ու զարգացման կենտրոնի (GCSD) ֆինանսական աջակցությամբ:Հեղինակի / հեղինակների կողմից տեղեկատվական նյութում հայտնված կարծիքը չի կարող արտացոլել հիմնադրամի և կենտրոնի դիրքորոշումը: Ըստ այդմ, «Բաց հասարակության հիմնադրամը» և «Վրացական ռազմավարության և զարգացման կենտրոնը» պատասխանատու չեն նյութի բովանդակության համար:
Մաիա Գիգոլաշվիլին տաս տարի է, ինչ գտնվում է արտերկրում: Նա ասում է, երկար տարիների ընթացքում, նա և իր ընտանիքը այսքան դժվար ժամանակաշրջան չեն հիշում: Կորոնապանդեմիայի պատճառով կինն արդեն մի քանի ամիս է, ինչ չի աշխատում: Թուրքիայում կարանտին հայտարարելուց հետո բոլոր ռեստորանները փակվեցին: Էմիգրանտները, ովքեր աշխատում էին սննդի կետերում, մնացին առանց աշխատանքի:
«Այն գումարը, որը հավաքել էի ամբողջ տարվա ընթացքում, հերիքում է միայն բնակարանի վարձը վճարելու համար: Բավական բարդ է էմիգրանտի համար, օտար երկրում ապրելը, բայց հատկապես բարդ հանդիսացավ հիմա, երբ ամեն ինչ փակված է: Բոլորը կորցրել են աշխատանքները: Դժվարանում եմ վճարել կոմունալ պարտավորություններս, բոլոր այստեղ գտնվող Վրաստանի քաղաքացիները վարձով են ապրում: Վարձը, սնունդը, կոմունալ վճարումները – այս ամենը կապված է մեծ գումարների հետ: Ծանր իրավիճակում ենք, ընտանիքներիս գումար ուղարկել չենք կարող: Գլխավոր խնդիրն այն է, որ ոչ էլ Վրաստան կարող ենք վերադառնալ, քանի որ փաստաթղթերս հանձնել եմ, իսկ համաճարակի պատճառով պատասխանները մինչ այժմ պատրաստ չեն, իսկ երկիրը լքելու իրավունք չունեմ»,- ասում է Մաիա Գիգոլաշվիլին:
Դժվար իրավիճակում է գտնվում նաեւ Մաիա Զեդգինիձեն, ով 4 տարի առաջ Ախալցիխեից մեկնել էր Իսրայել: Բավական ծանրաբեռնված գրաֆիկն այժմ արմատապես փոխվել է: Երկրում սահմանված սահմանափակումների պատճառով, հյուրանոցը, որտեղ աշխատում էր կինը, փակվեց: Նա ելք գտնել չի կարող:
«Բավական բարդ վիճակ էր երկրում: Համաճարակ հայտարարելուց հետո փակվեցին հյուրանոցների, սննդի կետերն ու մարզադահլիճները: Էմիգրանտներից շատերը մնացին գործազուրկ: Հայտնվեցինք շատ ծանր իրավիճակում, քանի որ աշխատավարձ չունենք: Մեզ համար այստեղ ոչ մի օգնություն չկա: Չգիտենք, որքան կշարունակվի այս դրությունը, վատ իրավիճակում ենք»,- նշում է Մաիա Զեդգինիձեն:
Եթե կորոնավիրուսային ժամանակաշրջանում այլ երկրներում գտնվող վրացի էմիգրանտներին օտար երկիրը չի օգնում, ապա Վրաստանի կառավարությունը հայտարարում է որոշակի աջակցություն հայրենիք վերադարձող միգրանտների համար: Մասնավորապես, 19 աշակերտ արդեն ապահովվել է համակարգչով, որպեսզի դպրոցական հասակի միգրանտները անխափան ներգրավվեն հեռավար ուսուցման գործընթացում:
Բացի այդ, կառավարությունը մինչև 4000 լարի դրամաշնորհներ է հատկացրել արտագաղթից վերադարձող Վրաստանի քաղաքացիներին `եկամուտի աղբյուր ունենալու և գործ գտնելու հարցում աջակցության համար: 125 վերադարձած միգրանտներն ընտրվել են հատուկ հանձնաժողովի կողմից `նախապես սահմանված չափանիշներով:
Նրանք նաև ստացան սարքավորումներ և գործիքներ: Միգրանտներն իրենք են ընտրել գույքագրումը, որն անհրաժեշտ է իրենց գործունեությունը սկսելու կամ ընդլայնելու համար:
«Վերաինտեգրման աջակցության պետական ծրագիրը, բացի եկամուտի նախագծերը ֆինանսավորելուց, ապահովում է մասնագիտական կրթություն, բժշկական օգնություն և ժամանակավոր բնակարանային ապահովում», - ասված է գործակալության հայտարարության մեջ:
Վրաստան վերադարձող միգրանտների վերաինտեգրման աջակցությունն Վրաստանի կառավարությունն իրականացնում է 2015 թվականից: «Փախստականների, էկո-միգրանտների և կենսապահովման աղբյուրներով ապահովման գործակալությունը» 2020 թվականից իրականացնում է ծրագիրը, որի նպատակն է Վրաստանի քաղաքացիների վերաինտեգրումը հասարակության մեջ: Վերաինտեգրման ծրագրից օգտվող խումբը այն անձինք են, ովքեր.
• մեկ տարուց ավելի անօրինական կերպով գտնվել են արտերկրում, կամ դիմել են արտերկրում ապաստան ստանալու խնդրանքով կամ ապաստան են ստացել.
• Հայրենիք վերադառնալուց հետո մեկ տարվա ընթացքում նրանք դիմել են գործակալությանը ՝ «Վրաստան վերադարձած միգրանտների վերաինտեգրման աջակցության» պետական ծրագրում ընդգրկելու համար:
Պետության այս առաջարկը անբարենպաստ է էմիգրանտներից շատերի համար: Արտերկրում աշխատողներն ասում են, որ այս նախագծերը չեն ապահովի նրանց ապագան: Այդ պատճառով նախընտրում են մնալ արտերկրում և ծանր ֆիզիկական աշխատանքի միջոցով աջակցել Վրաստանում ապրող իրենց ընտանիքներին: Նրանցից մեկը Էկա Ծիկլաուրին է, ով հինգ տարի է ՝ ինչ հայրենիքում չէ: Արտագաղթողը վերջին մեկ տարվա ընթացքում չի կարողացել գումար ուղարկել իր ընտանիքին: Կորոնապանդեմիան սկսվելուն հետո նա գործազուրկ է:
«Վախենում եմ վերադառնալ Վրասրան, որ գամ, գիտեմ, որ կմնամ առանց աշխատանքի: Ինչով կերակեմ երեխաներիս, ինձ էլ հաճելի չէ հայրենիքից հեռու գտնվելը, ուղակի Վրաստանում 1000 լարիանոց աշխատավարձ ունենալը բարդ է: Բոլոր արտագաղթողները վախենում են գնալ Վրաստան: Պետության կողմից այս առաջարկը շատ քիչ է, ինչպե՞ս ապրենք 4000 լարիով:Ոչ ոքի գումարը չեմ ուզում, նախընտրում եմ ինքս աշխատել և ունենալ լավ աշխատավարձ, ուզում եմ ունենալ եկամուտ, որ կարողանամ ապահովել իմ ընտանիքի բարեկեցությունը»,- ասում է Էկա Ծիկլաուրին:
Բոլոր երկրներում, որտեղ Վրաստանի քաղաքացիները հաճախ անօրինական են մնում և աշխատում, տնտեսական իրավիճակը բարդ է: Համաճարակի և կորցրած աշխատանքի պատճառով արտագաղթածների ընտանիքներից շատերը վերջին մեկ տարվա ընթացքում Վրաստանում գումար չեն ստացել: Չնայած սրան, արտերկիր մեկնած քաղաքացիները չեն շտապում վերադառնալ հայրենիք և հույս ունեն, որ գարնանը համաճարակային իրավիճակը կբարելավվի, և նրանք կվերսկսեն աշխատանքը: Նրանք, հայրենիքից հեռու ընտանիքների եկամուտի հիմնական աղբյուրներն են:
Հրապարակվել է Վրաստանի Բաց հասարակության հիմնադրամների և Վրացական ռազմավարության ու զարգացման կենտրոնի (GCSD) ֆինանսական աջակցությամբ:Հեղինակի / հեղինակների կողմից տեղեկատվական նյութում հայտնված կարծիքը չի կարող արտացոլել հիմնադրամի և կենտրոնի դիրքորոշումը: Ըստ այդմ, «Բաց հասարակության հիմնադրամը» և «Վրացական ռազմավարության և զարգացման կենտրոնը» պատասխանատու չեն նյութի բովանդակության համար:
Նույն թեմայով
Հաղորդումներ
Հայտնի..
Հարցազրույց
Օրվա արտահայտություն
Նյութեր գործընկեր լրատվամիջոցներից
Բնակչության կարծիքով
Եղանակի տեսություն
Եղանակը
Թբիլիսի
14
°C
Բորջոմի
11
°C
Ադիգենի
17
°C
Ախալցիխե
10
°C
Ասպինձա
9
°C
Ախալքալաք
7
°C
Նինոծմինդա
7
°C
Աբասթուման
9
°C
Բակուրիան
6
°C
Փոխարժեք
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
Օրացույց
Տարածաշրջան
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
