აბრეშუმის გზა
ქვაბი უნდა გაყიდოს და ჩაპი ჩუპი მომიტანოს - ნათია ნებიერიძის ბლოგი
ნახირის შემდეგ ძროხა იქნებ ბაღის ბოლოს აბალახო.. აღარ იწველის სულ - თქვა ქალმა და რძიანი ,,ვედრა" სუფთა ქვაბში ჩააპირქვავა.
- კარგი, - ახალგაზრდა კაცმა, კარებზე მიჭედილი ლურსმნიდან ქურთუკი ჩამოხსნა და გარეთ გავიდა.
- მშიერი ნუ წახვალ. კარში ქალი იდგა, ახალმოწველილ რძიან ჭიქაზე პურის ყუა ედო...
არც შეუხედავს:
- არ მინდა - ჩაილაპარაკა და ჭიშკარი გააღო. შიოდა.
მაგრამ იცოდა, მესამე დღე იყო ყველის სამყოფ რძეს აგროვებდა მერი. ბებერი იყო ძროხა. არ იწველიდა. მეზობლიდან მოსულმა პატარა მათემ კი ხაჭაპური მოთხოვა დედას.
სამი დღის წველა რძეს ყველის დედო ჩაუკიდა ქალმა. სველი შეშის ტოტები ღუმელის თავზე შემოაწყო და ფარდულში გავიდა ფქვილის გამოსატანად. ქვაბს სადაც ფქვილი ეყარა თეთრი ემალის ძირი უჩანდა, ფქვილიც გამოლეოდათ.
- გამომიცხობ ხაჭაპურს?- ჭუჭყიანი პატარა ხელი წითელ ვაშლს ებღაუჭებოდა, დიდი თაფლისფერი თვალებით მიჩერებოდა ბავშვი.
- დილამდე უნდა მოითმინო. შუბლზე აკოცა პატარას და ეზოში ონკანთან მიიყვანა ცხვირ-პირის მოსაბანად.
- ნახე, რა ვიპოვე?! ეზოში კაცი შემოვიდა. ხელში ტალახიანი, დაჭეჭყილი ალუმინის ქვაბი ეჭირა.
- ნაგავსაყრელზე გადავაწყდი, მძიმეა, ოცი ლარის მაინც იქნება მერი - აღტაცებული იყო. ეს როგორ გამორჩათ ჩვენ ბიჭებს ჰა??
- ვიღა იბარებს მერე, ქალაქში მაგისთვის წახვალ?
- წავალ, აბა რა. შაქარს, მარილს, მაკარონს ვიყიდი!
- ,,ჩაპი- ჩუპსაც "- ახტუნავდა მათე.
- ჰო.. ,,ჩაპი - ჩუპსაც"...
- ფქვილი აღარ გვაქვს - ჩუმად თქვა ქალმა.
- რეზოს ყანა აქვს დასაბარი, ორ დღეში მოვრჩები და ფულს ავიღებ. პატარა ტომრით მაინც რომ ვიყიდოთ, მთელ თვეს გვეყოფა - იმედიანად თქვა კაცმა.
- მიწა არ უნდა გაგვეყიდა.. მიწის გარეშე სოფელში რა უნდა ვქნათ - ხმა ჩაუწყდა ქალს.
- ის რომ არ გაგვეყიდა, შენ არ მეყოლებოდი მერი.... განა, შენს სიცოცხლეზე მეტად ფასობდა?
- ფასობდა...მეტადაც... ბავშვის ვაშლიან ხელს გახედა მერიმ.
წინა დღეს ამოყვანილი ყველი თასში ჩასრისა, მერე ორი გუნდიდან ერთ-ერთი გააბრტყელა და ყველიანი ცომი ცხელ ღუმელში შედო.
ის იყო დაბრაწულ ხაჭაპურს ცხიმი გადაუსვა, რომ კარებში მეზობელი შემოვიდა.
- მობრძანდით, ნათელა დეიდა - შეიპატიჟა მერიმ.
- გამარჯობა მერი, დედამთილს ვყვარებივარ - გაიცინა ნათელამ ხაჭაპურის დანახვისას.
- დაბრძანდით, მიირთვით... ოთხი ნაჭრიდან სამი ნათელას მიუწია. ერთი ბავშვს გადაუღო მერიმ.
- გამომცხობი არ მყავს, თორემ დერგი სავსე მაქ ყველით - ხაჭაპურს დაწვდა ნათელა.
- კაი ხელი გაქ, კაი.. უკანასკნელი, მესამე ნაჭერიც გადაითრია ნათელამ.
- ხაჭაპურს ლიმონათი უხდება, ტარხუნის, არა მათე? - მიაჩერდა ბავშვს.
- არ მიყიდია ... დაიბნა მერი.
- გაგეშვა ბავშვი მერე - უტიფრობდა ქალი ისევ.
- წავალ, წავალ ! ახტუნავდა მათე...
- მამა მოგიტანს, მათე - ძლივს გააჩერა ბავშვი მერიმ.
- უი, მართლა სადაა? - დაინტერესდა ნათელა.
- ქვაბი უნდა გაყიდოს და ჩაპი ჩუპი მომიტანოს - ახტუნავდა მათე სკამზე ისევ.
- რაა? - გაბეცდა ნათელა...
- ალუმინი წაიღო.. ცოტა მოაგროვა ნაგავსაყრელზე და..
- ჩუმად თქვა მერიმ..
- მოკლედ, ოხრები ხაართ, ოხრები! ცივ ქვაზეც რომ დასვა შენი ქმარი, იქაც მონახავს რამეს! ჩემს უნაიროს კი არ ჰგავს! - უცებ გაბრაზდა ქალი, კაბის კალთა ჩამოიფერთხა და კარებში დაუმშვიდობებლად გავიდა.
- კარგი, - ახალგაზრდა კაცმა, კარებზე მიჭედილი ლურსმნიდან ქურთუკი ჩამოხსნა და გარეთ გავიდა.
- მშიერი ნუ წახვალ. კარში ქალი იდგა, ახალმოწველილ რძიან ჭიქაზე პურის ყუა ედო...
არც შეუხედავს:
- არ მინდა - ჩაილაპარაკა და ჭიშკარი გააღო. შიოდა.
მაგრამ იცოდა, მესამე დღე იყო ყველის სამყოფ რძეს აგროვებდა მერი. ბებერი იყო ძროხა. არ იწველიდა. მეზობლიდან მოსულმა პატარა მათემ კი ხაჭაპური მოთხოვა დედას.
სამი დღის წველა რძეს ყველის დედო ჩაუკიდა ქალმა. სველი შეშის ტოტები ღუმელის თავზე შემოაწყო და ფარდულში გავიდა ფქვილის გამოსატანად. ქვაბს სადაც ფქვილი ეყარა თეთრი ემალის ძირი უჩანდა, ფქვილიც გამოლეოდათ.
- გამომიცხობ ხაჭაპურს?- ჭუჭყიანი პატარა ხელი წითელ ვაშლს ებღაუჭებოდა, დიდი თაფლისფერი თვალებით მიჩერებოდა ბავშვი.
- დილამდე უნდა მოითმინო. შუბლზე აკოცა პატარას და ეზოში ონკანთან მიიყვანა ცხვირ-პირის მოსაბანად.
- ნახე, რა ვიპოვე?! ეზოში კაცი შემოვიდა. ხელში ტალახიანი, დაჭეჭყილი ალუმინის ქვაბი ეჭირა.
- ნაგავსაყრელზე გადავაწყდი, მძიმეა, ოცი ლარის მაინც იქნება მერი - აღტაცებული იყო. ეს როგორ გამორჩათ ჩვენ ბიჭებს ჰა??
- ვიღა იბარებს მერე, ქალაქში მაგისთვის წახვალ?
- წავალ, აბა რა. შაქარს, მარილს, მაკარონს ვიყიდი!
- ,,ჩაპი- ჩუპსაც "- ახტუნავდა მათე.
- ჰო.. ,,ჩაპი - ჩუპსაც"...
- ფქვილი აღარ გვაქვს - ჩუმად თქვა ქალმა.
- რეზოს ყანა აქვს დასაბარი, ორ დღეში მოვრჩები და ფულს ავიღებ. პატარა ტომრით მაინც რომ ვიყიდოთ, მთელ თვეს გვეყოფა - იმედიანად თქვა კაცმა.
- მიწა არ უნდა გაგვეყიდა.. მიწის გარეშე სოფელში რა უნდა ვქნათ - ხმა ჩაუწყდა ქალს.
- ის რომ არ გაგვეყიდა, შენ არ მეყოლებოდი მერი.... განა, შენს სიცოცხლეზე მეტად ფასობდა?
- ფასობდა...მეტადაც... ბავშვის ვაშლიან ხელს გახედა მერიმ.
წინა დღეს ამოყვანილი ყველი თასში ჩასრისა, მერე ორი გუნდიდან ერთ-ერთი გააბრტყელა და ყველიანი ცომი ცხელ ღუმელში შედო.
ის იყო დაბრაწულ ხაჭაპურს ცხიმი გადაუსვა, რომ კარებში მეზობელი შემოვიდა.
- მობრძანდით, ნათელა დეიდა - შეიპატიჟა მერიმ.
- გამარჯობა მერი, დედამთილს ვყვარებივარ - გაიცინა ნათელამ ხაჭაპურის დანახვისას.
- დაბრძანდით, მიირთვით... ოთხი ნაჭრიდან სამი ნათელას მიუწია. ერთი ბავშვს გადაუღო მერიმ.
- გამომცხობი არ მყავს, თორემ დერგი სავსე მაქ ყველით - ხაჭაპურს დაწვდა ნათელა.
- კაი ხელი გაქ, კაი.. უკანასკნელი, მესამე ნაჭერიც გადაითრია ნათელამ.
- ხაჭაპურს ლიმონათი უხდება, ტარხუნის, არა მათე? - მიაჩერდა ბავშვს.
- არ მიყიდია ... დაიბნა მერი.
- გაგეშვა ბავშვი მერე - უტიფრობდა ქალი ისევ.
- წავალ, წავალ ! ახტუნავდა მათე...
- მამა მოგიტანს, მათე - ძლივს გააჩერა ბავშვი მერიმ.
- უი, მართლა სადაა? - დაინტერესდა ნათელა.
- ქვაბი უნდა გაყიდოს და ჩაპი ჩუპი მომიტანოს - ახტუნავდა მათე სკამზე ისევ.
- რაა? - გაბეცდა ნათელა...
- ალუმინი წაიღო.. ცოტა მოაგროვა ნაგავსაყრელზე და..
- ჩუმად თქვა მერიმ..
- მოკლედ, ოხრები ხაართ, ოხრები! ცივ ქვაზეც რომ დასვა შენი ქმარი, იქაც მონახავს რამეს! ჩემს უნაიროს კი არ ჰგავს! - უცებ გაბრაზდა ქალი, კაბის კალთა ჩამოიფერთხა და კარებში დაუმშვიდობებლად გავიდა.
Նույն թեմայով
Հայտնի..
Հարցազրույց
Օրվա արտահայտություն
Նյութեր գործընկեր լրատվամիջոցներից
Եղանակի տեսություն
Փոխարժեք
AMD
1000
7.0335
EUR
1
2.9803
RUB
100
2.7990
TRY
1
0.0797
USD
1
2.7255
Օրացույց
Տարածաշրջան
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
