სოფლის ამბები
სოფელში ქალის შრომას ფასი არ აქვს - ორალის მოსახლეობა
ავარიული, ძველი სახლები, მოხუცების ამარა დარჩენილი სოფელი, ქალების მძიმე შრომა და საზღვარგარეთ სამუშაოს საძიებლად წასული კაცები - ეს ორალის რეალობაა. სოფელი ახალციხიდან 14 კმ-ში მდებარეობს. ორალის მძიმე ყოფა, პანდემიამ კიდევ უფრო გააუარესა.
პირუტყვის მოვლა-პატრონობა, დღის სამყოფი შეშის მომარაგება, ცეცხლის ანთება და საოჯახო საქმეები სოფლის სხვა ქალების მსგავსად ამალია კოშტიანის ყოველდღიურობაა. წლების განმავლობაში საქართველოში მარტოდდარჩენილი ქალებისთვის სხვაგვარი რუტინა უკვე წარმოუდგენელია. COVID19-მა კი მათ ცხოვრებაშიც ბევრი რამ შეცვალა. ორალში ყველაზე მეტად საყოფაცხოვრებო პირობების არქონის გამო ჩივიან.
,,ხალხი სასმელ წყალს წყაროდან ეზიდება, იქაც ძალიან ცოტა მოდის. მოხუცებმა რა ვქნათ, ვისაც ფეხით სიარული გვიჭირს? იქნებ წყლის პრობლემა მაინც მოაგვარონ“ - ამბობს 68 წლის ნატალია მალხასიანი.
სასმელი წყლის გარდა, ადგილობრივები სამედიცინო პუნქტისა და საბავშვო ბაღის არქონის გამოც წუხან. ორალში ამბობენ, რომ სასწრაფო დახმარება მათთან, უკეთეს შემთხვევაში დაახლოებით ერთი საათის დაგვიანებით მიდის.
,,მე და ჩემი მეუღლე ხშირად ვხდებით ავად. ასაკოვანი ხალხი ვართ, მედპუნქტი რომ არ არის, სასწრაფოს გამოძახება გვიწევს, მაგრამ სანამ ისინი მოაღწევენ, ყველაფერი დასრულებულია. ვისაც მანქანა ჰყავს პირდაპირ საავადმყოფოში მიდის, დანარჩენები ღვთის იმედად ვართ. ერთი მედპუნქტი რა გახდა ჩვენი სოფლისთვის?“ - ამბობს დშხუჰი მანუკიანი. მისივე თქმით, tv9news.ge პირველი მედიაა, რომელიც ,,ჩვენი გაჭირვებით დაინტერესდა“.
„პანდემიამდე ჩემი შვილიშვილი მეზობელ სოფელ პამაჯის საბავშვო ბაღში დამყავდა, ახლა კი სახლებში ჩავიკეტეთ. ხომ შეიძლება ერთი საბავშვო ბაღი აქაც გაიხსნას, ყველას ხომ არ შეუძლია ბავშვის ტარება სხვა სოფლებში“ - ამბობს ამალია კოშტოიანი.
საბავშვო ბაღის გარდა, ორალში სკოლის შენობის რემონტსაც ითხოვენ. სოფელში ამბობენ, რომ ორსართულიანი შენობა, სადაც ბავშვები მხოლოდ დაწყებით განათლებას იღებენ, ნგრევის პირასაა.
ადგილობრივ ხელისუფლებაში განმარტავენ, რომ სოფელში არსებული პრობლემების შესახებ, ინფორმაციას პერიოდულად იღებენ. რაც შეეხება სასმელ წყალს, ახალციხის მერის მოადგილე მელიორაციის სამსახურზე დაყრდნობით აცხადებს, რომ სოფელში წყლის პრობლემა არ დგას.
,,ის ფაქტი, რომ ორალში სასმელი წყლის პრობლემა აწუხებთ - არარეალურია, რადგან ყოველთვის ვაკონტროლებთ პროცესს და ვიცით, რომ ამ ტიპის სოფლებს წყაროებიდან წყალი 24 საათის განმავლობაში მიეწოდებათ. გარდა ამისა, ხშირად ვურთიერთობთ მოსახლეობასთან. შეიძლება ერთ ან ორ კონკრეტულ პიროვნებას აქვს პრობლემა, მაგრამ არა მთელ სოფელს, თუმცა ასეთის არსებობის შემთხვევაშიც, მივალთ მათთან და დავეხმარებით“ - განუცხადა მეცხრე არხს რუბენ კარაპეტიანმა.
რაც შეეხება დაზიანებული და ნგრევის პირას მყოფი სკოლის შენობის საკითხს, მერის მოადგილე აღნიშნავს, რომ ობიექტი განათლების სამინისტროს დაქვემდებარებაშია, რის გამოც ახალციხის მერია შენობის რეაბილიტაციას ვერ დაიწყებს. რუბენ კარაპეტიანი იმასაც აცხადებს, რომ მოსახლეობის სიმცირის გამო საბავშვო ბაღითა და სამედიცინო პუნქტით მომსახურება მხოლოდ მეზობელ სოფელშია შესაძლებელი.
ორალი ზღვის დონიდან 1 320 მეტრ სიმაღლეზე მდებარეობს, მოსახელობა თავს ძირითადად მეკარტოფილეობით და მესაქონლებით ირჩენს. 2002 წლის მოსახლეობის აღწერის მონაცემებით, ორალში 324 ადამიანი ცხოვრობდა, 2014 წელს კი 237 გახდა. ემიგრაციის მიზეზად ადგილობრივები დაუსაქმებლობას ასახელებენ.
მომზადებულია საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდისა, და საქართველოს სტრატეგიის და განვითარების ცენტრის (GCSD) ფინანსური მხარდაჭერით. ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს ფონდისა და ცენტრის პოზიციას. შესაბამისად, ღია საზოგადოების ფონდი და საქართველოს სტრატეგიის და განვითარების ცენტრი არ არიან პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
პირუტყვის მოვლა-პატრონობა, დღის სამყოფი შეშის მომარაგება, ცეცხლის ანთება და საოჯახო საქმეები სოფლის სხვა ქალების მსგავსად ამალია კოშტიანის ყოველდღიურობაა. წლების განმავლობაში საქართველოში მარტოდდარჩენილი ქალებისთვის სხვაგვარი რუტინა უკვე წარმოუდგენელია. COVID19-მა კი მათ ცხოვრებაშიც ბევრი რამ შეცვალა. ორალში ყველაზე მეტად საყოფაცხოვრებო პირობების არქონის გამო ჩივიან.
,,ხალხი სასმელ წყალს წყაროდან ეზიდება, იქაც ძალიან ცოტა მოდის. მოხუცებმა რა ვქნათ, ვისაც ფეხით სიარული გვიჭირს? იქნებ წყლის პრობლემა მაინც მოაგვარონ“ - ამბობს 68 წლის ნატალია მალხასიანი.
სასმელი წყლის გარდა, ადგილობრივები სამედიცინო პუნქტისა და საბავშვო ბაღის არქონის გამოც წუხან. ორალში ამბობენ, რომ სასწრაფო დახმარება მათთან, უკეთეს შემთხვევაში დაახლოებით ერთი საათის დაგვიანებით მიდის.,,მე და ჩემი მეუღლე ხშირად ვხდებით ავად. ასაკოვანი ხალხი ვართ, მედპუნქტი რომ არ არის, სასწრაფოს გამოძახება გვიწევს, მაგრამ სანამ ისინი მოაღწევენ, ყველაფერი დასრულებულია. ვისაც მანქანა ჰყავს პირდაპირ საავადმყოფოში მიდის, დანარჩენები ღვთის იმედად ვართ. ერთი მედპუნქტი რა გახდა ჩვენი სოფლისთვის?“ - ამბობს დშხუჰი მანუკიანი. მისივე თქმით, tv9news.ge პირველი მედიაა, რომელიც ,,ჩვენი გაჭირვებით დაინტერესდა“.
„პანდემიამდე ჩემი შვილიშვილი მეზობელ სოფელ პამაჯის საბავშვო ბაღში დამყავდა, ახლა კი სახლებში ჩავიკეტეთ. ხომ შეიძლება ერთი საბავშვო ბაღი აქაც გაიხსნას, ყველას ხომ არ შეუძლია ბავშვის ტარება სხვა სოფლებში“ - ამბობს ამალია კოშტოიანი.
საბავშვო ბაღის გარდა, ორალში სკოლის შენობის რემონტსაც ითხოვენ. სოფელში ამბობენ, რომ ორსართულიანი შენობა, სადაც ბავშვები მხოლოდ დაწყებით განათლებას იღებენ, ნგრევის პირასაა.
ადგილობრივ ხელისუფლებაში განმარტავენ, რომ სოფელში არსებული პრობლემების შესახებ, ინფორმაციას პერიოდულად იღებენ. რაც შეეხება სასმელ წყალს, ახალციხის მერის მოადგილე მელიორაციის სამსახურზე დაყრდნობით აცხადებს, რომ სოფელში წყლის პრობლემა არ დგას.
,,ის ფაქტი, რომ ორალში სასმელი წყლის პრობლემა აწუხებთ - არარეალურია, რადგან ყოველთვის ვაკონტროლებთ პროცესს და ვიცით, რომ ამ ტიპის სოფლებს წყაროებიდან წყალი 24 საათის განმავლობაში მიეწოდებათ. გარდა ამისა, ხშირად ვურთიერთობთ მოსახლეობასთან. შეიძლება ერთ ან ორ კონკრეტულ პიროვნებას აქვს პრობლემა, მაგრამ არა მთელ სოფელს, თუმცა ასეთის არსებობის შემთხვევაშიც, მივალთ მათთან და დავეხმარებით“ - განუცხადა მეცხრე არხს რუბენ კარაპეტიანმა.
რაც შეეხება დაზიანებული და ნგრევის პირას მყოფი სკოლის შენობის საკითხს, მერის მოადგილე აღნიშნავს, რომ ობიექტი განათლების სამინისტროს დაქვემდებარებაშია, რის გამოც ახალციხის მერია შენობის რეაბილიტაციას ვერ დაიწყებს. რუბენ კარაპეტიანი იმასაც აცხადებს, რომ მოსახლეობის სიმცირის გამო საბავშვო ბაღითა და სამედიცინო პუნქტით მომსახურება მხოლოდ მეზობელ სოფელშია შესაძლებელი.
ორალი ზღვის დონიდან 1 320 მეტრ სიმაღლეზე მდებარეობს, მოსახელობა თავს ძირითადად მეკარტოფილეობით და მესაქონლებით ირჩენს. 2002 წლის მოსახლეობის აღწერის მონაცემებით, ორალში 324 ადამიანი ცხოვრობდა, 2014 წელს კი 237 გახდა. ემიგრაციის მიზეზად ადგილობრივები დაუსაქმებლობას ასახელებენ.
მომზადებულია საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდისა, და საქართველოს სტრატეგიის და განვითარების ცენტრის (GCSD) ფინანსური მხარდაჭერით. ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს ფონდისა და ცენტრის პოზიციას. შესაბამისად, ღია საზოგადოების ფონდი და საქართველოს სტრატეგიის და განვითარების ცენტრი არ არიან პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
Նույն թեմայով
Հայտնի..
Հարցազրույց
Օրվա արտահայտություն
Նյութեր գործընկեր լրատվամիջոցներից
Եղանակի տեսություն
Փոխարժեք
AMD
1000
6.8978
EUR
1
2.8837
RUB
100
2.8914
TRY
1
0.0829
USD
1
2.6755
Օրացույց
Տարածաշրջան
მოცემული ვებ გვერდი „ჯუმლას" ძრავზე შექმნილი უნივერსალური კონტენტის მენეჯმენტის სისტემის (CMS) ნაწილია. ის USAID-ის მიერ დაფინანსებული პროგრამის "მედია გამჭვირვალე და ანგარიშვალდებული მმართველობისთვის" (M-TAG) მეშვეობით შეიქმნა, რომელსაც „კვლევისა და გაცვლების საერთაშორისო საბჭო" (IREX) ახორციელებს. ამ ვებ საიტზე გამოქვეყნებული კონტენტი მთლიანად ავტორების პასუხისმგებლობაა და ის არ გამოხატავს USAID-ისა და IREX-ის პოზიციას.
This web page is part of Joomla based universal CMS system, which was developed through the USAID funded Media for Transparent and Accountable Governance (MTAG) program, implemented by IREX. The content provided through this web-site is the sole responsibility of the authors and does not reflect the position of USAID or IREX.
ავტორის/ავტორების მიერ საინფორმაციო მასალაში გამოთქმული მოსაზრება შესაძლოა არ გამოხატავდეს "საქართველოს ღია საზოგადოების ფონდის" პოზიციას. შესაბამისად, ფონდი არ არის პასუხისმგებელი მასალის შინაარსზე.
The views, opinions and statements expressed by the author/authors and those providing comments are theirs only and do not necessarily reflect the position of the Foundation or the Center. Therefore, the Open Society Georgia Foundation and Georgian Center for Strategy and Development are not responsible for the content of the information material.
